1 36.34 A nad tem zdumiewa się serce moje, i porusza się z miejsca swego. PB — Joba 37:1
2 37.1 Słuchajcie z pilnością grzmienia głosu jego, i dźwięku który wychodzi z ust jego. PB — Joba 37:2
3 37.2 Pod wszystkiem niebem prosto go wypuszcza, a światłość jego po wszystkich kończynach ziemi. PB — Joba 37:3
4 37.3 Za nią wnet huczy dźwiękiem, grzmi głosem zacności swojej, i nie odkłada innych rzeczy, gdy bywa słyszany głos jego. PB — Joba 37:4
5 37.4 Dziwnie Bóg grzmi głosem swoim; sprawuje rzeczy tak wielkie, że ich rozumieć nie możemy. PB — Joba 37:5
6 37.5 Bo mówi do śniegu: Padaj na ziemię; także i do deszczu wolnego, i do deszczu gwałtownego. PB — Joba 37:6
7 37.6 Rękę wszystkich ludzi zawiera, aby nikt z ludzi nie doglądał roboty swojej. PB — Joba 37:7
8 37.7 Tedy zwierz wchodzi do jaskini, a w jamach swoich zostaje. PB — Joba 37:8
9 37.8 Wicher z skrytych miejsc wychodzi, a zima z wiatrów północnych. PB — Joba 37:9
10 37.9 Tchnieniem swojem Bóg czyni lód, tak iż się szerokość wód ściska. PB — Joba 37:10
11 37.10 Także dla pokropienia ziemi obciąża obłok, i rozpędza chmurę światłem swojem. PB — Joba 37:11
12 37.11 A ten się obraca w koło według rady jego, aby czynił wszystko, co Bóg rozkaże, na oblicze okręgu ziemskiego. PB — Joba 37:12
13 37.12 A czyni to Bóg, że się stawia bądź na skaranie, bądź dla pożytku ziemi swojej, bądź dla jakiej dobroczynności. PB — Joba 37:13
14 37.13 Słuchajże tego pilnie, Ijobie! zastanów się, a uważaj dziwne sprawy Boże. PB — Joba 37:14
15 37.14 Izali wiesz, kiedy co Bóg stanowi o tych rzeczach? albo gdy ma rozjaśnić światło obłoku swego? PB — Joba 37:15
16 37.15 Izali wiesz, co za waga obłoków? Izali wiesz cuda Doskonałego we wszelakiej umiejętności? PB — Joba 37:16
17 37.16 Wieszże, jako cię szaty twoje ogrzewają, gdy ucisza ziemię od południa? PB — Joba 37:17
18 37.17 Izażeś z nim rozpościerał niebiosa, które są trwałe, a zwierciadłu odlewanemu podobne? PB — Joba 37:18
19 37.18 Ukażże nam, co mu mamy powiedzieć; bo nie możemy sporządzić słów dla ciemności. PB — Joba 37:19
20 37.19 Izali mu kto odniesie to, cobym mówił? I owszem, gdyby to kto przedłożył, byłby pewnie pożarty. PB — Joba 37:20
21 37.20 Wszak teraz nie mogą ludzie patrzyć i na światło, gdy jest jasne na obłokach, gdy wiatr przechodzi, i przeczyszcza je. PB — Joba 37:21
22 37.21 Od północy jako złoto przychodzi, ale w Bogu straszniejsza jest chwała. PB — Joba 37:22
23 37.22 Wszechmogący jest, doścignąć go nie możemy; wielki w mocy, wszakże sądem i ostrą sprawiedliwością ludzi nie trapi. PB — Joba 37:23
24 37.23 Przetoż boją się go ludzie; nie ma względu na żadnego, by też był i najmędrszy. PB — Joba 37:24