Rozdział 5 — Całkowite oddanie

Boża obietnica brzmi następująco: “Gdy mnie będziecie szukać, znajdziecie mnie. Gdy mnie będziecie szukać całym swoim sercem”. Jeremiasza 29,13.PKT 42.1

Całe serce musi być poddane Bogu. W przeciwnym wypadku nigdy nie dokona się w nas zmiana, dzięki której możemy być przywróceni do Jego podobieństwa. Z natury jesteśmy oddzieleni od Boga. Duch Święty opisuje nasz stan w następujących słowach: “Umarliście przez upadki i grzechy wasze”. Efezjan 2,1. “Cała głowa chora i całe serce słabe. (...) nic na nim zdrowego”. Izajasza 1,5-6. Znajdujemy się w sidłach szatana, który zmusza nas “do pełnienia swojej woli”. 2 Tymoteusza 2,26. Bóg pragnie nas uzdrowić i uwolnić. Ponieważ jednak wymaga to całkowitej przemiany, odnowienia całej naszej natury, musimy poddać się Jemu całkowicie.PKT 42.2

Najcięższą walką jest walka z samym sobą. Poddanie własnego ja, podporządkowanie wszystkiego woli Boga łączy się ze zmaganiem. Jednak człowiek musi poddać się Panu, zanim dostąpi odnowienia w świętości.PKT 42.3

W przeciwieństwie do obrazu, jaki przed ludźmi maluje szatan, rządy Boga nie opierają się na ślepym posłuszeństwie lub bezmyślnym poddaństwie. Pan zwraca się do naszego rozsądku i sumienia. “Chodźcie więc, a będziemy się prawować”. Izajasza 1,18. To zaproszenie skierowane przez Stworzyciela do tych, których stworzył. Bóg do niczego nie przymusza swoich stworzeń. Nie może przyjąć hołdu, który jest składany niechętnie i w sposób nierozumny. Samo wymuszone posłuszeństwo powstrzymywałoby prawdziwy rozwój umysłu lub charakteru i uczyniłoby z człowieka zwykły automat. Nie to jest celem Stworzyciela. Pragnie, aby człowiek jako koronne dzieło Jego twórczej mocy osiągnął najwyższe szczyty rozwoju. Przedstawia nam wyżyny błogosławieństw, do których chce nas doprowadzić dzięki swojej łasce. Zaprasza nas, abyśmy oddali Mu siebie, by mógł w nas sprawować swoją wolę. Od nas zależy, czy wybierzemy uwolnienie z więzów grzechu, aby mieć udział w chwalebnej wolności dzieci Bożych.PKT 43.1

Oddając się Panu, koniecznie musimy wyzbyć się wszystkiego, co mogłoby nas od Niego oddzielić. Dlatego też Zbawiciel mówi: “Każdy z was, który się nie wyrzeknie wszystkiego, co ma, nie może być uczniem moim”. Łukasza 14,33. Cokolwiek odciąga nasze serce od Boga, musi być porzucone. Pieniądz jest bożkiem wielu ludzi. Umiłowanie pieniędzy i pragnienie bogactwa są złotym łańcuchem wiążącym ich z szatanem. Inna grupa ludzi na pierwszym miejscu stawia sławę i ziemskie zaszczyty. Życie oparte na samolubnej wygodzie i uwolnieniu się od odpowiedzialności jest bożkiem jeszcze innych ludzi. Jednak te niewolnicze więzy muszą zostać zerwane. Nie możemy w połowie należeć do Pana, a w połowie do świata. Nie jesteśmy dziećmi Bożymi, jeśli nie jesteśmy nimi w zupełności.PKT 43.2

Są tacy, którzy wyznają, iż służą Bogu, chociaż polegają na własnych wysiłkach w wypełnianiu Jego prawa, aby ukształtować właściwy charakter i zapewnić sobie zbawienie. Ich serca nie są poruszone żadnym głębokim poczuciem miłości Chrystusa, ale starają się wypełniać obowiązki życia chrześcijańskiego, które według nich wymagane są przez Boga, aby mogli dostać się do nieba. Taka religia nie jest nic warta. Gdy Chrystus zamieszkuje w sercu, człowiek jest tak przepełniony Jego miłością i radością ze społeczności z Nim, że lgnie do Niego, a rozmyślając o Nim, zapomina o sobie. Miłość do Jezusa staje się źródłem działania. Ci, którzy odczuwają zniewalającą miłość Bożą, nie pytają, ile trzeba ofiarować, aby spełnić minimalne wymagania Pana. Nie proszą o standard najniższy z możliwych, lecz ich celem jest doskonałe posłuszeństwo woli ich Odkupiciela. Z gorącym pragnieniem poddają Mu wszystko i wykazują zainteresowanie proporcjonalne do wartości tego, czego poszukują. Wyznawanie Chrystusa bez tej głębokiej miłości jest zwykłym pustosłowiem, suchą formalnością i ciężkim mozołem.PKT 44.1

Czy czujesz, że oddanie wszystkiego Chrystusowi jest zbyt wielką ofiarą? Zadaj sobie pytanie: ‘Co Jezus dał za mnie?’ Dla naszego odkupienia Syn Boży dał wszystko — życie, miłość i cierpienie. Gzy to możliwe, że my, jako istoty niegodne tak wielkiej miłości, odwrócimy od Niego nasze serca? W każdym momencie naszego życia czerpaliśmy z błogosławieństw Jego łaski i z tego powodu nie potrafimy uświadomić sobie głębi ciemnoty i nędzy, z której zostaliśmy wyratowani. Czy możemy spoglądać na Tego, którego przebiły nasze grzechy, i jednocześnie postępować wbrew całej Jego miłości i poświęceniu? Czy wobec bezgranicznego poniżenia Pana Chwały możemy narzekać, ponieważ wejście do życia wiecznego prowadzi przez konflikty i samoponiżenie?PKT 44.2

Wiele dumnych serc pyta: ‘Dlaczego muszę przeżyć skruchę i uniżyć się, zanim zdobędę pewność, że Bóg mnie przyjął?’ Kieruję wtedy twój wzrok na Chrystusa. Był bezgrzeszny, a co więcej, był niebiańskim Księciem, lecz dla dobra człowieka stał się grzechem dla rodzaju ludzkiego: “Do przestępców był zaliczony. On to poniósł grzech wielu i wstawił się za przestępcami”. Izajasza 53,12.PKT 45.1

Z czego tak naprawdę rezygnujemy, gdy oddajemy wszystko? Jest to skażone grzechem serce, które Jezus oczyści swoją własną krwią i zbawi przez swoją niezrównaną miłość. Mimo to człowiek uważa, że trudno jest oddać wszystko! Wstyd mi, gdy o tym słyszę. Wstyd mi o tym pisać.PKT 45.2

Bóg nie wymaga, abyśmy oddali cokolwiek, co jest dla naszego dobra, ponieważ we wszystkim, co czyni, ma na uwadze pomyślność swoich dzieci. Oby wszyscy, którzy nie wybrali Chrystusa, mogli zdać sobie sprawę, że On oferuje im coś niewspółmiernie lepszego niż to, czego oni sami szukają. Człowiek wyrządza sobie największą krzywdę i największą niesprawiedliwość, jeśli jego myśli i czyny są sprzeczne z wolą Boga. Nie można przeżywać prawdziwej radości na ścieżce zakazanej przez Tego, który wie, co jest najlepsze dla człowieka, i którego plany mają na względzie dobro Jego stworzeń. Droga grzechu jest drogą niedoli i zniszczenia.PKT 45.3

Błędem jest uważać, że Bóg ma przyjemność w patrzeniu na cierpienia swoich dzieci. Całe niebo jest zainteresowane szczęściem człowieka. Nasz niebiański Ojciec nie zamyka żadnemu ze swoich stworzeń drogi do radości. Bóg w swoich wymaganiach wzywa nas, abyśmy wystrzegali się pobłażania, które sprawi nam cierpienie i zawód, które zamknie nam drzwi do szczęścia i do nieba. Odkupiciel świata przyjmuje ludzi takimi, jakimi są, ze wszystkimi ich potrzebami, niedoskonałością i słabościami. Nie tylko oczyści człowieka od grzechu i odkupi przez swoją krew, ale także zaspokoi każdą tęsknotę serca tych, którzy biorą na siebie Jego jarzmo i noszą Jego brzemię. Celem Jezusa jest udzielenie pokoju i odpoczynku wszystkim, którzy przychodzą do Niego po chleb życia. Nakłada na nas tylko te obowiązki, które prowadzą nas na wyżyny szczęścia niedostępne dla nieposłusznych. Człowiek żyje prawdziwą radością, gdy w jego wnętrzu ukształtowany jest Chrystus, nadzieja chwały.PKT 46.1

Wielu ludzi pyta: ‘Jak mogę poddać się Bogu?’ Pragniesz oddać Mu siebie, ale jesteś moralnie słaby, targany wątpliwościami i we władaniu zwyczajów grzesznego życia. Twoje obietnice i postanowienia są jak sznur z piasku. Nie potrafisz panować nad swoimi myślami, odruchami i uczuciami. Świadomość złamanych obietnic i niedotrzymanych ślubowań osłabia twoje zaufanie do własnej szczerości i powoduje, iż czujesz, że Bóg nie może cię przyjąć. Ale nie popadaj w rozpacz. Musisz zrozumieć prawdziwą siłę woli. W naturze ludzkiej jest ona siłą rządzącą, mocą podejmowania decyzji lub dokonywania wyboru. Wszystko zależy od właściwego działania woli. Bóg dał ludziom silę woli, aby robili z niej użytek. Nie możesz zmienić swojego serca i sam nie możesz odpowiedzieć Bogu uczuciem miłości, ale możesz wybrać służbę dla Niego. Możesz poddać Mu swoją wolę, a wtedy On będzie w tobie działał, abyś chciał i czynił to, co jest zgodne z Jego upodobaniem. W ten sposób cała twoja natura będzie pod kontrolą Ducha Chrystusa. Na Nim będą skupione twoje uczucia i twoje myśli również będą z Nim zgodne.PKT 46.2

Pragnienie dobra i świętości jest rzeczą właściwą, ale jeśli na nim poprzestaniesz, nie przyniesie ono żadnego pożytku. Wielu zostanie zgubionych, chociaż mają nadzieję i pragną być chrześcijanami. Nie dochodzą do momentu poddania swojej woli Bogu. Nie podejmują teraz decyzji o pozostaniu chrześcijanami.PKT 47.1

Przez właściwe wykorzystanie woli może dokonać się w twoim życiu całkowita zmiana. Poddając ją Chrystusowi, łączysz się z mocą przewyższającą wszelkie władze i zwierzchności. Otrzymasz moc z wysokości pozwalającą ci stać niewzruszenie. Przez stałe poddawanie się Bogu będziesz mógł prowadzić nowe życie, życie wiary.PKT 47.2