Rozwijanie poczucia własnej godności — Jeśli chcemy czynić dobrze ludziom, nasz sukces w postępowaniu z nimi będzie proporcjonalny do ich wiary w to co my wierzymy i jak ich oceniamy. Okazujmy szacunek walczącej duszy ludzkiej, bo jest to pewny środek akceptowany przez Jezusa Chrystusa, prowadzący do odnowienia utraconego przez człowieka poczucia własnej godności. Nasze postępowe idee dotyczące tego, jakimi możemy się stać, są pomocą, jakiej sami nie jesteśmy zdolni w pełni docenić. — Letter 50, 1893; Fundamentals of Christian Education 280.UCO1/92 213.1

Poszanowanie godności człowieka — Gdziekolwiek zasada ta jest przestrzegana, wzgląd na innych prowadzi do ustępliwości, według powszechnie przyjętego zwyczaju. Ale prawdziwa kurtuazja nie wymaga poświęcania zasad. Ignoruje ona kastowość. Uczy natomiast poczucia własnej godności, poszanowania godności człowieka, szacunku wobec każdego członka wielkiej rodziny ludzkiej. — Education 240 (1903).UCO1/92 213.2

Utrzymanie poczucia własnej godności — Niektórzy ludzie, z którymi się kontaktujemy, mogą być mało uprzejmymi. Ten, kto chce zachować poczucie własnej godności, musi być ostrożny, aby przypadkiem nie zranić czyjejś godności osobistej. Tę zasadę należy szczególnie troskliwie stosować wobec ludzi najbardziej posępnych i najmocniej błądzących. My przecież nie wiemy, co Bóg chce uczynić z tymi, na pierwszy rzut oka, beznadziejnymi ludźmi. Przecież Pan w przeszłości przyjmował ludzi nieobiecujących, których nie pociągało wykonanie wielkiej pracy dla Niego. Jego Duch działający na serce, pobudzał każdą ukrytą zdolność do żywotnego działania. Pan widział w gruboskórnych, nie oszlifowanych kamieniach drogocenny materiał, który może wytrzymać próbę burzy, gorąca i nacisku. Bóg widzi co innego niż człowiek. On nie osądza z wyglądu, ale bada serce i sądzi sprawiedliwie. — Gospel Workers 122.123 (1915).UCO1/92 213.3

Sumienność wywołuje poczucie własnej godności — Ludzie z zasadami nie zasługują na trzymanie ich pod kluczem, nie trzeba ich śledzić i strzec. Zawsze okazują sprawiedliwość i honor, obojętnie czy są sami, czy ktoś ich widzi. Tacy nigdy nie splamią się dla jakiegokolwiek zysku lub samolubnej korzyści. Pogardzają oni niegodnym czynem. Chociaż z pewnością nikt nie dowiedziałby się o tym, oni sami o tym wiedzą, co ewentualnie zniszczyłoby poczucie ich własnej godności. Ci, którzy są niesumienni i niewierni w małych rzeczach, są nie do zreformowania, nawet gdyby okazało się, że ciążą nad nimi prawa ograniczenia a nawet kary. — Testimony for Physicians and Helpers of the Sanitarium 62 (1879); Counsels on Health 410.UCO1/92 214.1

Poczucie własnej godności musi być troskliwie pielęgnowane — Moralna czystość, poczucie własnej godności, potężna siła oporu muszą być troskliwie i stale pielęgnowane. Nie powinno być żadnego odejścia od zasady. Jeden akt spoufalenia, jedna niedyskrecja, mogą narazić na szwank duszę przez otwarcie drzwi pokusie, a w ten sposób słabną siły uodparniające. — Health, Philantrophic, and Medical Missionary Work 26 (1885); Counsels on Health 295.UCO1/92 214.2

Szacunek dla innych mierzony poczuciem własnej godności — Przez pobłażliwość dla grzechu zostaje zniszczone poczucie własnej godności, a gdy istnieje dalszy postęp w tej dziedzinie, zostaje pomniejszony szacunek dla innych. Zaczynamy wtedy myśleć, że inni są tak samo nieprawi jak my sami. — Testimonies for the Church VI, 53 (1900).UCO1/92 214.3

Przez niewłaściwe przyzwyczajenia człowiek niszczy poczucie własnej godności — Ulegając grzesznym nałogom, człowiek straci panowanie nad sobą, nie będzie mógł wydać właściwego sądu o rzeczach, które najbardziej powinny go obchodzić. Nierozważnie i nierozsądnie szafuje siłami ducha i ciała. Złe przyzwyczajenia czynią z niego wreszcie ruinę. Nie może być radosny i szczęśliwy, bo nie wykształcił w sobie czystych, zdrowych zasad, a zło tkwiące w nim rujnuje jego spokój. Lata studiów przepadły. Nadużywał swych cielesnych i duchowych sił, zrujnował świątynię ducha, zmarnował życie doczesne i wieczne. Zdawało się człowiekowi, że osiągając ziemskie mądrości, zdobywa skarb, nie wiedział jednak, że odkładając Biblię, wyrzeka się skarbu, który jest więcej wart niż wszystko inne na świecie. — Christ's Object Lessons 108.109 (1900).UCO1/92 214.4

Nieprzemyślane słowa narażają na szwank poczucie własnej godności — Ci, którzy pozwalają sobie na taki język (nieprzymyślane słowa) doświadczą wstydu, utraty poczucia własnej godności, utraty wiary w siebie i doznają gorzkich wyrzutów sumienia oraz niesmaku z tego powodu, że pozwolili sobie na utratę samokontroli i mówienie w ten sposób. Jakże o wiele lepiej byłoby nie wypowiadać nigdy podobnych słów. O wiele lepsze jest mieć “oliwę łaski” w sercu, aby móc przejść przez wszystkie prowokacje i znieść wszystko z Chrystusa łagodnością i wyrozumiałością. — The Review and Herald, 27 luty 1913; Messages to Young People 327.UCO1/92 215.1

Niech rodzice nigdy nie stracą poczucia własnej godności przez wypowiadanie bezmyślnych słów — Niech żadne słowo zdenerwowania, ostrości lub namiętności nie wychodzi z naszych ust. Łaska Chrystusa czeka na nasze potrzeby. Jego Duch weźmie pod kontrolę nasze serce i sumienie, kierując naszymi słowami i czynami. Nigdy nie zyskamy poczucia własnej godności przez pochopne, bezmyślne słowa. Uważajmy na to, aby nasze słowa były czyste, a nasze rozmowy święte. Dajmy naszym dzieciom przykład tego, jakimi byśmy chcieli ich widzieć... Niech wśród nas panuje pokój, przyjemne słowa i miły wyraz twarzy. — Letter 28, 1890; Child Guidance 219.UCO1/92 215.2

Poczucie własnej godności niszczone przez masturbację — Efekt takiego poniżającego przyzwyczajenia nie jest taki sam w odniesieniu do każdego umysłu. Są dzieci, które mają mocno rozwinięte siły moralne, ale przez obcowanie z dziećmi praktykującymi samogwałt zaczęły uprawiać ten wstrętny zwyczaj. Skutek tego będzie szybko widoczny u nich w postaci tego, że staną się melancholijne, podenerwowane i zazdrosne, jednakże tacy ludzie mogą nie okazywać szczególnej niewierności wobec spraw duchowych, a także nie stracą szacunku wobec religii. Będą oni z czasem cierpieć dotkliwie z powodu wyrzutów sumienia i poczują się poniżeni we własnych oczach, tracąc w ten sposób poczucie własnej godności. — Testimonies for the Church II, 392 (1870).UCO1/92 215.3

Nie niszczmy poczucia własnej godności — Gdy ktoś pod wpływem poczucia winy staje się świadomy popełnionego błędu, bądźmy ostrożni, aby nie zniszczyć jego poczucia własnej godności. Nie zniechęcajmy go obojętnością lub nieufnością. Nie mówmy: “Zanim okażę mu swoje zaufanie, chciałbym zobaczyć, czy okaże się wart tego”. Często sam brak zaufania spowoduje, że kuszony potknie się. — The Ministry of Healing 167.168 (1905).UCO1/92 215.4

Samodzielność wzmaga poczucie własnej godności — Ludziom pragnącym poprawy swego życia należy dać pracę. Nikogo zdolnego do pracy nie wolno przyzwyczajać do otrzymywania odzieży, wyżywienia, dachu nad głową za darmo. Przez wzgląd choćby na otrzymującego, powinno mu się umożliwić danie pewnej odpłatności. Popierajmy każdy wysiłek zmierzający do otrzymania pracy zarobkowej. Praca podniesie godność osobistą, wpoi zaufanie we własne siły, da samodzielność. Zajęcie umysłu i ciała pożyteczną pracą jest obroną przeciwko pokusie. — The Ministry of Healing 177 (1905).UCO1/92 216.1

Posiadanie własności pomaga biednym zyskać poczucie własnej godności — Poczucie tego, że jest się właścicielem własnego domu, stanowi natchnienie dla tych (biednych) z silnym pragnieniem udoskonalenia. Powinni oni szybko nabyć umiejętności planowania i inwestowania na swój własny użytek; ich dzieci powinny zostać nauczone pracowitości i oszczędności, a intelekt dozna wielkiego wzmocnienia. Powinni odczuć, że są ludźmi, a nie niewolnikami, i będą w stanie odzyskać w wielkim stopniu utracone poczucie własnej godności i moralną niezależność. — Historical Sketches of the Foreign Missions of the Seventh-day Adventists 165.166 (1886); The Adventist Home 373.UCO1/92 216.2

Kultura i godność osobista — Ważne jest, aby słudzy Chrystusa (duchowni) odczuli potrzebę posiadania kultury osobistej, aby przystroić niejako swoje powołanie i zachować wysoką godność. Bez ćwiczenia umysłu z pewnością nie podołają temu wszystkiemu, co podejmują. — Testimonies for the Church II, 500.501 (1870).UCO1/92 216.3

Wystrzegać się roztkliwiania nad sobą — Powinniśmy się wystrzegać roztkliwiania nad sobą. Nie poddawajmy się nigdy uczuciu, że nie jesteśmy doceniani, tak jak powinniśmy być, że nasze wysiłki nie są zauważane, albo że za wiele się od nas wymaga. Pamiętajmy, co Chrystus znosił dla nas; uciszmy każdą buntowniczą myśl. Jesteśmy traktowani lepiej, niż był traktowany nasz Pan. “A ty żądasz dla siebie rzeczy wielkich? Nie żądaj”. Jeremiasza 45,5. — The Ministry of Healing 476 (1905).UCO1/92 216.4

Chrystus odnawia nasze poczucie godności — Nie powinno być trudności z zapamiętaniem tego, że nasz Pan pragnie, abyśmy złożyli nasze troski i kłopoty u Jego stóp i pozostawili je tam. Przyjdźmy do Niego mówiąc: “Panie, moje ciężary są dla mnie zbyt wielkie, abym był w stanie je ponieść. Czy mógłbyś je zdjąć ze mnie? A On odpowie: Zabiorę je od ciebie. ‘Miłością wieczną cię umiłowałem.’ Odbiorę od ciebie twoje grzechy i dam ci pokój. Nie skazuj na banicję swego poczucia godności, bowiem Ja to nabyłem dla ciebie za cenę swojej własnej krwi. Jesteś mój. Twoja osłabiona wola zostanie przeze mnie wzmocniona. Usunę twoje wyrzuty sumienia z powodu grzechu”. — Letter 2, 1914; Testimony to Ministers and Gospel Workers 519.520.UCO1/92 216.5

Stań się doradcą tego, kto utracił poczucie własnej godności — Jezus nas kocha i podał mi poselstwo, jakie mam wam do przekazania. Jego wielkie serce o nieogrniczonej czułości tęskni za nami. Posyła on nam poselstwo, abyśmy mogli wydostać się z pułapki zastawionej przez wroga. Możemy znowu odzyskać poczucie własnej godności. Możemy odzyskać pozycję utraconą przestając być upadłymi, a stając się zwycięzcami dzięki wzrastającemu wpływowi Ducha Bożego. Uchwyćmy mocno rękę Chrystusa i nie pozwólmy sobie na odsunięcie jej od nas. — Letter 228, 1903; Medical Ministry 43.UCO1/92 217.1

Pielęgnujmy poczucie własnej godności — Bóg wcale nie ma upodobania w tym, kiedy się obwiniamy. Powinniśmy pielęgnować poczucie własnej godności żyjąc tak, aby mogło to być zaaprobowane przez nasze własne sumienie, ale także przez ludzi i świętych aniołów... Naszym przywilejem jest przyjście do Jezusa, aby zostać oczyszczonym i stać w obliczu prawa bez zawstydzenia i wyrzutów sumienia. “Przeto teraz nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie”. Rzymian 8,1. Jakkolwiek nie powinniśmy myśleć o sobie więcej niż należy, Słowo Boże nie potępia właściwego poczucia własnej godności. Jako synowie i córki Boże powinniśmy posiadać świadomość godnego charakteru, w czym pycha i zarozumiałość nie mają udziału. — The Review and Herald, 27 marzec 1888; Our High Calling 143.UCO1/92 217.2

Rozdział 27 — Miłość Boża

A — Poleganie na Bogu, a nie na człowieku