Nieskazitelna ofiara

W innym miejscu apostoł pisze do wierzących: “Wzywam was tedy bracia przez miłosierdzie Boże, abyście składali ciała swoje jako ofiarę żywą, świętą, miłą Bogu, bo taka winna być duchowa służba wasza”. Rzymian 12,1. Izraelowi dano wyraźne wskazówki, aby nie ofiarowali Bogu chorych i posiadających defekty zwierząt. Do tego celu miały być wybierane jedynie najdoskonalsze zwierzęta. Pan poprzez proroka Malachiasza niezwykle ostro zganił swój lud za odejście od tej zasady: “Syn czci ojca, a sługa swojego pana. Jeżeli jestem ojcem, to gdzież jest bojaźń przede mną? — mówi Pan Zastępów do was kapłani, którzy gardzicie moim imieniem. Wy jednak mówicie: W czym wzgardziliśmy twoim imieniem? Oto w tym. że ofiarujecie na moim ołtarzu pokarm nieczysty. I jeszcze się pytacie: Czym go zanieczyściliśmy? Oto tym, że mówicie: Stołem Pana można wzgardzić. Gdy przynosicie na ofiarę to, co ślepe, czy nie ma w tym nic złego? Gdy ofiarujecie to, co kulawe i chore, czy nie ma w tym nic złego?UZ 21.2

Spróbuj złożyć to swojemu namiestnikowi, a zobaczysz, czy przyjmie to łaskawie, albo czy okaże ci przychylność? — mówi Pan zastępów... przynosicie to, co zrabowane, kulawe, chore i ofiarujecie. Czy mam łaskawie przyjąć to z waszej ręki? — mówi Pan”. Malachiasza 1,6-13.UZ 22.1

Te słowa chociaż adresowane do starożytnego Izraela, zawierają lekcję dla ludu Bożego żyjącego dzisiaj. Gdy ap. Paweł wzywa swych braci, aby “składali ciała swoje, jako ofiarę żywą, świętą, miłą Bogu”, przytacza zasady prawdziwego uświęcenia. Nie jest to jedynie teoria, ani uczucie lub formuła. Jest to żywa czynna zasada wkraczająca do codziennego życia. Wymaga ona, aby nasze zwyczaje dotyczące żywienia i ubierania się zapewniały zachowanie naszego fizycznego, umysłowego i moralnego zdrowia tak, abyśmy mogli złożyć Panu nasze ciała nie jako ofiarę zdeprawowaną przez złe zwyczaje, lecz jako “ofiarę żywą, świętą, miłą Bogu”.UZ 22.2