Kształtowanie charakteru
Pewnego razu Jan zaangażował się w dyskusję z kilku braćmi, który z nich jest największy. Nie chcieli, aby Mistrz usłyszał ich rozmowę, lecz Jezus czytał w ich sercach.UZ 42.4
Skorzystał z okazji i dał swym uczniom lekcję pokory, nie tylko tej małej grupie słuchającej Jego słów, lecz wszystkim Jego naśladowcom żyjącym aż do czasów końca, czytającym sprawozdanie o tym wydarzeniu. “I usiadłszy przywołał dwunastu i rzekł im: jeśli ktoś chce być pierwszy, niechaj stanie się ze wszystkich ostatnim i sługą wszystkich”. Marka 9,35.UZ 43.1
Posiadający ducha Chrystusowego nie będą mieć ambicji zasiadania wyżej od swych braci. To ci, którzy są mali w swych własnych oczach, będą zaliczeni w poczet wielkich w oczach Bożych. “Potem wziął małe dziecię, postawił je przed nimi i wziąwszy je w ramiona, rzekł do nich: Kto by przyjął jedno z takich dziatek w imieniu moim mnie przyjmuje, a ktokolwiek by mnie przyjął nie mnie przyjmuje, lecz tego, który mnie posłał”. Wiersze 36.37.UZ 43.2
Jakże drogocenna jest ta lekcja dla wszystkich naśladowców Chrystusa! Ci, którzy zaniedbują obowiązki codziennego życia, lekceważą miłosierdzie i uprzejmość, życzliwość i miłość, nawet do małego dziecka, lekceważą Chrystusa. Jan odczuł moc tej lekcji i skorzystał z niej.UZ 43.3
Przy innej okazji Jan ze swym bratem Jakubem widzieli człowieka wypędzającego demony w imieniu Jezusa. Ponieważ ten człowiek nie był bezpośrednio związany z apostołami, bracia uznali, że nie ma on prawa do czynienia tego i w konsekwencji zabronili mu. Ze szczerą gorliwością Jan opowiedział o tym swemu Mistrzowi. Jezus rzekł: “Nie zabraniajcie mu, ponieważ nie ma takiego, kto by dokonywał cudów w imieniu moim i mógł zaraz potem o mnie źle mówić. Bo kto nie jest przeciwko nam, ten jest z nami”. Wiersze 39.40.UZ 43.4
I znowu, pewnego razu Jakub i Jan poprzez swoją matkę poprosili Jezusa, by mogli zająć najwyższe stanowiska w królestwie Chrystusa. Zbawca odpowiedział: “Nie wiecie o co prosicie”. Marka 10,38. Jak niewielu z nas rozumie treść swoich modlitw! Jezus wiedział jak wielką cenę trzeba będzie zapłacić za przyszłą chwałę. “Który zamiast doznać należytej mu radości, wycierpiał krzyż, nie bacząc na jego hańbę”. Hebrajczyków 12,2. Tą radością miał być dla niego widok dusz zbawionych przez Jego upokorzenie. Jego agonię i przelanie krwi.UZ 43.5
To była chwała, której Chrystus miał dostąpić i którą razem z Nim pragnęli dzielić Jego dwaj uczniowie. Jezus zapytał ich: “Czy możecie pić kielich, który Ja piję albo być ochrzczeni tym chrztem, którym Ja jestem ochrzczony? Odpowiedzieli mu: Możemy”. Marka 10,38.39.UZ 43.6
Jak niewiele rozumieli, co oznaczał ten chrzest! “Wtedy Jezus rzekł im: kielich, który Ja piję, pić będziecie, i chrztem, którym jestem ochrzczony, zostaniecie ochrzczeni. Ale sprawić, abyście zasiadali po mojej prawicy czy lewicy, nie moja to rzecz; przypadnie to tym, którym zostało zgotowane”. Wiersze 39.40.UZ 44.1