Człowiek ma skłonność do zapominania o Bogu, nawet wtedy, gdy twierdzi, że jest Jego sługą. Gdy Jezus powstał w synagodze w Nazarecie, ogłaszając się Mesjaszem, ludzie myśleli, że Go kochają. Cieszyły ich wieści, które im przyniósł, czytając słowa proroka Izajasza odnoszące się do Niego Samego: “Duch Panującego Pana jest nade mną; przeto mię pomazał Pan, abym opowiadał Ewangeliję cichym, posłał mię, abym związał rany tych, którzy są skruszonego serca, abym zwiastował pojmanym wyzwolenie, a więźniom otworzenie ciemnicy; abym ogłosił miłościwy rok Pański”. Izajasza 61,1-2 (BG). Boskie światło padło na ich zaciemnione umysły, a ich serca zostały poruszone w uwielbieniu. Lecz gdy Chrystus ukazał im, że nie cieszyli się oni większą życzliwością nieba niż poganie, którzy mieli mniej światła i mniej przywilejów, lecz którzy chodzili w całym świetle, jakie posiadali, i wykorzystywali wszelkie dane im sposobności — wywlekli Go z synagogi i usiłowali zrzucić ze szczytu góry.WU 107.1

Tłumom, które zostały nakarmione przez Chrystusa na pustyni, wydawało się, że kochają Jezusa, lecz gdy zganił ich oskarżając o to, że troszczą się bardziej o chleb, który ginie niż o chleb życia, rozgniewali się i odwrócili się od Niego. Bogaty młody władca przyszedł do Jezusa nazywając Go panem. Słuchał Jego wspaniałych słów, widział Jego wspaniałe dzieła, lecz gdy Chrystus ukazał mu, że miłuje bardziej swoje bogactwa niż swego bliźniego, odszedł przygnębiony, trzymając się kurczowo swoich bożków. Szymon myślał, że kocha Jezusa, lecz gdy dowiedział się, że uboga, przygnębiona, pokutująca kobieta została oceniona wyżej niż on sam, udowodniony został powierzchowny charakter jego miłości.WU 107.2

Wielu ujrzy w Chrystusie piękne cechy charakteru i będzie je podziwiało, lecz ta miłość, która obejmuje cały Jego charakter, nigdy nie zamieszka w sercu wypełnionym zadufaniem w sobie, nigdy nie zamieszka w sercu, które nie uświadamia sobie i nie brzydzi się swej własnej grzeszności. Jeśli nie posiadamy nienawiści do nas samych w grzechu, to nie kochamy Jezusa. Niedostrzeganie własnej deformacji to niedostrzeganie piękna Chrystusa, ponieważ to wtedy, gdy serce jest w pełni wrażliwe na stan własnego upodlenia, Jezus jest doceniany. Im skromniejsze są nasze poglądy o nas samych, tym wyższe będą nasze poglądy o Chrystusie i jaśniej rozróżnimy święty, niesplamiony charakter naszego Odkupiciela.WU 108.1

Jest wielu takich, którzy mówią: “Jesteśmy święci, jesteśmy bezgrzeszni.” Poprzez swe słowa sprawiają wrażenie, że uważają siebie samych za tak dobrych jak Jezus, a niektórzy nawet ośmielali się zapewniać, że są Chrystusem, lecz nawet rozważanie takich myśli jest bluźnierstwem. Niedostrzeganie wyraźnego kontrastu pomiędzy nami a Jezusem to brak wiedzy o nas samych i nieznajomość naszego Pana.WU 108.2

Jezus umarł, aby zbawić Swój lud od ich grzechów, a odkupienie w Chrystusie oznacza zaprzestanie przestępowania prawa Bożego i wolność od wszelkiego grzechu, żadne serce, które pobudzone jest wrogością wobec prawa Bożego, nie trwa w harmonii z Chrystusem, który cierpiał na Kalwarii, aby obronić i wywyższyć prawo przed wszechświatem.WU 108.3

Ci, którzy zuchwale przypisują sobie świętość, dają tym dowód, że nie ujrzeli siebie samych w świetle prawa, nie są oni duchowo oświeceni i nie odczuwają odrazy do wszelkiego rodzaju samolubstwa i dumy. Z ich splamionych grzechem ust padają sprzeczne wypowiedzi: “Jestem święty, jestem bezgrzeszny. Jezus naucza mnie, że jeśli przestrzegam prawa odpadłem od łaski. Prawo jest jarzmem niewoli.” Pan mówi: “Błogosławieni, którzy czynią przykazania jego, aby mieli prawo do drzewa żywota, i aby weszli bramami do miasta”. Objawienie 22,14 (BG). Powinniśmy starannie studiować Słowo Boże, abyśmy mogli podjąć właściwe decyzje i według nich postępować, ponieważ będziemy wtedy posłuszni Słowu i pozostaniemy w harmonii ze świętym prawem Bożym.WU 108.4

Krzyż Kalwarii

Nie będziemy zbawieni przez prawo ani w nieposłuszeństwie