Rozdział 36 — Ostatni król Judy

Na początku swego panowania Sedekiasz został obdarzony pełnym zaufaniem króla Babilonii i miał doświadczonego doradcę — Jeremiasza. Gdyby postępował w sposób uczciwy wobec Babilończyków i zwracał uwagę na przesłania od Pana przekazywane mu przez Jeremiasza, mógł być szanowany przez ludzi cieszących się autorytetem, a jednocześnie miałby okazję do przekazywania im wiedzy o prawdziwym Bogu. Dzięki temu jeńcy hebrajscy uprowadzeni do Babilonii znaleźliby się w korzystniejszym położeniu i mieliby zagwarantowane liczne swobody, imię Pana wszędzie byłoby otoczone czcią, a ci, którzy pozostali w Judzie, uniknęliby straszliwych nieszczęść, jakie w końcu na nich spadły.PK 283.1

Jeremiasz radził Sedekiaszowi i Judejczykom, również tym uprowadzonym do Babilonii, by spokojnie poddali się tymczasowej dominacji zwycięzców. Szczególnie ważne było, aby uprowadzeni starali się dążyć do pokoju w kraju, w którym się znaleźli. Jednak taka postawa jest przeciwna skłonnościom ludzkiego serca. Szatan wykorzystał okoliczności i powołał fałszywych proroków, zarówno w Jerozolimie, jak i w Babilonie, którzy oświadczyli, że jarzmo niewoli wkrótce będzie złamane, a naród odzyska dawne znaczenie.PK 283.2

Dawanie posłuchu takim pochlebnym proroctwom mogło doprowadzić do fatalnych w skutkach posunięć ze strony króla i wygnańców oraz udaremnić miłosierny Boży zamiar wobec nich. Aby nie doszło do wzniecenia powstania i przysporzenia cierpień narodowi, Pan rozkazał Jeremiaszowi niezwłocznie przeciwstawić się narastającemu kryzysowi przez ostrzeżenie króla Judy o skutkach ewentualnego buntu. Także wygnańcy otrzymali pisemne napomnienie, by nie dali się zwieść twierdzeniom, iż wybawienie jest bliskie. Jeremiasz przekonywał Izraelitów: “Niechaj was nie zwodzą wasi prorocy, którzy są wśród was, ani wasi wróżbici”. Jeremiasza 29,8. W związku z tym ostrzeżeniem podana została wzmianka o tym, iż Pan ma zamiar wyzwolić Izraela po siedemdziesięciu latach niewoli przepowiedzianej przez Jego posłańców.PK 283.3

Z jakimże współczuciem Bóg informował swój uprowadzony lud o swoich planach wobec Izraela! Wiedział, że jeśli dadzą posłuch fałszywym prorokom i będą wyglądać rychłego wyzwolenia, wówczas ich położenie w Babilonii stanie się bardzo trudne. Wszelkie demonstracje czy powstanie z ich strony obudziłoby czujność i stanowczość chaldejskich władz, prowadząc do ograniczenia swobód. Skutkiem takich posunięć byłyby wyłącznie cierpienie i nieszczęścia. Pan pragnął, by spokojnie poddali się swemu losowi i starali się go uczynić jak najbardziej znośnym, a zatem radził im: “Budujcie domy i zamieszkujcie je; zakładajcie ogrody i spożywajcie ich owoc! (...). A starajcie się o pomyślność miasta, do którego skazałem was na wygnanie, i módlcie się za nie do Pana, bo od jego pomyślności zależy wasza pomyślność!” Jeremiasza 29,5.7.PK 284.1

Wśród owych fałszywych nauczycieli w Babilonii znajdowało się dwóch, którzy uważali się za świętych, choć w rzeczywistości byli ludźmi do głębi zepsutymi. Jeremiasz potępił ich złe postępowanie i ostrzegł, że są w niebezpieczeństwie. Rozgniewani tym napomnieniem starali się sprzeciwiać działaniom prawdziwego proroka, podburzając lud do lekceważenia jego przesłań i zachowań przeciwnych do rady Bożej, zgodnie z którą uchodźcy mieli się podporządkować władzy króla babilońskiego. Pan oświadczył przez Jeremiasza, że ci fałszywi prorocy zostaną wydani w ręce Nebukadnesara i zabici na jego oczach. Wkrótce ta przepowiednia spełniła się co do joty.PK 284.2

Do końca świata będą się pojawiać ludzie dążący do wywołania zamieszania i buntu, a jednocześnie podający się za reprezentantów prawdziwego Boga. Fałszywi prorocy będą zachęcać do lekceważenia grzechu. Gdy ich złe postępowanie przyniesie fatalne rezultaty, wówczas za powstałe trudności wszelkimi sposobami będą się starali obarczyć odpowiedzialnością tych, którzy wiernie ich ostrzegali, podobnie jak Judejczycy oskarżali Jeremiasza za swoje niepowodzenia. Ale jak spełniły się słowa Pana wypowiedziane przez Jego proroka w starożytności, tak również wypełni się Jego przesłanie w naszych czasach.PK 284.3

Od początku Jeremiasz zachowywał konsekwentne stanowisko, radząc podporządkowanie się Babilończykom. Ta rada została udzielona nie tylko Judejczykom, ale także wielu okolicznym narodom. Na początku panowania Sedekiasza posłowie władców Edomu, Moabu, Tyru i innych krain odwiedzali króla Judy, by dowiedzieć się, czy w jego ocenie sytuacja sprzyja wspólnej rewolcie i czy przyłączy się on do nich w walce przeciwko królowi babilońskiemu. Gdy ci posłowie oczekiwali na odpowiedź, słowo Pana dotarło do Jeremiasza: “Zrób sobie powrozy i jarzmo i włóż je sobie na szyję. I poślij do króla Edomu i do króla Moabu, i do króla Ammonitów, i do króla Tyru, i do króla Sydonu przez posłów, którzy przybyli do Jeruzalemu, do Sedekiasza, króla judzkiego”. Jeremiasza 27,2-3.PK 286.1

Jeremiaszowi nakazano pouczyć posłów, by przekazali swoim królom, iż Bóg wydał ich wszystkich w ręce Nebukadnesara, króla Babilonu, a więc mają “mu służyć wszystkie narody i jego synowi, i jego wnukowi, aż nadejdzie czas także dla jego kraju”. Jeremiasza 27,7.PK 286.2

Posłowie zostali także pouczeni, by przekazali swym władcom, że jeśli nie zechcą służyć królowi babilońskiemu, ich narody zostaną ukarane “mieczem i głodem, i zarazą” (Jeremiasza 27,8), aż zupełnie wyginą. Mieli oni odrzucić twierdzenia fałszywych proroków, którzy usiłowali doradzać coś innego. Pan oświadczył: “Nie słuchajcie waszych proroków ani waszych wieszczbiarzy, ani waszych marzycieli, ani waszych wieszczków, ani waszych czarowników, którzy mówią wam: Nie będziecie służyli królowi babilońskiemu, gdyż prorokują wam kłamliwie, aby was oddalić od waszej ziemi, bym Ja was odrzucił i zginęlibyście. Lecz ten naród, który podda swój kark pod jarzmo króla babilońskiego i będzie mu służył, pozostawię na jego ziemi — mówi Pan — aby ją uprawiał i mieszkał w niej”. Jeremiasza 27,9-11. Najlżejszą karą, jaką Bóg mógł wymierzyć buntowniczym ludom, było podporządkowanie ich władzy Babilonii, ale gdyby sprzeciwili się temu wyrokowi, wówczas mieli odczuć pełnię Jego kary.PK 286.3

Posłowie narodów nie posiadali się ze zdumienia, gdy Jeremiasz z jarzmem na szyi oznajmiał im wolę Pana.PK 286.4

Spotkawszy się ze zdecydowanym sprzeciwem, Jeremiasz stanowczo opowiadał się za postawą uległości wobec Babilończyków. Wśród głównych oponentów dążących do udaremnienia rady Bożej był Chananiasz, jeden z fałszywych proroków, przed którymi ostrzegał Jeremiasz. Chcąc zyskać przychylność króla i dworu, wystąpił ze sprzeciwem, oświadczając, iż Bóg dał mu słowa pociechy dla Judejczyków: “Tak mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Złamię jarzmo króla babilońskiego. W przeciągu dwóch lat sprowadzę z powrotem na to miejsce wszystkie przybory domu Pana, które król babiloński Nebukadnesar zabrał z tego miejsca i kazał je zawieźć do Babilonu. Także Jechoniasza, syna Jojakima, króla judzkiego, i wszystkich wygnańców Judy, którzy poszli do Babilonu, sprowadzę z powrotem na to miejsce — mówi Pan — gdyż złamię jarzmo króla babilońskiego”. Jeremiasza 28,2-4.PK 286.5

Jeremiasz w obecności książąt i ludu żarliwie nawoływał, by podporządkowali się królowi babilońskiemu aż do czasu określonego przez Boga. Cytował im proroctwa Ozeasza, Habakuka, Sofoniasza i innych, którzy głosili podobne przesłania napomnienia i przestrogi. Wskazywał im wydarzenia, które były spełnieniem proroctw o odpłacie za trwanie w grzechu. W przeszłości kary Pana spadały na zatwardziałych grzeszników zgodnie z zapowiedzianymi Jego zamierzeniami, objawionymi wcześniej przez Jego posłańców.PK 287.1

Jeremiasz przekonywał i radził: “Prorok, który prorokuje o pokoju, zostaje uznany za proroka, którego prawdziwie posłał Pan, dopiero gdy spełni się jego słowo”. Jeremiasza 28,9.PK 287.2

Jeśli Judejczycy naprawdę chcieli się przekonać, kto jest prawdziwym prorokiem, wystarczyło poczekać na rozwój wydarzeń. Słowa Jeremiasza doradzającego uległość skłoniły Chananiasza do zakwestionowania wiarygodności jego przesłania. Chananiasz zdjął z karku Jeremiasza symboliczne jarzmo i połamał je, mówiąc:PK 287.3

— “Tak mówi Pan: Tak złamię jarzmo Nebukadnesara, króla babilońskiego, w przeciągu dwóch lat z karku wszystkich narodów.PK 287.4

I odszedł Jeremiasz swoją drogą”. Jeremiasza 28,11. Najwyraźniej prorok Pański nie mógł zrobić nic więcej, jak oddalić się od miejsca sporu. Jednak Jeremiasz otrzymał jeszcze jedno przesłanie:PK 287.5

— “Idź i powiedz Chananiaszowi: Tak mówi Pan: Złamałeś jarzmo drewniane, ale Ja zrobię zamiast niego jarzmo żelazne. Bo tak mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Jarzmo żelazne wkładam na szyję tych wszystkich narodów, aby służyły Nebukadnesarowi, królowi babilońskiemu, i będą mu służyły (...).PK 287.6

Potem rzekł prorok Jeremiasz do proroka Chananiasza:PK 287.7

— Słuchajże, Chananiaszu: Nie posłał cię Pan, a ty wywołujesz w tym ludzie fałszywą ufność. Dlatego tak mówi Pan: Oto Ja usunę cię z powierzchni ziemi. Jeszcze w tym roku umrzesz, gdyż głosiłeś odstępstwo od Pana.PK 287.8

I umarł prorok Chananiasz w tym roku w miesiącu siódmym”. Jeremiasza 28,13-17. Fałszywy prorok usiłował umacniać w ludziach nieufność wobec Jeremiasza i jego przesłania. Nikczemnie podawał się za posłańca Pańskiego, wskutek czego został ukarany śmiercią. W piątym miesiącu Jeremiasz przepowiedział śmierć Chananiasza, a w siódmym miesiącu słowa te wypełniły się.PK 287.9

Niepokój spowodowany wystąpieniami fałszywych proroków ściągnął na Sedekiasza podejrzenie zdrady i jedynie dzięki szybkim i zdecydowanym działaniom z jego strony mógł on zachować swoje panowanie jako poddany króla babilońskiego. Okazja do takich działań nadarzyła się wkrótce po wiżycie w Jerozolimie posłów z okolicznych królestw, gdy król Judy w towarzystwie kwatermistrza Serajasza (patrz Jeremiasza 51,59) udał się z ważną misją do Babilonu. Podczas tej wizyty na chaldejskim dworze Sedekiasz odnowił przysięgę wierności Nebukadnesarowi.PK 287.10

Przez Daniela i innych hebrajskich jeńców babiloński monarcha zapoznał się z mocą i najwyższą władzą prawdziwego Boga, a gdy Sedekiasz po raz kolejny uroczyście przysiągł dochować wierności, Nebukadnesar zażądał od niego, by przysięgał na imię Pana, Boga Izraela. Gdyby Sedekiasz uszanował tę przysięgę, jego lojalność wywarłaby głęboki wpływ na umysły wielu, którzy przyglądali się postępowaniu ludzi twierdzących, iż czczą Boga Hebrajczyków.PK 288.1

Jednak król Judy stracił z oczu swój wzniosły przywilej przynoszenia chwały imieniu żywego Boga. O Sedekiaszu czytamy: “Czynił zaś to, co złe w oczach Pana, jego Boga, i nie ukorzył się przed prorokiem Jeremiaszem, przez którego przemawiał Pan. Zbuntował się również przeciwko królowi Nebukadnesarowi, któremu na Boga zaprzysiągł uległość, przeciwnie, usztywnił swój kark i zatwardził swoje serce tak, iż nie nawrócił się do Pana, Boga Izraela”. 2 Kronik 36,12-13.PK 288.2

Gdy Jeremiasz nadal składał świadectwo w ziemi judzkiej, spośród wygnańców w Babilonie na proroka został powołany Ezechiel, by ich ostrzegać i pocieszać oraz by potwierdzić słowo Pana przekazane przez Jeremiasza. W ciągu pozostałych lat panowania Sedekiasza Ezechiel z naciskiem piętnował głupotę — zaufanie fałszywym przepowiedniom tych, którzy wzbudzali w wygnańcach nadzieję na rychły powrót do Jerozolimy. Ezechielowi polecono także przepowiedzieć za pomocą różnych symboli i uroczystych przesłań oblężenie i ostateczne zniszczenie Jerozolimy.PK 288.3

W szóstym roku rządów Sedekiasza Pan objawił Ezechielowi w wizji pewne obrzydliwości, jakie były praktykowane w Jerozolimie, i to w obrębie świątyni Pańskiej, na jej wewnętrznym dziedzińcu. Zdumionym oczom proroka ukazały się komnaty pełne wyobrażeń bożków, “wszelkich płazów i bydła, ohydy i wszystkie bałwany domu izraelskiego”. Ezechiela 8,10.PK 288.4

Ci, którzy powinni pełnić rolę duchowych przywódców ludu, starsi domu izraelskiego (zob. Ez 8,11), w liczbie siedemdziesięciu, składali ofiarę z kadzidła przed pogańskimi wyobrażeniami umieszczonymi w komnacie przylegającej do muru dziedzińca świątynnego. Uczestnicząc w tych bałwochwalczych praktykach, starsi judzcy zachęcali się nawzajem bluźnierczymi twierdzeniami: “Pan nas nie widzi, Pan opuścił kraj”. Ezechiela 8,12.PK 288.5

Prorok miał jednak ujrzeć “jeszcze większe obrzydliwości”. Ezechiela 8,13. U bramy wiodącej z zewnętrznego dziedzińca na dziedziniec wewnętrzny ujrzał “kobiety, które opłakiwały Tammuza” (Ezechiela 8,14), a na wewnętrznym dziedzińcu świątyni Pana, “u wejścia do przybytku Pana, między przedsionkiem a ołtarzem, było około dwudziestu pięciu mężów; ci, tyłem zwróceni do przybytku Pana, a twarzą ku wschodowi, zwróceni ku wschodowi oddawali pokłon słońcu”. Ezechiela 8,16.PK 288.6

Majestatyczna Istota, towarzysząca Ezechielowi podczas tej zdumiewającej wizji nikczemności na szczytach władzy ziemi judzkiej, zwróciła się do proroka ze słowami: “Synu człowieczy! Czy widziałeś to! Czy to nie dosyć dla domu judzkiego popełniać obrzydliwości, które tu popełniają, napełniając kraj bezprawiem i ustawicznie pobudzając mnie do gniewu? A oto patrz, winną latorośl przykładają do nosa! Dlatego i Ja postąpię z nimi w gniewie: Ani nie drgnie moje oko i nie zlituję się! A gdy będą głośno wołać do moich uszu, nie wysłucham ich”. Ezechiela 8,17-18.PK 289.1

Przez Jeremiasza Pan powiedział o nikczemnikach ośmielających się samozwańczo występować przed ludem rzekomo w imieniu Bożym: “Zarówno prorok jak kapłan są niegodziwi, nawet w moim domu znalazłem ich nieprawość”. Jeremiasza 23,11. W straszliwej zapowiedzi dotyczącej Judy, zawartej w podsumowaniu panowania Sedekiasza, powtórzone zostało owo oskarżenie o bezczeszczenie świątyni. Natchniony pisarz sprawozdaje: “Także wszyscy książęta judzcy i kapłani oraz lud coraz bardziej grzęźli w niewierności, naśladując wszelkie obrzydliwości narodów, bezczeszcząc świątynię Pańską, którą On poświęcił w Jeruzalemie”. 2 Kronik 36,14.PK 289.2

Dzień klęski królestwa judzkiego szybko się przybliżał. Pan nie mógł już dać Judejczykom nadziei na odwrócenie Jego najsurowszej kary. Przez proroka powiedział: “Wy mielibyście ujść bezkarnie? Nie ujdziecie bezkarnie”. Jeremiasza 25,29. Jednak nawet te słowa zostały przyjęte z drwinami. Zatwardziali grzesznicy stwierdzili: “Wydłużają się dni, a żadne widzenie nie sprawdza się”. Ezechiela 12,22.PK 289.3

Jednak przez Ezechiela to podważanie pewnego słowa prorockiego zostało surowo zganione. Pan powiedział do proroka: “Dlatego mów do nich: Tak mówi Wszechmocny Pan: Skończę z tą przypowieścią i już jej nie będą powtarzali w Izraelu. A raczej przemów do nich tak: Bliskie są dni, kiedy spełni się każde widzenie. Bo nie będzie już pośród domu izraelskiego żadnego fałszywego widzenia i żadnej złudnej wróżby. Gdyż Ja, Pan, wypowiem Słowo; a co Ja wypowiem, to się stanie i już się nie odwlecze. Zaiste, jeszcze za waszych dni, domu przekory, wypowiem Słowo i wykonam je — mówi Wszechmocny Pan”. Ezechiela 12,23-25.PK 289.4

Ezechiel oświadczył: “Doszło mnie słowo Pana tej treści: Synu człowieczy! Oto dom izraelski mówi: Widzenia, które ten ogląda, dotyczą późniejszych dni, i o dalszych czasach on prorokuje. Dlatego tak powiedz im: Tak mówi Wszechmocny Pan: Żadne słowo, które Ja wypowiadam, już się nie odwlecze; słowo, które Ja wypowiadam, spełni się — mówi Wszechmocny Pan”. Ezechiela 12,26-28.PK 289.5

Pierwszym wśród tych, którzy szybko wiedli kraj do upadku, był król Sedekiasz. Władca Judy całkowicie zlekceważył radę Pana przekazaną przez proroków, zapomniał o długu wdzięczności wobec Nebukadnesara, złamał uroczystą przysięgę lojalności złożoną na imię Boga Izraela i zbuntował się przeciwko prorokom, swemu dobroczyńcy i samemu Bogu. Pyszniąc się własną mądrością, zwrócił się o pomoc do odwiecznych wrogów pomyślności Izraela, “wysyłając swoich posłów do Egiptu, aby mu dano konie i liczne wojsko”. Ezechiela 17,15.PK 289.6

O tym, który tak nikczemnie zdradził wszystkie święte zobowiązania, Pan powiedział: “Czy mu się to uda? Czy uratuje się ten, który tak czynił? Zerwał przymierze i miałby wyjść cało? Jakom żyw — mówi Wszechmocny Pan — w miejscu zamieszkania króla, który go uczynił królem, a któremu nie dochował przysięgi, z którym zerwał przymierze, że w Babilonie umrze. Nie pomoże mu faraon wielkim wojskiem i licznymi zastępami w wojnie (...). Zlekceważył przysięgę, zrywając przymierze; i mimo że dał na to swoją rękę, uczynił to wszystko, nie wyjdzie więc cało”. Ezechiela 17,15-18.PK 290.1

Wreszcie przyszedł dzień ostatecznego rozliczenia dla bezecnego bezbożnika, księcia izraelskiego (zob. Ez 21,30). Pan stwierdził: “Precz z diademem, precz z koroną”. Ezechiela 21,31. Dopóki sam Chrystus nie założy swego królestwa, Judejczycy mieli być pozbawieni króla. Boski wyrok dotyczący tronu i domu Dawida brzmiał: “W gruzy, w gruzy, w gruzy obrócę je. Także ono nie pozostanie tak, aż przyjdzie ten, który ma do niego prawo; jemu je dam”. Ezechiela 21,32.PK 290.2