Rozdział 35 — Misja lekarska i trójanielskie poselstwo

Jestem nieustannie pouczana że medyczne dzieło misyjne powinno być złączone z dziełem trójanielskiego poselstwa tak jak ramię i ręka z ciałem. Pod kierownictwem boskiej Głowy mają wspólnie pracować nad przygotowaniem drogi na przyjście Chrystusa. Prawe ramię ciała prawdy ma być stale aktywne, musi ustawicznie pracować a Bóg będzie je wzmacniać. Nie powinno jednak czynić się ciałem. Ciało zaś nie powinno mówić do ramienia: “Nie potrzebuję cię”. Ciało potrzebuje ramienia by móc skutecznie pracować. Każde z nich ma do wykonania własne zadanie i wiele straci, jeżeli to swoje zadanie będzie chciało pełnić niezależnie od siebie.S6 288.1

Głoszenie trójanielskiego poselstwa przez niektórych nie jest traktowane tak jak chciałby tego Bóg. Potraktowali je jako pracę o mniejszym znaczeniu podczas gdy w sprawie zbawienia człowieka powinno zajmować doniosłe miejsce wśród ludzi. Umysły ich trzeba kierować ku Pismu Świętemu jako najskuteczniejszemu środkowi w zbawieniu dusz a służba głoszenia Słowa jest wielką siłą wychowawczą w celu osiągnięcia tego rezultatu. Ci, którzy lekceważą służbę kaznodziejską i próbują prowadzić misję lekarską niezależnie od tej służby, próbują oddzielić ramię od ciała. Jakiż byłby tego skutek gdyby im się ta rzecz udała? Widzielibyśmy jedynie bezładnie trzepoczące się ramiona i ręce rozdzielające środki w oderwaniu od kierowniczej funkcji głowy. Taka praca byłaby wypaczona i chaotyczna. Tak jak według planu Bożego ręka i ramię nie mają przejmować zadań całego ciała, tak też służba kaznodziejska nie ma być pomniejszana lub ignorowana. To spowodowałoby w umysłach zamieszanie i wielka część winnicy Pańskiej pozostałaby nie uprawiona.S6 288.2

Misja medyczna powinna stanowić część działalności każdego zboru w naszym kraju. Odłączona od zboru stałaby się wkrótce dziwaczną mieszaniną zdezorganizowanych działów. Pochłaniałaby środki nie wytwarzając nic w zamian. Zamiast służyć Bogu pomocną ręką w szerzeniu Jego prawdy, pogrzebałaby siły i żywotność zboru i co za tym idzie, osłabiłaby poselstwo. Prowadzona niezależnie pochłonęłaby nie tylko zdolności i środki potrzebne gdzie indziej ale uniezależniona od służby kaznodziejskiej w dziele pomagania potrzebującym doprowadziłaby ludzi do wyśmiewania się z biblijnej prawdy.S6 289.1

Służba ewangelii jest potrzebna by nadać medycznej misji trwałość i stałość, służba kaznodziejska natomiast potrzebuje misji medycznej do przedstawienia praktycznej działalności ewangelii. Jedna część dzieła nie spełni swego zadania gdy brak będzie tej drugiej.S6 289.2

Poselstwo o rychłym przyjściu Zbawiciela musi być przekazane całemu światu i każdą dziedzinę jego działalności musi cechować uroczysta powaga. Trzeba uprawić dużą winnicę a mądry rolnik będzie pracował w taki sposób aby każda jej część wydała później owoc. Jeżeli w medycznej pracy misyjnej zachowamy czystość żywotnych niesplamionych niczym zasad prawdy co mogłoby przyćmić ich blask, wówczas Pan będzie przewodniczył takiej pracy. Jeżeli ci, którzy ponoszą wielką odpowiedzialność będą wierni i zdecydowani wobec zasad prawdy, wówczas Pan będzie ich wspierał.S6 289.3

Łączność jaka powinna istnieć pomiędzy medyczną pracą misyjną a służbą kaznodziejską jest jasno wyrażona w pięćdziesiątym ósmym rozdziale Księgi Izajasza. Dla tych, którzy angażują się w opisaną tam pracę, obiecana jest mądrość i błogosławieństwo. Rozdział ten wypowiada wyraźne zalecenia i zawiera dość światła dla każdego kto chce pełnić wolę Bożą. Przedstawia liczne sposoby służenia cierpiącej ludzkości z jednoczesnym stawaniem się narzędziem w ręku Bożym przynoszącym światło prawdy ginącemu światu. Jeżeli dzieło trójanielskiego poselstwa będzie właściwie przekazywane, wtedy służba kaznodziejska nie będzie zajmowała podrzędnego miejsca a ubodzy i chorzy nie będą zaniedbywani. Bóg zjednoczył w swym Słowie obie te dziedziny działania i żaden człowiek nie powinien ich rozłączać.S6 289.4

Istnieje i nadal może istnieć niebezpieczeństwo że w czasie wykonywania pracy na rzecz ubogich — która jest rzeczą słuszną — traci się z oczu wielkie zasady prawdy podczas gdy należy zawsze pamiętać o tym że duchowe potrzeby są dla duszy najważniejsze. W naszych staraniach w ulżeniu i rozwiązaniu doczesnych potrzeb grozi niebezpieczeństwo oderwania się od wiodącego i najważniejszego celu — ostatniego poselstwa ewangelii. W niektórych miejscowościach medyczna praca misyjna pochłonęła talenty i środki, które należały się innym dziedzinom dzieła, skutkiem czego zaniedbano działania w dziedzinach dotyczących ducha. Z powodu stale wzrastających okazji do zaspakajania doczesnych potrzeb we wszystkich grupach społecznych, powstaje niebezpieczeństwo iż praca ta może usunąć w cień poselstwo, które Bóg przekazał nam głosić w każdym mieście, chodzi tu o ogłaszanie rychłego powrotu Chrystusa i konieczność posłuszeństwa przykazaniom Bożym i świadectwom Jezusa. To poselstwo jest sednem naszej pracy. Ma być ono głoszone potężnym głosem i ogarnąć cały świat. Zarówno w kraju jak i poza jego granicami ma zostać zespolone i przedstawiane wraz z zasadami zdrowia jednak nie może być uniezależnione od poselstwa a już w żadnym wypadku nie może zająć jego miejsca. Dzieło to [misja medyczna] nie powinno także pochłaniać uwagi w takim stopniu aby ucierpiały na tym inne dziedziny pracy. Pan pouczył nas abyśmy mieli na uwadze wszystkie aspekty dzieła i aby one rozwijały się proporcjonalnie, systematycznie i z rozwagą.S6 290.1

Prawda na obecny czas zawiera w sobie pełną ewangelię. Właściwie przedstawiana dokona w człowieku zmian, które będą dowodem działania mocy łaski Bożej na jego serce. Dokona ona całkowitego dzieła i rozwinie doskonałego człowieka. Dlatego nie ma żadnej linii dzielącej prawdziwą medyczną pracę misyjną i głoszenie ewangelii. Niech oba te kierunki działania zjednoczą się z sobą zapraszając: “Przyjdźcie bo już wszystko gotowe”. Oba te kierunki służby powinny być tak ściśle z sobą zespolone jak ramię połączone jest z ciałem.S6 291.1