Stale rozprzestrzeniające się dzieło
Boży słudzy mają użyć wszelkich środków by powiększyć Jego królestwo. Apostoł Paweł mówi: “Który chce aby wszyscy ludzie byli zbawieni i ku znajomości prawdy przyszli”. Przyszli “aby były czynione prośby, modlitwy, przyczynianie się i dziękowanie za wszystkich ludzi”. 1 Tymoteusza 2,3.4.1. A Jakub mówi: “Niechże wie że kto by odwrócił grzesznika od błędnej drogi jego, zachowa duszę od śmierci i zakryje mnóstwo grzechów”. Jakuba 5,20. Każdy wierzący jest zobowiązany zjednoczyć się ze swoimi braćmi w rozgłaszaniu zaproszenia: “Chodźcie, bo już wszystko gotowe”. Łukasza 14,17. Każdy ma zachęcać innych do pracy płynącej z serca. Żarliwe zaproszenia popłyną z żyjącego zboru. Spragnione dusze zostaną poprowadzone ku wodzie życia.S7 14.2
Apostołowie dźwigali ciężar odpowiedzialności za poszerzanie pola swego działania, za głoszenie ewangelii w odległych regionach. Z ich przykładu uczymy się że nie byli leniami w winnicy Pańskiej. Boży słudzy stale powiększają zasięg swoich wpływów. Stale mają czynić więcej, nigdy mniej. Boże dzieło ma się rozszerzać aż obejmie cały świat.S7 15.1
Po swej podróży misyjnej, Paweł i Barnaba poszli jeszcze raz tą samą drogą odwiedzając zbory, które założyli i wybierając ludzi, którzy zjednoczyliby się z nimi w pracy. W ten właśnie sposób mają słudzy Boży pracować i dziś wybierając i ćwicząc młodych ludzi na współpracowników. Bóg pomaga nam uświęcać się aby przez nasz przykład inni mogli być uświęceni oraz zdolni do wykonywania owocnej pracy zdobywania dusz dla Chrystusa.S7 15.2
*****
Zbliżamy się do zakończenia historii tej ziemi, wkrótce staniemy przed wielkim białym tronem. Wkrótce wasz czas do działania na zawsze przeminie. Szukajcie możliwości powiedzenia w porę słowa tym, z którymi jesteście w kontakcie. Nie czekajcie, aż poznacie lepiej nim przedstawicie im bezcenne skarby prawdy. Idźcie do pracy a drogi otworzą się przed wami.S7 15.3
*****
W dniu sądu dociera do zgubionych pełne zrozumienie znaczenia ofiary uczynionej na Golgocie. Widzą co stracili przez odrzucenie posłuszeństwa. Myślą o wysokim czystym związku jaki był ich przywilejem, który mogli osiągnąć. Ale jest za późno. Było już ostatnie wezwanie. Słychać lament: “Przeszło żniwo, minęło lato a myśmy nie wybawieni”. Jeremiasza 8,20.S7 16.1
*****
Spoczywa na nas poważna odpowiedzialność ostrzeżenia świata o jego nadchodzącym zniszczeniu. Z każdej strony, z daleka i z bliska dobiegają wołania o pomoc. Bóg wzywa swój kościół aby powstał i przyodział się w moc. Do zdobycia są wieczne korony, do osiągnięcia jest królestwo niebios, świat ginący w niewiedzy ma zostać oświecony.S7 16.2
*****
Świat będzie przekonany nie przez kazania z kazalnic ale przez życie zboru. Kaznodzieja za kazalnicą przedstawia teorię ewangelii, praktyczna pobożność zboru pokazuje jej moc.S7 16.3
*****
Osłabiony i posiadający braki zbór potrzebujący stałych ostrzeżeń i rad jest mimo to przedmiotem najwyższej uwagi Chrystusa. Dokonuje On doświadczeń łaski na ludzkich sercach i przeprowadza takie przemiany charakteru że aniołowie są zdumieni i wyrażają swoją radość w pieśniach chwały. Radują się na myśl że grzeszne błądzące ludzkie istoty mogą zostać tak odmienione.S7 16.4
Gdy trójanielskie poselstwo przemieni się w głośne wołanie, jego głoszeniu towarzyszyć będzie wielka moc i chwała. Twarze ludu Bożego rozświetlą się światłem z niebios.S7 17.1
*****
Pan przystosuje mężczyzn i niewiasty jak również i dzieci do swojego dzieła tak jak to uczynił z Samuelem czyniąc z nich swoich posłańców. Ten, który nigdy nie śpi ani nie drzemie, czuwa nad każdym pracownikiem wybierając mu pole działania. Całe niebo śledzi walkę jaką staczają Boży słudzy w pozornie zniechęcających warunkach. Dokonuje się nowych podbojów, zdobywane są nowe stopnie kiedy słudzy Boży zbierając się wokół sztandaru swego Odkupiciela idą walczyć w dobrym boju wiary. Wszyscy aniołowie niebiescy są na usługach pokornego wierzącego ludu Bożego a kiedy tutaj nisko armia Bożych pracowników śpiewa swoje pieśni chwały, chór na wysokościach przyłącza się do nich w dziękowaniu przypisując chwałę Bogu i Jego Synowi.S7 17.2
*****
Nie ma nic tak pozornie bezradnego a równocześnie bardziej niezwyciężonego niż dusza, która czuje swoją znikomość i polega w pełni na zasługach Zbawiciela. Bóg posłałby raczej wszystkich aniołów z niebios by pomogli temu jednemu niżby pozwolił na to by został on pokonany.S7 17.3
*****
Zgiełk bitewny słychać na całej linii. Niech każdy żołnierz krzyża idzie naprzód nie we własnej niezależności ale w łagodności i skromności i z mocną wiarą w Boga. Wasze dzieło, moje dzieło nie skończy się w tym życiu. Na małą chwilę możemy odpocząć w grobie ale kiedy nadejdzie wezwanie w królestwie Boga podejmiemy naszą pracę.S7 17.4