Jakie rozrywki powinien wybierać chrześcijanin

Rozrywki chrześcijan są przeciwieństwem uciech świata — Jest różnica między rozrywką-odprężeniem a czczą uciechą. Odprężenie ma na celu wzmocnienie i odbudowę organizmu. Odrywając nas od codziennych trosk i zajęć, dostarcza odświeżenia umysłowi i ciału i w ten sposób pozwala wrócić do poważnej pracy z nowymi siłami.ChD 320.4

Zabawy szuka się dla przyjemności i często nadużywa się jej; pochłania ona czas i energię, jaka jest potrzebna do spełnienia pożytecznej pracy, i staje się przeszkodą w osiągnięciu prawdziwego sukcesu w życiu.ChD 321.1

Między spotkaniami naśladowców Chrystusa dla chrześciajańskiej rekreacji a świeckimi zgromadzeniami dla uciechy i zabawy istnieje znaczna różnica. Zamiast modlitwy, wspominania Chrystusa i rzeczy świętych, z ust tych drugich płynie tylko śmiech i błahe rozmowy. Ich jedyną myślą jest utrzymać ogólną wesołość, ich zabawy rozpoczynają się bezsensem, a kończą próżnością.ChD 321.2

Należy stosować umiar w zabawach tak, jak we wszystkich innych sprawach. Należy starannie i głęboko zastanowić się nad charakterem zabawy. Każda młoda osoba powinna się zastanowić, jaki wpływ zabawa będzie miała na zdrowie fizyczne, umysłowe i moralne. Czy umysł będzie oszołomiony do tego stopnia, że zapomni o Bogu? Czy ma przestać mieć przed oczyma Jego chwałę?ChD 321.3

Reguła dozwolonej zabawy — Nigdy nie traćmy z oczu faktu, że Jezus Chrystus jest źródłem radości. Nie cieszy Go ludzka niedola, pragnie szczęścia ludzi.ChD 321.4

Chrześcijanie mają do swej dyspozycji wiele źródeł radości i z nieomylną dokładnością mogą powiedzieć, czy zabawa jest dozwolona i właściwa. Mogą korzystać z rozrywek nie doprowadzających do umysłowego roztargnienia czy upodlenia duszy, z rozrywek, które nie rozczarują i nie pozostawią złego wpływu niszczącego naszą godność, ani nie zahamują chęci do pracy. Jeśli Jezus pójdzie ze mną i zachowam łączność z Nim, zabawa jest całkowicie bezpieczna. Nie będzie niebezpieczeństwa, jeżeli możecie z wiarą prosić Boga o błogosławieństwo dla niej. Lecz zabawa, która nie usposabia do pobożności, do poświęcenia się Panu lub do wzięcia udziału w modlitwach, nie jest bezpieczna, lecz groźna.ChD 321.5

Zabawy, które czynią nas niezdolnymi do spełniania codziennych obowiązków — Należymy do ludzi wierzących, naszym codziennym przywilejem jest wielbić Boga na ziemi; nie mamy żyć na tym świecie jedynie dla własnej przyjemności, dla podobania się sobie. Żyjmy dla dobra ludzkości, aby być błogosławieństwem dla społeczeństwa. Gdy pozwolimy, aby nasze myśli obracały się wokół przyziemnych spraw, jakimi zajęte są umysły tych, którzy szukają marności i oszołomienia, jak będziemy pożyteczni dla naszego otoczenia? Jak możemy stać się błogosławieństwem dla społeczeństwa? Nie możemy bez winy oddawać się zabawie czyniącej nas niezdolnymi do wiernego wypełniania codziennych obowiązków.ChD 321.6

Nie można narażać duszy na zło przez zaspokojenie samolubnych pragnień. Powinniśmy unikać zabawy, która do tego stopnia przykuwa umysł, że codzienne obowiązki życia stają się nużące i nieciekawe. Takie przyjemności umacniają umysł w złym kierunku, a szatan tak pokieruje naszymi myślami, że zło będziemy uważać za dobro. Wtedy posłuszeństwo rodzicom i inne ograniczenia wydawać się będą nieznośnymi.ChD 322.1

Niewłaściwe spotkania towarzyskie — Jest wiele rzeczy dobrych, lecz spaczone przez szatana stają się sidłem dla nieostrożnych. Takie zabawy, jakie się urządza, są przeszkodą w rzeczywistym rozwoju umysłu i charakteru. Rodzi się zamiłownie do swawolnego towarzystwa, skłonność do ekstrawagancji i szukania przyjemności, a bardzo często do zapominania się, co nadaje zły kierunek całemu życiu. Rodzice mogą uczynić dużo, aby zamiast takich zabaw dostarczyć młodzieży zdrowych rozrywek.ChD 322.2

W miejscowości X odbywały się zebrania towarzyskie i urządzano zabawy, które były hańbą dla naszych instytucji i Kościoła. Zachęcały do strojenia się, schlebiania sobie, pustej wesołości i swawolnych żartów. Szatana przyjęto jako honorowego gościa, a on opanował tych, którzy patronowali tym zebraniom.ChD 322.3

Pokazano mi jedno z takich zebrań, gdzie znajdowali się ci, którzy mówią, że wierzą prawdzie. Ktoś siedział przy fortepianie i śpiewano piosenki, które smuciły aniołów. Panowała wesołość, pusty śmiech, entuzjazm i nienaturalne podniecenie; lecz wesołość ta była taka, jaką tylko szatan potrafi wytworzyć. Jest entuzjazm, jest zaślepienie, którego wstydzą się wszyscy miłujący Boga. Taka zabawa rodzi w uczestnikach grzeszne myśli i czyny. Mam powód sądzić, że niektórzy z biorących udział w tej zabawie szczerze żałowali za to niegodne zachowanie się.ChD 322.4

Pokazano mi wiele takich zebrań. Widziałam wesołość, bogactwo strojów i zdobienia się. Wszyscy pragnęli olśnić innych i oddawali się wesołości, dwuznacznym żartom, taniemu pochlebstwu, wrzaskliwemu śmiechowi. Oczy błyszczą, policzki płoną, a sumienie śpi. Jedząc, pijąc i weseląc się czynią wszystko, aby zapomnieć o Bogu. Ich rajem jest to właśnie miejsce rozkoszy. Niebo spogląda na to, widzi i słyszy wszystko.ChD 323.1

Zbieranie się na takie zabawy osłabia wiarę i powoduje pomieszanie pojęć, rodzi złe pobudki. Pan nłe przyjmuje połowicznie oddanego serca, chce mieć całego człowieka.ChD 323.2

Mało która z popularnych rozrywek jest bezpieczna — Wiele popularnych rozrywek w dzisiejszym świecie nawet u tych, którzy uważają się za prawdziwych chrześcijan, zmierza do tego samego, co dawne zabawy pogan. Naprawdę mało jest zabaw, których szatan nie zamierzałby użyć dla niszczenia dusz. Poprzez sztuki dramatyczne pracuje on już całe wieki, aby wzniecić namiętność i gloryfikować zbrodnie. Fascynujący przepych i oszałamiająca muzyka, maskarady i tańce, stoły do gry w karty — wszystko to jest na usługach szatana, który zmierza do złamania zasad i otwarcia drzwi na zmysłowość. W każdym towarzystwie zebranym dla uciech, gdzie popiera się pychę i ulega apetytowi, gdzie można łatwo zapomnieć o Bogu i stracić z oczu sprawy wieczne, szatan zakłada łańcuch na duszę.ChD 323.3

Prawdziwy chrześcijanin nie wejdzie do miejsca zabaw, nie będzie brał udziału w rozrywkach, dla których nie może prosić Boga o błogosławieństwo. Nie będzie należał do wesołych par tanecznych, ani oddawał się jakiejkolwiek czarującej rozkoszy, która usunęłaby Chrystusa z umysłu.ChD 323.4

Tym, którzy zachęcają do rozmaitych rozrywek, odpowiadamy: nie możemy oddwać się takim zajęciom w imię Jezusa z Nazaretu. Nie można prosić o błogosławieństwo na czas spędzony w miejscach popularnych rozrywek lub na sali tanecznej. Żaden chrześcijanin nie życzyłby sobie spotkać się ze śmiercią w takim miejscu. Żaden nie chciałby znajdować się tam w momencie przyjścia Chrystusa.ChD 323.5

Tańce — szkoła deprawacji — W wielu religijnych rodzinach tańce i gra w karty stały się salonową rozrywką, sposobem spędzania czasu. Twierdzi się, że są to spokojne domowe przyjemności, które można bezpiecznie uprawiać pod nadzorem rodziców. Niestety problem tych podniecających zabaw powiększa się w ten sposób tak, że to, co uważano za nieszkodliwe w domu, wkrótce będzie uważane za nieszkodliwe poza domem. Trzeba by jeszcze udowodnić, czy osiąga się jakąkolwiek korzyść z takich zabaw. Nie dostarczają one siły ciału ani spokoju duchowi. Nie zaszczepiają ani jednego prawego lub świętego uczucia. Przeciwnie, niszczą wszelką chęć na poważne rozmyślnia i religijne nabożeństwa. Jest prawdą, że istnieje pewna różnica między zabawami towarzyskimi grupy wybranych osób a mieszanego towarzystwa w podrzędnych salach tanecznych. Wszystko jednak kryje swoiste niebezpieczeństwo polegające na zapominaniu się.ChD 324.1

Taniec Dawida nie może być pretekstem — Taniec Dawida przed Bogiem w pełnej czci radości cytują niektórzy miłośnicy zabaw na usprawiedliwienie modnych tańców, ale to żaden argument. W naszych czasach tańcom towarzyszy zło. Zdrowie i moralność ofiarowuje się na ołtarzu rozkoszy. Towarzystwo na sali balowej nie myśli o Bogu ani o czci dla Niego. Modlitwa i pieśni pochwalne nie mają tam miejsca. To porównanie powinno być decydujące. Chrześcijanin nie powinien szukać zabaw, które osłabiają miłość do świętych spraw i zmniejszają radość ze służenia Bogu. Muzyka i taniec w radosnym wysławianiu Boga przy przenoszeniu skrzyni przymierza nie mają najmniejszego podobieństwa do nowoczesnych tańców. Tamte dążyły do oddania czci Bogu i wywyższenia Jego Świętego Imienia, te są wymysłem szatana usiłującego doprowadzić ludzi do zapomnienia o Bogu i zniesławienia Go.ChD 324.2

Gra w karty wstępem do zbrodni — Gra w karty powinna być zabroniona. Towarzystwo graczy i ich dążenia są niebezpieczne. Książę ciemności przewodniczy przy stole gry i gdziekolwiek grywa się w karty, tam źli aniołowie są bywalcami. W takich rozrywkach nie ma nic pożytecznego dla duszy lub ciała. Nie ma tam nic, co wzmacniałoby umysł, nic, co gromadziłoby w nim zapasy cennych idei dla przyszłego pożytku. Rozmowy toczą się wokół rzeczy pospolitych i poniżających... Biegłość w posługiwaniu się kartami powoduje pragnienie gry dla osiągnięcia korzyści. Początkowo stawia się małą sumę, potem większą, aż wreszcie powstaje szał hazardu, który prowadzi do nieodwracalnej ruiny. Iluż ta zabawa przywiodła do zguby, ubóstwa, więzienia, morderstwa i na stryczek! A jednak wielu rodziców zdaje się nie dostrzegać strasznej przepaści, jaka czyha na naszą młodzież, a którą jest gra w karty.ChD 324.3

Obawa, aby nie uchodzić za dziwaka — Rzekomych chrześcijan, którzy posiadają powierzchowny charakter i powierzchowne doświadczenie religijne, kusiciel używa jako swoją przynętę. Ci ludzie zawsze gotowi są do wszelkich zebrań dla przyjemności lub sportu, a ich wpływ przyciąga innych. Młodych mężczyzn i niewiasty, którzy usiłują być biblijnymi chrześcijanami, namawia się, by przyłączyli się do towarzystwa i ciągnie na widowiska. Ci nie radzą się w modlitwie Boga, nie dowiadują się, co powiedział Chrystus i jaki owoc powinien rosnąć na chrześcijańskim drzewie. Nie rozpoznają, że te imprezy są w rzeczywistości szatańskimi sidłami przygotowanymi po to, aby nie dopuścić do przyjęcia zaproszenia na wieczerzę weselną Baranka i przeszkodzić im w otrzymaniu białych szat sprawiedliwości, którymi jest charakter Jezusa Chrystusa. Nie mają wyraźnego pojęcia, co wolno czynić chrześcijanom. Nie chcą, aby uważano ich za dziwaków, dlatego skłonni są naśladować innych. W ten sposób dostają się pod wpływ tych, którzy nigdy nie doznali boskiego dotknięcia serca i umysłu.ChD 325.1

Unikaj pierwszego kroku — Stawiając lekkomyślny krok możesz nie widzieć faktycznego niebezpieczeństwa i możesz myśleć, że jeśli zapragniesz zmienić kierunek, będziesz mógł z taką samą łatwością zejść ze złej drogi, z jaką poprzednio na nią wkroczyłeś. To jest mylne mniemanie. Przez wybór złego towarzystwa krok za krokiem dajesz się zwieść z drogi prawości w głębię nieposłuszeństwa i zapomnienia, choć kiedyś uważałeś to za rzecz niemożliwą.ChD 325.2

Wyraźnie opowiedzcie się za chrześcijańskimi zasadami — Jeśli prawdziwie należycie do Chrystusa, będziecie mieli sposobność świadczyć o Nim. Będą was zapraszać na miejsca zabaw i wtedy będziecie mogli o nim mówić. Jeśli jesteście wierni Chrystusowi, nie będziecie próbowali znaleźć wymówki, dlaczego nie idziecie, lecz wyraźnie i spokojnie oświadczycie, że jesteście dziećmi Bożymi, wasze zasady nie pozwalają wam znaleźć się w takim miejscu choćby tylko raz, gdyż nie moglibyście zaprosić tam Pana. Zamiarem Bożym jest oznajmić przez Swój lud zasady Swego królestwa. Aby dzieci Boże w życiu i charakterze mogły objawić te zasady, pragnie odłączyć je od zwyczajów, nawyków i praktyk tego świata.ChD 325.3

Gdy świat roztacza przed nimi wspaniałe widoki, wtedy dzieci Boże powinny dać wyraźne świadectwo swym życiem, by świat widział, że w wieku, w którym wszędzie panuje zło, jest lud, który odkłada swoją wolę, a stara się czynić wolę Bożą, lud, w którego sercu i życiu wypisany jest zakon Boży.ChD 326.1

Bóg oczekuje, aby ci, co noszą imię Chrystusa, reprezentowali Go. Ich myśli mają być czyste, słowa szlachetne i budujące. Religia Chrystusa ma być wpleciona we wszystko, co czynią lub mówią, Bóg pragnie, aby Jego lud wykazał swoim życiem wyższość chrześcijaństwa, wykazał, że żyje według wzniosłego i świętego planu.ChD 326.2