Pierwsza szkoła dziecka

Pierwotny Boży plan wychowania — System wychowawczy ustanowiony w raju opierał się na rodzinie. Adam był “synem Bożym” (Łuk. 3, 38), a dzieci Najwyższego otrzymywały nauki od Ojca. Ich szkoła była w dosłownym znaczeniu szkołą rodzinną.ChD 109.6

W Bożym planie wychowawczym, dostosowanym do okoliczności, jakie zaistniały po upadku człowieka, Chrystus jest przedstawicielem Ojca, ogniwem łączności między Bogiem a człowiekiem, jest Wielkim Nauczycielem ludzkości. On postanowił, aby mężczyźni i niewiasty byli Jego przedstawicielami, rodzina szkołą, a rodzice nauczycielami.ChD 110.1

Wychowanie rodzinne było za czasów patriarchów powszechne. Dla tego rodzaju szkół rodzinnych Bóg przewidział najbardziej korzystne warunki rozwoju charakteru. Ludzie znajdujący się pod Jego kierownictwem stosowali się w życiu do planu, jaki On nakreślił na początku. Ci, którzy odstąpili od Boga, budowali miasta i gromadzili się w nich chwaląc się blaskiem, przepychem i występkami, które z dzisiejszych miast czynią dumę świata i jego przekleństwo. Ludzie zaś, którzy mocno trwali przy boskich zasadach życia, żyli wśród pól i wzgórz. Byli rolnikami i pasterzami. Żyjąc swobodnie i niezależnie mieli możność zajmowanie się pracą, studiowaniem i rozmyślaniem o Bogu i uczyli swe dzieci o Jego dziełach i drogach. Taką metodę wychowawczą pragnął Bóg wprowadzić w Izraelu.ChD 110.2

W codziennym życiu rodzina była zarówno szkołą jak i kościołem, a rodzice byli nauczycielami w sprawach świeckich i religijnych.ChD 110.3

Dom rodzinny — szkołą — W swej mądrości Bóg zarządził, aby rodzina była największym ze wszystkich czynników wychowawczych. W domu rozpoczyna się wychowanie dziecka. Tu jest jego pierwsza szkoła. Tu, gdzie rodzice są jego nauczycielami, ma ono nauczyć się lekcji, które poprowadzą je przez życie — lekcji poszanowania, posłuszeństwa, szacunku i panowania nad sobą. Wychowawcze wpływy domu są decydującą potęgą ku dobremu lub złemu. Pod wieloma względami są one ciche i stopniowe; lecz jeśli działają we właściwy sposób stają się dalekosiężną potęgą prawdy i sprawiedliwości. Jeśli nie pouczy się dziecka należycie w domu, szatan wychowa je za pomocą czynników własnego wyboru. Oto jak ważna jest szkoła domowa!ChD 110.4

Uważajcie rodzinę za szkołę, w której przygotowujecie swoje dzieci do obowiązków w domu, społeczeństwie i Kościele.ChD 111.1

Domowe wychowanie na pierwszym miejscu — Jest to smutny fakt, który powszechnie się prawie uznaje i nad którym się ubolewa, że domowe wychowanie młodzieży zostało dzisiaj zaniedbane.ChD 111.2

Nie ma ważniejszego pola działania jak to, które zostało powierzone założycielom i stróżom domu. Żadne dzieło, zlecone ludziom, nie pociąga za sobą bardziej dalekosiężnych następstw, niż dzieło ojców i matek.ChD 111.3

Dzisiejsza młodzież i dzieci będą decydować o stanie przyszłego społeczeństwa, a czym będzie ta młodzież i te dzieci, zależy od rodzinnego domu. Brakowi należytego wychowania domowego można przypisać większą część chorób, nędzy i zbrodni, jakie trapią ludzkość. Gdyby życie w domu było czyste i prawe, gdyby dzieci, które opuszczając go były przygotowane do sprostania życiowym odpowiedzialnościom i niebezpieczeństwom, jaką by zmianę zauważono w świecie!ChD 111.4

Wszystko inne — rzecz drugorzędna — Każde dziecko, wydane na świat, jest własnością Jezusa Chrystusa i należy je wychować słowem i przykładem, by miłowało i słuchało Boga. Lecz większość rodziców zaniedbuje dane od Boga dzieło lekceważąc wychowywanie i nauczanie swoich dzieci od pierwszych chwil, gdy tylko zaczynają rozumieć, że należy poznawać i miłować Chrystusa. Rodzice powinni usilnie czuwać i obserwować rozwijający się i chłonący wszystko umysł i odłożyć wszystko inne w domu na drugi plan w stosunku do obowiązku, jaki nałożył im Bóg — wychować dzieci w nauce i napominaniu Pańskim.ChD 111.5

Rodzice nie powinni dopuścić, aby praca zarobkowa, świeckie zwyczaje i zasady, oraz dbanie o modę miały nad nimi przewagę do tego stopnia, aby zaniedbywali swoje dzieci w niemowlęctwie i nie udzielali należytych nauk wraz z biegiem lat.ChD 111.6

Poważną przyczyną nasilenia zła w świecie jest to, że rodzice zaprzątają swój umysł innymi sprawami, a nie tym, co jest najważniejsze — jak przysposobić się do cierpliwego i uprzejmego nauczania dzieci drogi Pańskiej. Gdybyśmy mogli spojrzeć dalej, ujrzelibyśmy, jak dużo dzieci zeszło na złe drogi i nie docierają do nich dobre wpływy. Rodzice, czy możecie pozwolić na to? Nie powinno być tak ważnego zajęcia, które przeszkodziłoby wam w poświęceniu swym dzieciom tyle czasu, ile trzeba, aby wyłożyć im, co znaczy być całkowiecie posłusznym Panu i ufać Mu.ChD 111.7

A co będziecie żąć w nagrodę za wasz wysiłek? Utrzymaci swe dzieci przy sobie, gotowe i chętne podjąć współpracę z wami we wszystkim, co im zaproponujecie. Przekonacie się, że praca ta nie będzie dla was ciężka.ChD 112.1

Nauczyciele powołani przez Boga w szkole domowej — Rodzice powinni uważać siebie w pewnym sensie za nauczycieli powołanych przez Boga dla swych dzieci; takim nauczycielem był Abraham uczący swój dom drogi Pańskiej. Trzeba, aby rodzice pilnie badali Pismo Święte, by poznali drogę Pańską i mogli nauczać jej swoją rodzinę. Micheasz mówi: “Oznajmiono ci, człowiecze, co jest dobre i czego Pan żąda od ciebie: tylko, abyś wypełniał prawo, okazywał miłość bratnią i w pokorze obcował ze swoim Bogiem” (Mich. 6, 8). Aby być nauczycielami, rodzice muszą się uczyć gromadząc ustawicznie światło z wyroczni Bożych i słowem, i przykładem przekazywać to światło dzieciom.ChD 112.2

Wiem, dzięki światłu, które mi dał Bóg, że mąż i żona mają być w domu kaznodzieją, lekarzem, pielęgniarką, nauczycielem i nauczycielką przywiązując swe dzieci do siebie i do Boga, ucząc je omijać wszelkie nałogi, które w jakikolwiek sposób przeciwne są działaniu Bożemu w ciele, ucząc je troszczenia się o każdą część swego organizmu.ChD 112.3

Matka musi zawsze przodować w pracy wychowania dzieci, ponieważ prawie ustawicznie przebywa z nimi, szczególnie w ich wczesnych latach musi zawsze być ich instruktorką i towarzyszką. Musi szczególnie dbać o to, aby rozwijać w dzieciach poczucie ładu, porządku, kierować nimi w kształtowaniu poprawnych zwyczajów i upodobań. Powinna ćwiczyć ich w pilności, poleganiu na sobie i pomaganiu drugim, powinna żyć, działać i pracować zawsze zgodnie z wolą Bożą. Na ojcu spoczywają obowiązki cięższe.ChD 112.4

Starsze siostry mogą wywierać wpływ na młodsze rodzeństwo. Młodsze dzieci, widząc przykład starszych, będą ich naśladowały, co będzie skuteczniejsze, niż częste nakazy. Najstarsza córka powinna zawsze uważać za swój chrześcijański obowiązek pomagać matce w jej licznych i mozolnych obowiązkach.ChD 113.1

Rodzice powinni przebywać dużo w domu. Nakazem i przykładem powinni uczyć swe dzieci miłości i bojaźni Bożej, aby były inteligentne, towarzyskie, miłe; rozwijały w sobie zamiłowanie do pilności, oszczędności i samozaparcia. Odnosząc się do dzieci w domu z miłością, przychylnością i zachętą, rodzice mogą stworzyć dla nich bezpieczne i pożądane schronisko przed licznymi pokusami świata.ChD 113.2

Przygotowanie do szkoły — W szkole domowej nasi chłopcy i dziewczęta mają przygotować się do szkoły w ogóle. Rodzice powinni stale o tym pamiętać i jako nauczyciele domowi powinni poświęcać wszystkie siły Bogu, aby wypełnić swe wzniosłe i święte posłannictwo. Pilne, wierne pouczanie w domu jest najlepszym przygotowaniem, jakie dzieci mogą otrzymać przed szkolnym okresem życia.ChD 113.3

Boże nakazy najważniejsze — Mamy przepisy biblijne dla prowadzenia wszystkich, zarówno rodziców jak i dzieci, wysoki i święty wzorzec, od którego nie należy się odchylać. Nakazy Boże muszą być na pierwszym miejscu. Niech ojcowie i matki otwierają Słowo Boże w obecności Tego, który bada serca, i szczerze pytają: “Co mówi Bóg?”ChD 113.4

Uczcie swe dzieci miłować prawdę, gdyż jest prawdą, i dlatego, że muszą być uświęcone przez nią i zdolne stanąć do wielkiej próby, która niedługo rozstrzygnie, czy nadają się one do podjęcia wyższego dzieła i stania się członkami królewskiej rodziny, dziećmi Króla Niebieskiego.ChD 113.5

Przygotowanie się na bój — Szatan mobilizuje swe zastępy. Czy jesteśmy gotowi na ten straszny bój, który jest przed nami? Czy przygotowujemy siebie i nasze rodziny, byśmy zrozumieli stanowisko naszych przeciwników i ich sposób walki? Czy nasze dzieci wyrabiają w sobie stanowczość, by mogły stać mocno i nie ugiąć się w sprawach zasad i powinności? Modlę się, abyśmy wszyscy zrozumieli znaki czasu i abyśmy tak przygotowali siebie i dzieci, by w czasie walki Bóg był naszą ucieczką i obroną.ChD 113.6