Miłość bezpieczeństwem

Potęga służby miłości — Miłość posiada cudowną moc, gdyż pochodzi od Boga. Łagodna odpowiedź “uśmierza gniew”, “miłość jest cierpliwa, miłość jest dobrotliwa”, “zakrywa wiele grzechów”. Gdybyśmy to pojęli, jaką uzdrawiającą mocą byłoby obdarzone nasze życie! Jakiemu przeistoczeniu uległoby i jak dalece ziemia stałaby się odbiciem i przedsmakiem nieba!ChD 119.3

Tych cennych nauk można udzielić w tak prosty sposób, że zrozumieją je i małe dzieci. Serce dziecka jest delikatne i wrażliwe. Jeśli my, starsi, staniemy się “małymi dziećmi”, gdy nauczymy się prostoty, szlachetności i delikatnej miłości Zbawiciela, nie będzie nam trudno poruszyć serca maleństw i nauczyć je służby miłości, będącej mocą ku uzdrowieniu ducha i ciała.ChD 119.4

Ze świeckiego punktu widzenia pieniądz jest potęgą; z punktu widzenia zaś chrześcijańskiego potęgą jest miłość, która obajmuje serce i rozum. Czysta miłość ma szczególną zdolność czynienia dobra i nic innego czynić nie może. Zapobiega niezgodzie i biedzie, przynosi prawdziwe szczęście. Bogactwo często prowadzi do zepsucia i zniszczenia, siła potrafi zranić. Prawda i dobroć — cechy czystej miłości — budują.ChD 120.1

Miłość jest rośliną, którą należy pielęgnować — Dom rodzinny powinien być ośrodkiem najczystszych i najwznioślejszych uczuć. Pokój, zgodę, miłość powinno się ustawicznie pielęgnować, wtedy te kosztowne zalety zamieszkają na stałe w sercach członków rodziny. Roślinkę miłości trzeba starannie odżywiać, gdyż inaczej umrze. Każdą dobrą zasadę trzeba pielęgnować, jeśli chcemy, aby pomyślnie rozwijała się w duszy. To, co szatan szczepi w serca — zazdrość, zawiść, podejrzliwość, obmowę, niecierpliwość, przesąd, samolubstwo, skąpstwo i próżność — musimy wykorzenić. Jeśli pozwolimy tym złym uczuciom pozostać w duszy, przyniosą one owoce, którymi się wielu skala. O, jak wielu hoduje trujące rośliny, które niszczą kosztowne owoce miłości i plamią duszę!ChD 120.2

Pamiętajcie własne dzieciństwo — Nie postępujcie z waszymi dziećmi jedynie surowo, zapominając o własnych dzieciństwie oraz o tym, że to są tylko dzieci. Nie oczekujcie, że będą doskonałe, ani też nie próbujcie zrobić z nich dorosłych. Tak czyniąc zamkniecie dla siebie drzwi do ich serc, które moglibyście mieć otwarte, a skłonicie je do otwarcia drzwi szkodliwym wpływom, które zatrują młode umysły, zanim wy uświadomicie sobie, jakie grozi im niebezpieczeństwo...ChD 120.3

Rodzice nie powinni zapomnieć o swych dziecinnych latach, o tym, jak bardzo pragnęli współczucia i miłości i jak byli nieszczęśliwi, gdy ich strofowano i ze złością łajano. Powinni się odmłodzić w swych uczuciach i zrozumieć potrzeby dzieci.ChD 120.4

Dzieci potrzebują delikatnych, zachęcających słów. Jak łatwo jest matkom wypowiadać słowa uprzejme i serdeczne, które rozświecają serca maleństw, tak iż zapominają o swoich kłopotach!ChD 120.5

Rodzice, darzcie swe dzieci miłością! Miłujcie je w okresie niemowlęctwa, dzieciństwa i w okresie młodzieńczym. Nie marszczcie czoła, ale miejcie zawsze twarz uśmiechniętą i pogodną.ChD 121.1

Otaczajcie dzieci słoneczną atmosferą — Dzieci należy uspokajać, gdy mają zmartwienie. W okresie od niemowlęctwa do wieku dojrzałego zazwyczaj nie doznają tej troskliwości, jaką powinny mieć. Potrzeba, by matki tak poprowadziły swe dzieci, aby czuły się częścią składową rodziny. Niech matka rozmawia z dziećmi o ich planach i kłopotach. Niech rodzice pamiętają, że powinni mieć większe staranie o dzieci, niż o osoby obce. Dzieci mają przebywać w słonecznej atmosferze, pod okiem matki.ChD 121.2

Pomagajcie swym dzieciom osiągać zwycięstwa. Otaczajcie je atmosferą miłości. W ten sposób poskromicie ich upartą naturę.ChD 121.3

Dzieci potrzebują tyle miłości, ile pokarmu — Wiele matek zaniedbuje dzieci tracąc czas na rzeczy niepotrzebne. Gdy dzieci są znużone i naprawdę potrzebują, aby się nimi zająć, wtedy zbywa się je byle czym, lub daje coś do jedzenia. One nie tylko nie potrzebowały pożywienia, ale jeszcze wyrządziło się im krzywdę. Potrzebowały serca, chciały, by je matka pieszczotliwie objęła. Każda matka powinna znaleźć czas nawet na drobne pieszczoty, które są tak potrzebne w okresie dzieciństwa. W ten sposób matka przywiąże serca dzieci do siebie. Ona jest dla nich tym, czym Bóg dla nas.ChD 121.4

Słuszne pragnienia należy zaspokoić — Powinniście zawsze okazywać dzieciom, że je kochacie, że pracujecie dla nich, że zależy wam na ich szczęściu; czyńcie tylko to, co jest dla nich dobre. Powinniście zaspokajać ich drobne życzenia, jeśli możecie to uczynić rozsądnie.ChD 121.5

Kierując dziećmi nigdy nie działajcie impulsywnie. Zawsze autorytet łączcie z życzliwością. Miłujcie i pielęgnujcie wszystko, co jest piękne i miłe, naprowadzajcie dzieci na drogę wyższego dobra objawiając im Chrystusa. Odmawiając im rzeczy, które mogłyby zaszkodzić, pokażcie im, że je miłujecie i chcecie, aby były szczęśliwe, a miłość usunie wszelkie przeszkody. To jest zasada, według której postępował Chrystus z ludźmi. Musi ona przyjąć się także w Kościele.ChD 121.6

Miłość należy objawiać — W wielu rodzinach panuje wielki brak wzajemnego wyrażania uczuć. Sentymentalizm nie jest potrzebny, ale potrzebne jest wyrażanie miłości i delikatności w sposób niewinny, czysty i godny. Wielu chowa zatwardziałość w sercu, w słowach i czynach objawiając szatańską stronę charakteru. Między mężem a żoną, rodzicami a dziećmi, braćmi a siostrami zawsze należy pielęgnować delikatne uczucia. Należy zaniechać wszelkich porywczych słów; brak miłości jednego członka rodziny do drugiego nie powinien mieć miejsca. Obowiązkiem każdego w rodzinie jest być uprzejmym i mówić łagodnie.ChD 122.1

Pielęgnujcie delikatność, przychylność i miłość, które wyrażają się w drobnych usługach, mowie i troskliwości.ChD 122.2

Najlepszy sposób wychowania dzieci tak, by szanowały ojca i matkę, to pozwolić im widzieć, jak ojciec z delikatnością poświęca uwagę matce, a matka szanuje i poważa ojca. Dzieci widząc miłość u swych rodziców stają się posłuszne piątemu przykazaniu i przestrzegają napomnienia: “Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom jako Panu, gdyż tak przystoi”.ChD 122.3

Rodzice mają odzwierciedlać miłość Jezusa — Jeśli matka zyskała zaufanie dzieci i nauczyła je kochać ją i słuchać jej, to udzieliła im pierwszej lekcji chrześcijańskiego życia. One muszą kochać Zbawiciela, ufać i być Mu posłuszne tak, jak kochają, ufają i słuchają swoich rodziców. Miłość, jaką rodzice przez wierne troszczenie się i należyte wychowanie objawiają wobec swego dziecka, w pewnej mierze odzwierciedla miłość Jezusa dla Jego wiernego ludu.ChD 122.4