Die hele hart moet aan God oorgegee word, of ons sal nooit in Sy ewebeeld kan herskep word nie. Van nature is ons vervreemd van God. Die Heilige Gees beskryf ons toestand in die volgende woorde: “Dood deur die misdade en die sondes.” Efe. 2:1. “Die hele hoof is siek en die hele hart is krank. Daar is geen heel plek aan nie.” Jes. 1:5, 6. Ons is in die strikke van Satan gevang waarin ons gehou is “om sy wil te doen.” 2 Tim. 2: 26. God wil ons genees en vrymaak. Maar aangesien dit beteken dat ons heeltemal verander moet word, dat ons geheel en al herskep moet word, moet ons ons heeltemal aan Hom oorgee.LVB 38.2

Die stryd teen self is die felste stryd wat nog ooit gestry is. Die oorgawe van self, die oorgawe van die wil aan God, kos stryd; dog die siel moet aan God oorgegee word voordat dit in heiligheid kan herskep word.LVB 38.3

Die regering van God, soos Satan ons wil wysmaak, berus nie op blinde onderwerping, en dit bestaan nie in onredelike oorheersing nie. Dit doen 'n beroep op ons verstand en gewete. “Kom nou en laat ons die saak uitmaak,” is die uitnodiging van die Skepper aan ons. (Jes. 1: 18.) God dwing nie die wil van Sy skepsels nie. Hy kan nie aanbidding aanneem wat nie bereidwillig en op intelligente wyse geskied nie. 'n Gedwonge onderwerping sal die ware ontwikkeling van hart en karakter verhinder; dit sal van die mens 'n blote outomaat maak, en dis nie die doel van die Skepper nie. Hy verlang dat die mens, die pronkstuk van die skepping, die hoogs moontlike ontwikkeling sal bereik. Hy stel voor ons die hoë peil waartoe Hy ons wil bring deur Sy genade. Hy versoek ons om onsself aan Hom oor te gee sodat Hy Sy wil in ons kan bewerk. Dit is aan ons oorgelaat om te kies of ons van die sonde vrygestel wil wees om die heerlike vryheid van die seuns van God deelagtig te word.LVB 39.1

In ons oorgawe aan God moet ons noodwendig alles versaak wat ons van Hom kan skei. Daarom sê die Heiland: “So kan dan ook niemand van julle wat nie afsien van al sy besittings, My dissipel wees nie.” Lukas 14: 33. Alles wat die hart kan aftrek van God moet versaak word. Mammon is die afgod-van vele. Liefde vir geld, die hunkering na rykdom, is die goue ketting wat hulle aan Satan vaskoppel. Reputasie en wêreldse eer word weer deur 'n ander klas aanbid. 'n Lewe van selfsugtige gemak en vryheid van verantwoordelikheid is die afgod van nog ander. Maar al hierdie slaafse bande moet verbreek word. Ons kan nie deels aan God en deels aan die wereld behoort nie. Tensy ons nie heeltemal aan God behoort nie is ons nie Sy kinders nie. Daar is diegene wat voorgee om God te dien, terwyl hulle op hulle eie krag vertrou om Sy wet te gehoorsaam, 'n regte karakter te vorm en die saligheid te verwerf. Hulle harte is nie getref deur die liefde van Christus nie, maar hulle trag om die pligte van die Christelike lewe na te kom as iets wat God van hulle verwag om die hemel te verdien. Sulke godsdiens beteken niks. As Christus in die hart woon sal die siel so vol van Sy liefde, en so vol van die vreugde van gemeenskap met Hom wees, dat hy sal vaskleef aan Hom. Deur Hom te aanskou, sal self vergeet word. Liefde vir Christus sal die dryfveer wees van alle dade. Diegene wat die dringende liefde van God voel, vra nie hoe min hulle moet gee om aan die eise van God te voldoen nie; hulle vra nie wat is die laagste peil nie, maar streef daarna om volkome volgens die wil van hulle Verlosser te lewe. Met die grootste bereidwilligheid gee hulle alles oor, en hulle belangstelling is volgens die waarde van die doel wat hulle nastreef. 'n Belydenis van Christus, sonder hierdie groot liefde, is sommer net woorde, nuttelose vormdiens en slawerny.LVB 39.2

Voel u dat dit 'n te groot opoffering is om alles aan Christus oor te gee? Stel uself die vraag: “Wat het Christus vir my gegee?” Die Seun van God het alles gegee; Hy het gely, Sy lewe en liefde gegee, vir ons verlossing. En kan dit wees dat ons, onwaardige voorwerpe van sulke groot liefde, ons harte aan Hom sal weier? Elke oomblik van ons lewe, deel ons in die seëninge van Sy genade; en dis juis om hierdie rede dat ons nie die dieptes van onkunde en ellende kan besef waarvan ons verlos is nie. Kan ons Hom aanskou wat as gevolg van ons sondes deur boor is, en nogtans Sy liefde en opoffering versmaai? As ons dink aan die groot vernedering wat die Here van die heerlikheid moes ondergaan, sal ons dan nog kla omdat ons die ewige lewe moet ingaan deur stryd en selfvernedering?LVB 40.1

Menige trotse hart vra: “Waarom moet ek my verootmoedig en verneder voordat ek die versekering mag hê dat God my aangeneem het?” Ek wys u op Christus. Hy was sondeloos, en nog meer, Hy was die Vors van die hemel; maar nogtans het Hy die sonde van die mensheid op Hom geneem. “Hy was saamgetel met die oortreders, terwyl Hy die sonde van baie gedra het en vir die oortreders gebid het.” Jes. 53: 12.LVB 41.1

Maar wat gee ons as ons alles gee? Net 'n deur sonde besoedelde hart vir Jesus om deur Sy eie bloed te reinig en deur Sy grenslose liefde te red. En nogtans dink die mens dat dit swaar is om alles op te gee! Ek skaam my om dit te hoor en ek is skaam om dit neer te skryf.LVB 41.2

God verwag nie dat ons enigiets sal opgee wat vir ons goed is nie. In al Sy handelinge dra Hy ons belange op die hart. Ek wens dat almal wat Christus nog nie aangeneem het nie, kon besef dat Hy iets oneindig beter het om te gee as wat hulle vir hulleself soek. Wanneer die mens teenstrydig dink en handel met die wil van God, berokken hy homself onberekenbare skade. Geen vreugde kan gevind word op die weg wat verbied is deur die Een wat beter weet as ons en wat gedurig die beste vir Sy skepsels soek nie. Die weg van die oortreder is die weg van ellende en die dood.LVB 41.3

Ons begaan 'n fout as ons dink dat God behae daarin skep om Sy kinders te sien ly. Die ganse hemel stel belang in die geluk van die mens. Ons hemelse Vader versper nie die weg van vreugde vir Sy skepsels nie. God wil slegs hê dat ons die dinge sal vermy wat lyding en teleurstelling veroorsaak en wat die deur van geluk en die hemel vir ons sal sluit. Die Verlosser van die wereld neem sondaars aan soos hulle is, met al hulle behoeftes, gebreke en swakhede; en Hy is nie slegs gewillig om van sonde te reinig en verlossing deur Sy bloed te skenk nie, maar Hy sal voldoen aan die begeertes van almal wat bereid is om in Sy juk te trek en Sy las te dra. Dit is Sy doel om rus en vrede te skenk aan almal wat na Hom kom om die brood van die lewe. Hy verwag dat ons net daardie dinge sal doen wat ons tot 'n hoër geluk sal voer — iets wat ongehoorsaamheid nooit aan ons sal kan gee nie. Die ware vreugde van die siel is om Christus te laat gestalte kry in die hart — Christus die hoop op die heerlikheid.LVB 41.4

Baie vra: “Hoe moet ek myself aan God oorgee?” U begeer om uself aan Hom te gee, maar u is swak en 'n slaaf van twyfelmoedigheid, en die sondige gewoontes oorheers u. U beloftes en voornemens is waardeloos. U kan u gedagtes en drifte en luste nie beheers nie. Die gedagte aan u gebroke beloftes en geloftes wat u nie nagekom het nie verswak u geloof in u eie opregtheid, en laat u voel dat God u nie sal aanneem nie, maar u hoef nie moedeloos te word nie. Wat u nodig het, is om die ware krag van die wil te besef. Dit is die heersende krag in die hart van die mens; dit laat hom besluit en kies. Alles hang af van die regte gebruik van die wil. God het aan alle mense die vermoë gegee om te kies; hulle moet daardie krag beoefen. U kan u hart nie verander nie, u kan God nie uit u eie liefhê nie; maar u kan kies om Hom te dien. U kan u wil aan Hom onderwerp; Hy sal dan in u werk om te wil sowel as om te werk na Sy welbehae. Op hierdie manier sal u hele natuur onder die beheersing van die Gees van Christus kom; u liefde sal in Hom sy middelpunt vind en u gedagtes sal in ooreenstemming met Hom wees.LVB 42.1

Om te verlang om goed en heilig te wees, is goed in 'n sekere mate; maar as u daar ophou, sal dit niks baat nie. Baie wat maar net verlang en gehoop het om Christene te word, sal verlore gaan. Hulle het nooit tot die punt gekom waar hulle hulleself oorgegee het aan die wil van God nie. Hulle kies nie nou om Christene te wees nie.LVB 42.2

Deur die regte beoefening van u wil kan u hele lewe verandei word. Deur u wil aan Christus oor te gee, verbind u uself met 'n mag wat sterker is as al die owerhede en magte. U sal krag van omhoog ontvang om u standvastig te maak, en dus sal u, deur 'n gedurige oorgawe aan God, in staat gestel word om die nuwe lewe te leef, ja die lewe van geloof.LVB 43.1

Hoofstuk 4: Belydenis van Sonde

Hoofstuk 6: Geloof en Aanneming