Czynienie domu szczęśliwym miejscem

Jeśli ci młodzi ludzie mają być błogosławieństwem gdziekolwiek, muszą być błogosławieństwem w domu rodzinnym. Jeśli ulegają własnym upodobaniom, zamiast kierować się rozważnymi decyzjami trzeźwego rozumu, zdrowego rozsądku i oświeconego sumienia, nie mogą być błogosławieństwem dla społeczeństwa ani rodziny ojca, a ich perspektywy w tym świecie i przyszłym, lepszym świecie, mogą być zagrożone.PM 253.1

Wielu młodych ludzi uważa, że ich życie w młodości ma być wolne od trosk i powinno być marnotrawione na bezsensowny sport, żarty, dowcipkowanie i głupie wybryki. Uczestnicząc w niemądrych zabawach i pobłażając zmysłom, wielu myśli tylko o chwilowych przyjemnościach z tym związanych. Ich pragnienie rozrywek, umiłowanie towarzystwa, pustych rozmów i bezmyślnej wesołości zwiększa się z upływem czasu, tak iż tracą wszelkie upodobanie do trzeźwych realiów życia, a obowiązki domowe wydają się im nieinteresujące. W życiu rodzinnym za mało się zmienia, by zaspokoić pragnienia ich umysłu, więc stają się niespokojni, rozdrażnieni i nerwowi. Ci młodzi ludzie powinni poczuwać się do obowiązku wnoszenia szczęścia do rodziny. (...).PM 253.2

Odmiana od fizycznej pracy, która wymagała wytężenia sił, może być konieczna od czasu do czasu, aby mogli znowu przystąpić do pracy, działając skuteczniej. Jednak zupełna bezczynność nie musi być konieczna ani sprzyjająca ich fizycznemu odpoczynkowi.PM 253.3

Nawet jeśli są zmęczeni jednego rodzaju pracą, nie muszą marnować cennego czasu. Mogą znaleźć mniej wyczerpujące zajęcie, pomagając jednocześnie matce i siostrom. Pomagając im w dźwiganiu obowiązków przez wzięcie na siebie najtrudniejszych zadań, mogą się przekonać, że przyjemność wynikająca z właściwego postępowania przyczynia się do prawdziwego szczęścia, i nie będą marnować czasu na błahostki i egoistyczne pobłażanie zachciankom. — Testimonies for the Church III, 221-223.PM 253.4