“I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego” — Mateusza 6,13

Pokuszenie jest wabieniem do grzechu, lecz nie pochodzi od Boga, ale od szatana i zła, które jest w naszym sercu. “Bóg bowiem nie jest podatny na pokusy do złego ani sam nikogo nie kusi”. Jakuba 1,13.NGB 109.1

Szatan usiłuje nas zwieść pokusą, aby zło ukryte w naszym charakterze objawiło się przed ludźmi i aniołami, i żeby następnie mógł nas wziąć na własność. W obrazowym proroctwie Zachariasza stoi szatan po prawicy anioła Pańskiego i oskarża Jozuego, arcykapłana, mającego nieczyste szaty; sprzeciwia się dziełu, które anioł chce wykonać dla Jozuego. Prorok pokazuje tu stanowisko szatana względem każdej duszy, którą Chrystus chce pociągnąć do siebie. Nieprzyjaciel przyprowadził nas do grzechu i obwinia nas przed całym wszechświatem, jako niegodnych miłości Bożej. “Wtedy anioł Pana rzekł do szatana: Niech cię zgromi Pan, szatanie, niech cię zgromi Pan, który obrał Jeruzalem! Czyż nie jest ono głownią wyrwaną z ognia?” A do Jozuego rzekł: “Oto ja zdjąłem z ciebie twoją winę i każę cię przyoblec w szaty odświętne”. Zachariasza 3,2-4.NGB 109.2

Bóg chce w swej wielkiej miłości rozwinąć w nas cenne dary swego Ducha. Zezwala na to, żeby nam stawiano przeszkody, byśmy musieli przechodzić trudy i prześladowania, lecz to nie ma być dla nas przekleństwem, lecz błogosławieństwem. Każde wytrwanie w pokusie, wszystkie dzielnie przezwyciężone trudy dają nam nowe doświadczenia i wspierają rozwój naszego charakteru. Dusza, opierająca się pokusie przez moc boską, objawia ziemi i niebu, że łaska Chrystusowa jest stale zwycięska.NGB 109.3

Nie powinniśmy się lękać pokusy, choćby i największej, winniśmy się jedynie modlić, aby Bóg zechciał nas zachować przed takimi okolicznościami, w których nasza słabość mogłaby nas wprowadzić w grzech. Odmawiając modlitwę, której nas Chrystus nauczył, oddajemy się pod przewodnictwo Boga i prosimy Go, by prowadził nas bezpiecznymi drogami. Nie możemy się modlić z gorliwością, a zarazem decydować się na chodzenie własnymi drogami. Powinniśmy raczej czekać, by nas prowadziła Jego ręka i uważać, żeby usłyszeć Jego słowo: “To jest droga, którą macie chodzić!”. Izajasza 30,21.NGB 110.1

Nie powinniśmy się zatrzymywać nad rozważaniem korzyści, które szatan przedstawia naszej duszy. Grzech jest nieszczęściem i hańbą dla każdej duszy, która mu ulega. Tak zaślepia i jest tak zwodniczy, że wabi nas do siebie. Jeżeli ośmielimy się wstąpić na grunt szatański, to nie mamy pewności obrony przed jego potęgą. Więc, o ile tylko możemy, powinniśmy zamknąć każde wejście, przez które kusiciel mógłby mieć do nas wstęp.NGB 110.2

Modlitwa “nie wódź nas na pokuszenie” zawiera w sobie obietnicę. Jeżeli oddajemy się Bogu, wtedy mamy zapewnienie: “Lecz Bóg jest wierny i nie dopuści, abyście byli kuszeni ponad siły wasze, ale z pokuszeniem da i wyjście, abyście je mogli znieść”. 1 Koryntian 10,13.NGB 110.3

Jedyną obroną przeciwko złemu jest zamieszkanie Chrystusa w naszym sercu przez wiarę w Jego sprawiedliwość. Pokusy dlatego mają moc nad nami, ponieważ samolubstwo jeszcze mieszka w naszym sercu, ale jeśli poznamy wielką miłość Bożą, to samolubstwo okaże się nam w całym swoim odrażającym i odpychającym charakterze i zapragniemy wyrzucić je z duszy. Gdy tylko Duch Święty rozjaśni pojęcie o Chrystusie, nasze serca stają się czulsze na Jego wpływ, pokusy tracą swą moc, a łaska Chrystusowa przekształca nasz charakter.NGB 110.4

Chrystus nie opuści nigdy naszej duszy, za którą poniósł śmierć. Chyba, że dusza sama opuści Go i zostanie pokonana przez pokusy; ale Chrystus nie odwróci się nigdy od tych, za których zapłacił okup swoim własnym życiem. Gdybyśmy posiadali duchowy wzrok, widzielibyśmy dusze, które obciążone kłopotami, znękane troskami i zniechęcone pragną śmierci; widzielibyśmy też aniołów spieszących z pomocą kuszonym i stojącym nad przepaścią, odpychających złe duchy otaczające te dusze i prowadzących je na pewny grunt. Wielkie walki, które te dwie armie między sobą staczają, są tak rzeczywiste, jak walki wojsk ziemskich, a od ich wyniku zależy wieczny los.NGB 111.1

I do nas stosują się słowa skierowane do apostoła Piotra: “Szatan wyprosił sobie, żeby was przesiać jak pszenicę. Ja zaś prosiłem za tobą, aby nie ustała wiara twoja”. Łukasza 22,31.32. Panu niechaj będą dzięki, że nie jesteśmy osieroceni, gdyż Ten, który tak “umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy nie zginął, ale miał żywot wieczny” (Jana 3,16), nie chce nas opuścić w walce ze złem. Mówi więc: “Oto dałem wam moc, abyście deptali po wężach i skorpionach i po wszelkiej potędze nieprzyjacielskiej, a nic wam nie zaszkodzi”. Łukasza 10,19. Żyjcie w łączności z żywym Bogiem, wówczas będzie was trzymał silnie za rękę i nie puści was. Poznawajcie miłość i wierzcie w nią, w miłość, którą ma Bóg ku nam, a będziecie pewni, że ta miłość jest niezwyciężoną bronią, mimo wszelkich planów i zabiegów szatana. “Imię Pana jest mocną wieżą; chroni się do niej sprawiedliwy i jest bezpieczny”. Przypowieści 18,10.NGB 111.2