Głośny zew

Widziałam, jak aniołowie w niebie śpieszyli to w jedną to w drugą stronę, to zlatywali na ziemię, to znów wznosili się w niebo, aby przygotować się na spełnienie niezwykle ważnego wydarzenia. Następnie zobaczyłam innego potężnego anioła, któremu polecono zstąpić na ziemię, złączyć swój głos z głosem trzeciego anioła i dodać jego poselstwu mocy i skuteczności. Aniołowi temu udzielono wielkiej mocy oraz chwały, a gdy zstąpił, ziemia została oświecona jego chwałą. Światłość towarzysząca temu aniołowi przenikała wszystko i wszędzie słychać było jego potężny głos: “Upadł, upadł wielki Babilon i stał się siedliskiem demonów i schronieniem wszelkiego ducha nieczystego i schronieniem wszelkiego ptactwa nieczystego i wstrętnego!” Poselstwo o upadku Babilonu, tak jak je głosił drugi anioł, zostało powtórzone jeszcze raz z dodatkowym wyszczególnieniem zepsucia, które od roku 1844 weszło do kościołów. Dzieło tego anioła przyszło we właściwym czasie, aby przyłączyć się do ostatniego, wielkiego dzieła poselstwa trzeciego anioła, i by urosnąć w głośny zew. Przez nie przygotowany jest lud Boży do ostania się w godzinie pokuszenia, z którą wkrótce się spotka. Widziałam, jak na nim spoczęła wielka światłość i oni złączyli się, aby nieustraszenie głosić poselstwo trzeciego anioła.DW 204.2

Posłano aniołów, aby wsparli potężnego anioła z nieba i usłyszałam głosy, które wszędzie przenikały: “Wyjdźcie z niego, ludu mój, abyście nie byli uczestnikami jego grzechów i aby was nie dotknęły plagi na niego spadające, gdyż aż do nieba dosięgły grzechy jego i wspomniał Bóg na jego nieprawości.” To poselstwo było jakby dodatkiem do trzeciego poselstwa i złączyło się z nim tak, jak krzyk o północy złączył się z poselstwem drugiego anioła w 1844r. Chwała Boża spoczywała na cierpliwie oczekujących świętych, a oni bez obawy głosili tę ostatnią uroczystą przestrogę, jak również upadek Babilonu oraz wzywali lud Boży, aby z niego wyszedł i uniknął jego straszliwego przeznaczenia.DW 205.1

Światło, które otaczało oczekujące dusze, przenikało wszędzie i ci, którzy w kościołach mieli choć trochę światła, a nie słyszeli i nie odrzucili tych trzech poselstw, byli posłuszni wezwaniu i opuszczali upadłe kościoły. W czasie głoszenia tych poselstw wielu było już w sędziwym wieku i stało w obliczu zdania rachunku ze swego życia więc gdy zaświeciło im światło, mieli przywilej wybrania życia lub śmierci. Niektórzy wybierali życie i wstępowali w szeregi tych, którzy oczekiwali Pana i zachowywali wszystkie Jego przykazania. Trzecie poselstwo miało do wykonania swoje zadanie. Przez nie wszyscy musieli zostać wypróbowani, a cenne dusze zostały wezwane do opuszczenia religijnych społeczności. Jakaś zniewalająca moc przeniknęła świętych, gdy tymczasem to objawienie się mocy Bożej napełniało wielką bojaźnią ich niewierzących krewnych i przyjaciół tak, że nie mieli już odwagi i siły do powstrzymania tych, którzy odczuwali na sobie działanie Ducha Bożego. Ostatni zew dotarł nawet i do biednych niewolników. Między nimi znalazły się szczere dusze, które z nadzieją otrzymania upragnionej wolności, z zapałem śpiewały radosne pieśni. Ich właściciele nie mogli powstrzymać ich od tego, a strach i zdumienie zmusiły ich do milczenia. Dokonywano wielkich cudów — uzdrawiano chorych, a znaki i cuda podążały za wierzącymi. Bóg był w tym dziele, a każdy święty, nie obawiając się następstw, szedł za głosem swego sumienia, łącząc się z tymi, którzy zachowywali wszystkie przykazania Boże i z mocą głosił poselstwo trzeciego anioła. Widziałam, że to poselstwo skończy się z taką siłą i mocą, jakiej nie posiadał nawet “krzyk o północy”.DW 205.2

Słudzy Boży, obdarzeni mocą z wysokości, z rozjaśnionymi obliczami oraz opromienieni świętym poświęceniem, szli naprzód, aby ogłosić niebiańskie poselstwo. Dusze, które rozproszone były po wszystkich społecznościach religijnych, odpowiedziały na to wezwanie i śpiesznie opuściły osądzone kościoły tak, jak Lot opuścił Sodomę przed jej zniszczeniem. Lud Boży został wzmocniony wspaniałą chwałą, która obficie spoczęła na nim i która przygotowywała go do wytrwania w godzinie próby. Wszędzie słyszałam mnóstwo głosów, mówiących: “Tuć jest cierpliwość świętych, tu są ci, którzy zachowują przykazania Boże i wiarę Jezusa.”DW 206.1