Czas ósmego tomu Świadectw dla zboru

Tom ósmy został opublikowany po to aby wyszedł naprzeciw kryzysowi — największemu kryzysowi przed jakimkolwiek i kiedykolwiek stali Adwentyści Dnia Siódmego. Dowodem na to że sprawa była pilna jest to że książka wyszła z druku w marcu 1904 roku, piętnaście miesięcy po opublikowaniu 7 tomu. W trakcie jej wydawania nie było wiadomo w jakim kierunku sprawy się potoczą. Dziś możemy spojrzeć wstecz i dostrzec że jej uspokajające pouczenia były potężnym czynnikiem w odwracaniu grożącego zła.S8 5.1

Kiedy dzieło ruchu Adwentowego sięgało coraz dalej aby objąć cały świat i kiedy Konferencja Generalna została poddana reorganizacji co umożliwiło gwałtowny jednak zdrowy wzrost. Rozwój w mieście naszej starej kwatery głównej Battle Creek, Michigan przyjął kształt, który — gdyby nie był kontrolowany — doprowadziłby do zniszczenia samych podstaw wiary Adwentystów Dnia Siódmego. Wszystko to nadeszło w tak subtelny sposób że nie zauważono niebezpieczeństwa na samym początku bowiem zło objawiało się pod pokrywką “pewnego światła”.S8 5.2

Na przełomie wieku pewni pracownicy naszego zboru a zwłaszcza przywódca w sprawach medycznych przyjęli niektóre nauki dotyczące zagadnienia osobowości Boga, które zupełnie nie zgadzały się z jasnymi naukami Słowa Bożego i stanowiskiem i pozycją kościoła. Jednak nauki te przedstawiano jako postęp w zrozumieniu poselstwa Bożego, przyjęcie których przez ogół — jak utrzymywano — przyniesie ludowi Bożemu cudowne doświadczenie i przyśpieszy zakończenie dzieła.S8 5.3

Te panteistyczne poglądy wyobrażały Boga nie jako wielką osobę rządzącą wszechświatem lecz raczej jako moc, siłę widzialną i wyczuwalną w naturze i przenikającą samą atmosferę. Myląc potęgę Boga z jego osobowością widzieli oni Boga w świetle słonecznym, w kwiatach, w trawie, w drzewach oraz w innych istotach ludzkich. Te dziwne lecz zachwycające poglądy zostały publicznie zaprezentowane na jednej z sesji Generalnej Konferencji, swobodnie głoszono je w College w Battle Creek i nieustannie przedstawiano je w Sanatorium Battle Greek. Krótko mówiąc to “nowe światło” stało się przedmiotem dyskusji kiedy pracownicy Adwentystów Dnia Siódmego zgromadzali się nieoficjalnie lub dla poszukiwania prawdy. Podczas gdy było to sprawą głębokiej troski dla przywódców zboru, ich wysiłki zmierzające do kontrolowania tych panteistycznych nauk wydawały się prawie zupełnie bezowocne.S8 5.4

W zimie w roku 1902-3 ruch nabrał rozmachu. Wtedy sprawa zaostrzyła się przy publikacji książki na temat fizjologii i higieny napisanej w stylu popularnym, w której wiodący lekarz wyznania wykładał te poglądy w delikatny sposób. Książka ta została wydana do szerokiej sprzedaży przez Adwentystów Dnia Siódmego aby wspomóc zebranie funduszy na odbudowę Sanatorium w Battle Greek. Przywódcom kościoła wydawało się na Konferencji Generalnej na wiosnę 1903 roku kiedy to mieli nadzieję że siostra White zajmnie się jasno tą sprawą. Ale za każdym razem kiedy przemawiała wydawała się być powstrzymywana. Głosiła poselstwo wołając o jedność w dziele Bożym oraz potrzebę parcia razem w sprawach Bożych. Kiedy sesja Generalnej Konferencji została zamknięta, wciąż jeszcze nie zajęła się tym zagadnieniem.S8 6.1

Kilka miesięcy później, jesienią 1903 roku s.White została pouczona w widzeniu aby natychmiast i stanowczo rozprawić się z teoriami panteistycznymi i wskazać na niebezpieczeństwa towarzyszące spekulacjom i spirytystycznym naukom. Wiadomości wysłane przez nią z Kalifornii dotarły do braci na sesji Rady Jesiennej w Waszyngtonie, D.C. w szczycie kryzysu. Wszyscy mogli teraz dojrzeć że Bóg prowadzi i strzeże swego dzieła i w świetle ducha proroczego i jego poselstwa prawie wszyscy opowiedzieli się po stronie prawdy. W polach misyjnych jednakże istniała dezorientacja, niepewność i zamieszanie. Świadectwa dla zboru VIII dawały świadectwo w tej sprawie, które w pewien sposób definiowało sprawę i sprawiało że błąd stał w ostrym kontraście do niej. Kryzys został przezwyciężony a zbór ocalony. Żadna ludzka moc nie była w stanie sama zachować zboru w tym kryzysie.S8 6.2

Poza tą najważniejszą sprawą kontrowersyjną były jeszcze inne sprawy zborowe w czasie tomu 8. Zaledwie w kilka tygodni po tym jak tom 7 zszedł z druku ze swoim poselstwem dotyczącym pracy wykonywanej w naszych domach wydawniczych, fabryka Towarzystwa Wydawniczego Review and Herald została zniszczona przez ogień. Było to drugie wielkie nieszczęście w Battle Greek i nastąpiło w niecałe jedenaście miesięcy po pożarze w sanatorium.S8 7.1

Problemy związane z tą stratą były znacznie większe aniżeli zastąpienie zniszczonej własności. Przez lata duch proroczy wołał o rozproszenie wierzących z Battle Greek i zakładanie sanatoriów oraz placówek kształcących i wydawniczych również w innych miejscach. Nalegano aby lud nie gromadził się w dużej liczbie w głównej kwaterze dzieła Adwentowego. Właśnie w odpowiedzi na te rady przeniesiono starą szkołę w Battle Creek na wieś do Berrien Sprongs, Michigen. Teraz, kiedy wydawniczy zakład Review and Herald był zniszczony przez ogień, kierującym wydawało się że nastał sprzyjający czas aby przenieść pracę domu wydawniczego w jakieś inne miejsce i podjęto w tym kierunku odpowiednie kroki.S8 7.2

Od samego początku główna siedziba Generalnej Konferencji została umieszczona w pobliżu biura Review and Herald. Obie te sprawy zdawały się być nierozłączalne. Jakikolwiek plan przesunięcia jednej pociągałby za sobą drugą. W odpowiedzi na przewodnictwo ducha proroczego, szukano odpowiedniego miejsca i w końcu na przedmieściach Waszyngtonu, D.C. stolicy państwa, znaleziono odpowiednie miejsce i praca domu wydawniczego oraz biura Generalnej Konferencji zostały przeniesione do tego ośrodka w sierpniu 1903 roku.S8 7.3

Aby dopomóc Adwentystom D. S. w zrozumieniu podłoża przyczyny nieszczęścia, które starło wydawnictwo, oraz potrzebę ponownego zapoczątkowania pracy na nowej podstawie i w nowym miejscu, “często powtarzane rady” zostały wyłożone w tomie ósmym.S8 8.1

Sprawy te, włącznie z naszą pracą medyczną, wydawniczą i samej nauki zboru, były szerokie i łatwo mogły odwrocić uwagę ludzi w świecie od głównego zadania stojącego przed nami, zadania niesienia wiecznej ewangelii całemu światu. Chociaż nawet tom 8 został początkowo wydany do wyjścia naprzeciw kryzysowi i do wyjaśnienia raz na zawsze właściwego kursu Adwentystów Dnia Siódmego, Ellen White uczyniła pozytywne podejście. Książka rozpoczyna się nie obrazem problemów stojących przed nami lecz częścią zatytuowaną “Obecne sposobności”, w której “Nasze dzieło” wyłożone jest we wzruszających słowach. Potem następują rozdziały na temat “Komisji”, “Obiecanej mocy” oraz poglądów na naszą odpowiedzialność w kraju i zagranicą ze szczególnym uwzględnieniem “Pracy w Europie”. Jakąż dałoby to satysfakcję wrogowi prawdy gdyby umysł i myśli ludu Bożego mogły zostać odwrócone od wielkiego niedokończonego zadania przy pomocy spekulacji dotyczących Boga przez skrajność lub pomieszanie pojęć na temat organizacji. Lecz lud Boży nie miał zostać odciągnięty od pracy oświecenia chwałą ewangelii świata. Z oczami utkwionymi w pracy dokonano posunięć naprzód.S8 8.2

Prawdą jest że niektórzy zagubili drogę w kryzysie w latach 1902-3. Niektóre instytucjonalne własności zostały stracone dla wyznania lecz zamiast opóźnienia pracy, kryzys raczej spowodował otwarcie ogromnych agresywnych ruchów. Ostrzeżenie części “Strzeżcie się” oraz jasne wytyczne prawdy w grupie rozdziałów na temat “Wiedzy zasadniczej” będzie zawsze służyło do zachowania zboru od zwodniczego nauczania a pozostałe rady zawarte w tomie ósmym przyniosą korzyść do końca czasu.S8 8.3

Zarząd Wydziału Ellen G. White