Potrzeba samowyrzeczenia

Wielkim niebezpieczeństwem dla człowieka jest to że może być oszukany sam przez siebie, że będzie się cieszył samowystarczalnością i w ten sposób odejdzie od Boga — źródła swojej siły. Nasze tendencje cielesne, jeżeli nie są korygowane przez Ducha Bożego, mają w sobie ziarna śmierci moralnej. Jeżeli zasadniczo nie połączymy się z Bogiem, nie będziemy w stanie odeprzeć bezbożnych skutków samolubstwa, pobłażaniu samemu sobie i pokusie do grzechu.S8 315.6

Aby otrzymać pomoc od Chrystusa, musimy zrealizować nasze potrzeby. Musimy zdobyć prawdziwą znajomość siebie. Tylko tego, który wie i zna swój stan że jest grzesznikiem, może zbawić Chrystus. Tylko wtedy gdy dojrzymy całą naszą beznadziejność i odrzucimy całe zaufanie w siebie będziemy w stanie zdobyć Boską moc.S8 316.1

Nie tylko na początku życia chrześcijańskiego należy czynić to wyrzeczenie się siebie. Musimy go odnawiać przy każdym kroku naprzód w stronę nieba. Wszystkie nasze dobre uczynki zależą od mocy znajdującej się poza nami, dlatego nieustannie musimy sięgać poza serce w stronę Boga, nieustannie, szczerze wyznawać grzechy, i upokorzyć duszę przed Nim. Otaczają nas niebezpieczeństwa i tylko wówczas jesteśmy bezpieczni gdy czujemy naszą słabość i trzymamy się kotwicy wiary naszego potężnego Wybawiciela.S8 316.2