ابراهیم، الگوئی شایسته

آزمایشی که برای ابراهیم در نظر گرفته شد، آزمایش راحتی نبود، و از خود گذشتگی که از وی انتظار می رفت، اندک نبود. علائق محکمی وجود داشت که او را به سرزمینش، به خویشاوندانش و خانه اش پیوند می داد. اماKM 200.3

او در اطاعت از دعوت خداوند، هیچگونه تردیدی نشان نداد. ابراهیم راجع به سرزمین وعده سئوال نکرد، که آیا خاک آن حاصلخیز است، یا آب و هوای آن سالم است، یا مناظر آن زیباست و یا فرصتهایی را برای جمع آوری مال و ثروت در اختیار او قرار می دهد. خداوند سخن گفته و خادم او اطاعت کرده بود. زیرا برای ابراهیم بهترین مکان بر روی زمین، مکانی بود که خدا از او می خواست تا درآنجا باشد.KM 201.1

هنوز هم هستند بسیاری که مانند ابراهیم مورد آزمون قرار می گیرند. آنان صدای خداوند را که مستقیماً از آسمان با ایشان سخن می گوید نمی شنوند، اما او ایشان را از طریق تعالیم مربوط به کلامش و وقایع مربوط به مشیّت خویش فرا می خواند. ممکن است از ایشان خواسته شود تا یک زندگی را که نوید بخش مقام و ثروت است رها کنند و یا معاشرت های سودمند و دلخواه را ترک کنند و از خویشاوندان جدا شده و به مسیری قدم بگذارند که ظاهراً مسیر ایثار، رنج و از خود گذشتگی است. خداوند برای ایشان کاری را در نظر گرفته است که باید انجام دهند، اما یک زندگی راحت و بی دردسر، نفوذ دوستان و خویشاوندان از پرورش تمامی خصائلی که برای تحقق یافتن این کار ضروری می باشند، جلوگیری می کند. او ایشان را از مساعدت و تأثیرات انسانی برحذر می دارد و ایشان را وادار می کند تا نیاز به کمک او را احساس کرده و تنها به او توکل کنند، تا او بتواند خود را به آنان آشکار کند. چه کسی حاضر است تا در مقابل دعوت خداوند از آمال و آرزوها و معاشرت دوستان صرفنظر کند؟ چه کسی وظایف جدید را خواهد پذیرفت و به عرصه های آزمایش نشده وارد خواهد شد تا با دلی مشتاق و ایمانی راسخ کار خداوند را انجام دهد و به خاطر مسیح، ضرر را سود تلقی کند؟ کسی که این کار را انجام دهد، ایمان ابراهیم را دارد و با او « در جلال ابدی » سهیم خواهد شد، جلالی که « رنجهای زمان حاضر با آن قابل قیاس نیست » (دوم قرنتیان ۴ آیه ۱٧)؛ (رومیان ٨ آیه ۱٨). — مشایخ و انبیا، ۱۲۶ و ۱۲۷.KM 201.2