بهانه های بی جهت و ناروا

وقتی که عیسی عروج کرد، کار خویش را به هر انسانی واگذار نمود و «هیچ کاری نکردن” بهانه ای بی جهت می باشد. «هیچ کاری نکردن” دلیل مشقت در میان برادران است؛ بخاطر این که شیطان افکار سست آنان را با برنامه های خود پر می کند و بکار می کشد.... «هیچ کاری نکردن” بر علیه برادران شهادت اهریمنی می دهد و در کلیسای مسیح نفاق ایجاد می کند. عیسی می گوید، « هر که با من نیست، برخلاف من است و هر که با من جمع نکند، پراکنده سازد».- مرجع ۴، ۱٣ مارچ ۱۸۸۸.KM 119.1

برادران و خواهران، بسیاری از شما برای کار عذر و بهانه می آورید، که برای کار بخاطر دیگران توانایی ندارید. ولی آیا خدا شما را اینقدر ناتوان و ناکارآمد ساخته است؟ آیا این ناتوانی ساخته عدم فعالیت خودتان نیست و با انتخاب خودتان دائمی نشده است؟ آیا خدا به شما حد اقل یک استعداد نداده است تا آن را رشد دهید، نه برای راحتی و رضامندی خودتان، بلکه برای او؟ آیا با سپرده ای که به امانت به شما واگذار شده به تعهد خود واقف نشده اید، تا به عنوان خادمی که گمارده شده، با خردمندی و مهارت، بازده و عایدی برای او داشته باشید؟ آیا برای این مقصود از فرصتهایی غفلت نکرده اید که به شما داده شده تا با توان خود آنها را توسعه دهید؟ این بسیار درست است که تعداد اندکی نسبت به خدا حسی واقعی داشته اند.- شهادتهایی برای کلیسا ۵: ۴۵۷. KM 119.2

بسیاری ایده ای دارند که اگر زندگی آنان پر از کار و فعالیت باشد برای نجات جانها و برای پیشبرد امور منجی خود هیچ کاری نمی توانند انجام دهند. آنان می گویند که نمی توانند کارهائی را نصفه و نیمه انجام دهند و از این رو از وظایف مذهبی و مناسک مذهبی رویگردان شده و خود را در این جهان مدفون می نمایند. آنان کار خود را در درجه نخست قرار می دهند و خدا را فراموش می کنند و او از آنان ناخشنود می شود. اگر هر کسی چنان در کار خود مشغول باشد که نتواند با خداترسی در زندگی الهی و قدوسیت کامل پیشرفت کند، باید کار خود را تغییر دهد تا بتواند در هر ساعت و زمانی عیسی را با خود داشته باشد.- شهادتهایی برای کلیسا ۲: ۲٣٣ و ۲٣۴.KM 119.3