Magkaon Kita sa Kahoy sa Kinabuhi, 24 Disyembre

Ang magamadaugon pagatugotan ko sa pagkaon sa bunga sa kahoy nga nagahatag ug kinabuhi nga anaa sa paraiso sa Dios. Pinadayag 2:7.LB 363.1

Sa pagsabot sa dili na dugay nga pagbalik sa Ginoo, unsa ka makinasingkasingon kinahanglan kita sa pagugmad og mga batasan gikan sa diosnong pamayhon. . . .LB 363.2

“Ako mao ang Alpa ug ang Omega, ang nahauna ug ang naulahi, ang sinugdan ug ang katapusan.” Bulahan sila nga nanagtuman sa iyang kasugoan, aron makabaton sila sa katungod sa pagpahimulos sa kahoy nga naghatag sa kinabuhi, ug sa pagsulod sa siyudad agi sa mga pultahan.” Dili ba kini angayan nga paningkamotan? Kon mawala kanato ang langit, mawala kanato ang tanan, ug walay bisan unsa kanato nga arangan mobuhat niana. Kon tan-awon nato ang dayong mga kalipay nga nagahulat sa mananaog, ug mosalig diha kang Cristo samtang kita maningkamot alang sa kahingpitan sa kinaiya, sa imong hunahuna magmalipayon kaha kita? Makapasubo ba kanato ang pagsunod sa sumbanan ni Cristo sa pagdumili-sa-kaugalingon ug ministeryo? . . .LB 363.3

Kita nagapangita sa kinabuhi nga nagasukod sa kinabuhi sa Dios; busa ang atong mga kinaiya kinahanglan mapahiuyon sa kabubut-on sa Dios. Kinahanglan ayohon nato pag-ayo ang atong buhat sa kinabuhi nga kita makaduol sa Dios uban ang kasigurohan ug magabli sa atong mga kasingkasing atubangan Niya, nagaasoy Kaniya sa atong panginahanglanon ug nagatuo nga Siya magadungog ug mohatag kanato og grasya ug kusog sa pagpadayon sa mga prinsipyo sa Pulong sa Dios. Unsay atong gusto mao ang langit, ang purongpurong sa mananaog, usa ka agianan pinaagi sa mga ganghaan ngadto sa siyudad sa Dios, ang katungod sa pagkaon sa kahoy sa kinabuhi taliwala sa Paraiso sa Dios. Gusto nato makit-an ang Hari diha sa Iyang kaanyag. Unya sa adlaw-adlaw kita magatutok sa atong mga mata ngadto kang Cristo, ang kahingpitan sa tawhanong batasan, ug magahupot sa Iyang pagka-Dios sa pagtabang kanato diha sa pagdaug sa matag dautang pagpihig ug tinguha.— Manuscript 87, 1909. LB 363.4

Ako nagpasalamat sa Dios sa akong kinabuhi. . . . Ako adunay pagtoo nga nagalantaw sa umalabot, ug nagatan-aw sa kahoy sa kinabuhi. Niini nagapamunga og hamili nga mga bunga, ug ang mga dahon sa kahoy alang sa kaayohan sa kanasuran. Wala nay kasingkasing nga masakit, wala nay kaguol, wala nay kasal-anan, wala nay kasakit, wala nay pag-antus, niana nga ginharian sa himaya.— THE REVIEW AND HERALD, December 23, 1884.LB 363.5