Kwalifikacja do Królestwa, 13 luty

“Zaprawdę powiadam wam, ktokolwiek by nie przyjął Królestwa Bożego jak dziecię, nie wejdzie doniego”. Marka 10,15.CBL 52.1

Chrystus nie uznaje żadnych kast, ras ani tytułów mających uprawnić do przynależności do Jego królestwa. Przynależność do Jego królestwa nie zależy od zamożności czy pochodzenia. Ci, którzy się narodzili z Ducha, są poddanymi Jego królestwa. Tyko duchowy charakter jest tym, co Chrystus uznaje. Jego królestwo nie jest z tego świata. Jego poddani to ci, którzy uczestniczą w boskiej naturze, uniknąwszy skażenia, które jest na świecie w pożądliwościach. Ta łaska jest im dana przez Boga. Chrystus nie szuka takich, którzy nadają się do Jego królestwa, ale sam przygotowuje ich przez swoją boską moc. Ci, którzy byli martwi w upadkach i grzechach, zostają obudzeni do duchowego życia. Zdolności dane im przez Boga dla świętych celów zostają oczyszczone i uszlachetnione, a charakter jest kształtowany na podobieństwo boskiego charakteru. (...)CBL 52.2

Chrystus pociąga ich do siebie niewidzialną mocą. On jest światłością żywota i napełnia ich swoim duchem. Znajdując się w duchowej atmosferze, zaczynają rozumieć, że zabawiali się szatańskimi pokusami i znajdowali się we władzy zwodziciela, ale przełamali jarzmo cielesnych pożądliwości i odrzucili służenie grzechowi. (...) Uświadomili sobie, że zmienili wodza i teraz przyjmują rozkazy od Jezusa. Jak sługa patrzy na pana i służąca na panią, tak ci ludzie, pociągnięci więzami miłości do Chrystusa, ciągle patrzą na Sprawcę i Dokończyciela ich wiary. Przyglądając się Jezusowi, spełniając Jego wymagania, wzrastają w poznaniu Boga i Jezusa Chrystusa, którego On posłał. W ten sposób zmieniają się na podobieństwo Jego charakteru, tak iż odróżniają się od świata, więc można o nich powiedzieć: “Jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście rozgłaszali cnoty tego, który was powołał z ciemności do cudownej swojej światłości; wy, którzy niegdyś byliście nie ludem, teraz jesteście ludem Bożym, dla was niegdyś nie było zmiłowania, ale teraz zmiłowania dostąpiliście”. 1 Piotra 2,9-10. — The Review and Herald, 26 marzec 1895.CBL 52.3