Rozdział 40 — Oświadczenie Ellen G. i Jamesa White'ów
Możliwość odrodzenia — Jeśli chodzi o sprawę pokrzywdzonej siostry A. G., chcielibyśmy odpowiedzieć na pytania J. H. W., iż rzeczą charakterystyczną dla większości przypadków tych, którzy dopuścili się grzechu, jak jej mąż, jest to, iż osoby takie nie mają rzeczywistego poczucia swojej nikczemności. Nieliczni jednak mają to poczucie i dla nich istnieje możliwość odrodzenia oraz powrotu do społeczności Kościoła, ale jedynie wtedy, gdy odzyskają zaufanie ludu Bożego przez szczere wyznanie i okres autentycznej skruchy. W tym przypadku występują trudności niespotykane w większości przypadków. Wymienimy tu tylko niektóre z nich.SCR 227.2
1. W przypadkach pogwałcenia siódmego przykazania, gdy winowajca nie okazuje autentycznej skruchy, a pokrzywdzona osoba może uzyskać rozwód, nie pogarszając przez to losu swojego i swoich dzieci, to powinna skorzystać z takiej możliwości i stać się osobą wolną.SCR 227.3
2. Jeśli osoba pokrzywdzona postawiłaby siebie i swoje dzieci w trudniejszej sytuacji wskutek rozwodu, to nie znamy biblijnych argumentów, które zakazywałyby pokrzywdzonej osobie pozostać w związku małżeńskim.SCR 227.4
3. Czas, usilna praca, modlitwa, cierpliwość, wiara i pobożne życie mogą prowadzić do odrodzenia. Życie z kimś, kto złamał śluby małżeńskie oraz okrył się hańbą i wstydem rozwiązłości, a przy tym nie uświadamia sobie grozy tego, co uczynił, jest jak rak trawiący duszę. Z drugiej strony rozwód jest raną na całe życie. Niech Bóg zlituje się nad pokrzywdzonymi. Przed wstąpieniem w związek małżeński należy się dobrze zastanowić.SCR 228.1
4. Dlaczego ludzie, którzy mogliby być szanowanymi i dobrymi, a w końcu osiągnąć niebo, sprzedają się diabłu za tak nędzną cenę, ranią przyjaciół, przynoszą hańbę bliskim, okrywają wstydem sprawę Pańską i w końcu idą do piekła? Boże, zmiłuj się nad nimi! Dlaczego ci, którzy dopuścili się przestępstwa, nie okazują skruchy odpowiedniej do potworności ich grzechu i dlaczego nie uciekają się do miłosierdzia Chrystusa, by na tyle, na ile to możliwe, uleczyć rany, które zadali innym?SCR 228.2
5. Ale jeśli nie postąpią tak, jak powinni, a niewinna strona utraci legalne prawo do rozwodu, żyjąc z winowajcą po tym, jak wina wyszła na jaw, to nie sądzimy, by grzechem niewinnej strony było pozostanie w związku, zaś jej moralne prawo do odejścia wydaje się wątpliwe, jeśli nie istnieje poważne zagrożenie dla jej zdrowia i życia.SCR 228.3
6. Podobnie jak w czasach Noego jednym ze znaków naszych czasów są namiętność i nierozsądny pośpiech towarzyszące zawieraniu małżeństw. Skoro Paweł mógł pozostać samotny i zalecał to samo innym, aby mogli w pełni należeć do Pana, to dlaczego ci, którzy chcą w pełni należeć do Niego i pragną uniknąć trosk, trudności i rozczarowań, tak często doświadczanych przez tych, którzy wybierają małżeńskie życie, nie mieliby pozostać takimi, jakim on był? Ponadto, skoro on postanowił takim pozostać i mógł zalecać to innym osiemnaście wieków temu, to czy pozostanie takim, jakim on był, nie jest zalecanym postępowaniem dla tych, którzy oczekują przyjścia Syna Człowieczego, chyba że istnieją niekwestionowane dowody, że wstąpienie w związek małżeński pozytywnie wpłynie na ich stan i pewność nieba? Skoro stawka jest tak wysoka, to czy nie należy zadbać o to, by postępować z całym przekonaniem? — The Review and Herald, 24 marzec 1868.SCR 228.4