Wiara, która działa — 6 lipiec

“I cóż powiem jeszcze? Zabrakłoby mi przecież czasu, gdybym miał opowiadać o Gedeonie, Baraku, Samsonie, Jeftem, Dawidzie i Samuelu, i o prorokach, którzy przez wiarę podbili królestwa, zaprowadzili sprawiedliwość, otrzymali obietnice, zamknęli paszcze lwom, zgasili moc ognia, uniknęli ostrza miecza, podźwignęli się z niemocy, stali się mężni na wojnie, zmusili do ucieczki obce wojska”. Hebrajczyków 11,32-34.WM 196.1

Wierzyć, znaczy ufać Bogu — ufać, że On kocha nas i najlepiej wie, co służy naszemu dobru. Taka wiara skłania do wybrania Jego drogi zamiast naszej własnej. W miejsce naszej nieświadomości przyjmujemy Jego mądrość. Jego moc w miejsce naszej słabości, Jego sprawiedliwość w miejsce naszych grzechów. Nasze życie i wszystko, czym jesteśmy, należy już do Niego, to wiara uznaje Jego prawo własności i przyjmuje Jego błogosławieństwa. Prawość, szczerość i czystość. Oto tajemnica powodzenia. Wiara doprowadza nas do wykazywania tych cech.WM 196.2

Każda dobra skłonność w nas lub szlachetne dążenie jest darem Bożym. Wiara przyjmuje od Boga życie, którego owocem jest prawdziwy wzrost i skuteczność.WM 196.3

Trzeba jasno wytłumaczyć, w jaki sposób należy się ćwiczyć w wierze. Każda obietnica Pańska jest uwarunkowana. Jeżeli gotowi jesteśmy czynić wolę Boga, Jego moc jest do naszej dyspozycji. Jakikolwiek dar obiecuje, on już istnieje w samej obietnicy.WM 196.4

“Ziarnem jest Słowo Boże”. Łukasza 8,11. Jak pewne jest to, że w żołędziu mieści się dąb, tak pewny jest dar Boga, zawarty w Jego obietnicy Z chwilą, kiedy przyjęliśmy obietnicę, już otrzymaliśmy dar w niej obiecany.WM 196.5

Wiara, która czyni człowieka zdolnym przyjąć dar Boga, sama w sobie jest darem i każdej istocie ludzkiej jest on w pewnym stopniu udzielony Wiara wzrasta, kiedy ćwiczymy się w przyswajaniu sobie Słowa Bożego. Aby ją wzmocnić, musimy mieć styczność ze Słowem Bożym.WM 196.6

Przy studiowaniu Biblii należy wskazać uczniom drogę do poznania mocy Słowa Bożego. Przy stworzeniu On “rzekł — i stało się, On rozkazał — i stanęło”. Psalmów 33,9. On “czego nie ma, powołuje do bytu”. Rzymian 4,17. — Wychowanie 178.WM 196.7