Wezwanie do radosnego uwielbiania Boga — 21 listopad

“Radujcie się w Panu zawsze; powtarzam, radujcie się”. Filipian 4,4.WM 334.1

Módl się, módl się żarliwie i nieustannie, ale nie zapominaj wielbić Boga. Każde dziecko Boże ma przywilej wysławiania charakteru niebiańskiego Ojca. Możesz wywyższać Pana i objawiać moc Jego podtrzymującej wszystko łaski. Wielu jest takich, którzy nie doceniają wielkiej miłości Bożej ani boskiego współczucia Jezusa. Tysiące niewierzących wręcz z pogardą patrzy na niezrównaną łaskę objawioną w planie odkupienia. Trudno się temu dziwić, skoro niemal wszyscy, którzy mienią się uczestnikami tego wielkiego zbawienia, nie zajmują zdecydowanego stanowiska w tej kwestii. Nie pielęgnują wdzięczności w swych sercach. A przecież zagadnienie odkupienia jest przedmiotem największego zainteresowania aniołów i będzie studiowane oraz opiewane przez odkupionych na wieki. Czyż nie jest więc warte dokładnego rozważenia i przestudiowania już teraz? Czy nie powinniśmy wielbić Boga sercem, duszą i ustami “za jego cuda dla synów ludzkich”? Psalmów 107,8.WM 334.2

Chwal Pana w zgromadzeniu Jego ludu. Kiedy słowo Pana było kierowane do starożytnych Hebrajczyków, otrzymali oni polecenie: “Niech wszystek lud powie: Amen!” Psalmów 106,48. Kiedy Skrzynia Przymierza była wieziona do miasta Dawida, śpiewano psalm radości i zwycięstwa, a cały lud powiedział: “Amen, i chwalił Pana”. 1 Kronik 16,36. Ta żywa reakcja była dowodem, iż zrozumieli to, co było im powiedziane i przyłączyli się do uwielbiania Boga.WM 334.3

Zbyt wiele jest formalizmu w naszych nabożeństwach. Pan pragnie, by Jego kaznodzieje głosili Słowo napełnieni mocą Ducha Świętego, aby słuchacze nie siedzieli z ospałym, obojętnym wyrazem twarzy, albo gapili się bezmyślnie, nie reagując na słowa, które słyszą. Takie zachowanie nie zachęca niewierzących do chrześcijaństwa. Otępiali, niedbali, rzekomi chrześcijanie są pełni gorliwości i zapału w świeckich interesach, ale sprawy wieczne nie poruszają ich zbyt mocno. Głos Boży słyszany za pośrednictwem Bożych posłańców może rozbrzmiewać jak miła pieśń, ale zawarte w nim święte ostrzeżenia, nagany i zachęcenia są lekceważone. Duch tego świata paraliżuje wierzących. Prawdy Słowa Bożego są wypowiadane, ale nie docierają do umysłów i nieprzystępnych serc. Przebudzone, aktywne zbory powinny zachęcać i podtrzymywać na duchu kaznodziejów Chrystusa oraz pomagać im w pracy ratowania ludzi. Zbór, który chodzi w światłości, będzie żywo reagował na słowa wypowiadane dla chwały Bożej, przyjmując je z radością. — Testimonies to the Church V, 317.318.WM 334.4