“Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie z powodu sprawiedliwości, albowiem ich jest Królestwo Niebios” — Mateusza 5,10

Jezus nie roztacza przed swoimi naśladowcami wizji ziemskiej chwały, bogactw czy życia wolnego od zmartwień i przykrych doświadczeń, lecz oferuje przywilej wędrówki z Mistrzem po ścieżkach wyrzeczenia, a także potępienia przez świat, który się na nich nie poznał.NNJ 30.1

Przeciwko Temu, który przyszedł, by odkupić zgubioną ludzkość, zjednoczyły się siły przeciwników Boga i ludzkości. Żli ludzie i aniołowie stanęli zwartym szykiem w bezlitosnym spisku przeciwko Księciu Pokoju. I chociaż każde słowo i czyn Chrystusa tchnęły boskim miłosierdziem, fakt, że całkowicie różnił się od świata, wywoływał najgłębszą wrogość. Chrystus nie pobłażał namiętnościom ludzkiej natury, przez co budził gwałtowny sprzeciw i nienawiść. Tak samo jest z wszystkimi, którzy wiodą pobożne życie w Jezusie Chrystusie. Pomiędzy sprawiedliwością a grzechem, miłością a nienawiścią, prawdą i fałszem istnieje odwieczny konflikt. Człowiek objawiający miłość Chrystusa i piękno świętości odbija poddanych szatańskiego królestwa, co wywołuje sprzeciw księcia zła. Oskarżenia i prześladowanie czekają każdego napełnionego Duchem Chrystusowym. Charakter prześladowań zmienia się wraz ze zmieniającymi się czasami, lecz duch, który za nim stoi, jest tym samym duchem, który pozbawiał życia wybranych Bożych od czasów Abla.NNJ 30.2

Człowiek pragnący złączyć swoje życie z Bogiem przekona się, że zniewaga krzyża nie ustała. Zwierzchności, moce i złe duchy na wysokościach sprzysięgają się przeciw wszystkim, którzy pragną być posłuszni prawu niebieskiemu. Dlatego prześladowania nie powinny martwić uczniów Chrystusa, ale przynosić im radość, bowiem świadczą o tym. że idą śladami Chrystusa.NNJ 30.3

Pan nie obiecał swojemu ludowi, że będzie wolny od przykrych doświadczeń, lecz przyobiecał coś o wiele lepszego. Chrystus rzekł: “[...] a ile dni twoich, tyle niech będzie wygody twojej”; “Dosyć masz, gdy masz łaskę moją, albowiem pełnia mej mocy okazuje się w słabości”. 5 Mojżeszowa 33,25; 2 Koryntian 12,9a. Jeśli dla sprawy Pańskiej musimy przejść przez piec ognisty, Jezus będzie nam towarzyszył, tak jak towarzyszył trzem młodzieńcom w Babilonie. Tych, którzy miłują swojego Odkupiciela, raduje każda możliwość dzielenia Jego upokorzenia i hańby. Miłość do Pana sprawia, że cierpienie dla Jego sprawy staje się słodyczą.NNJ 31.1

Szatan prześladował dzieci Boże na przestrzeni wszystkich wieków. Poddawał je torturom i zadawał śmierć, a one, umierając, odnosiły zwycięstwo. Niezachwiana wiara naśladowców Chrystusa składała świadectwo Komuś potężniejszemu niż szatan. Szatan mógł torturować i uśmiercać ciało, lecz nie był w stanie dotknąć życia ukrytego w Bogu przez Chrystusa; mógł zamykać w więzieniach, ale nie był w stanie uwięzić ducha. Naśladowcy Chrystusa mogli wznieść oczy ku górze, ponad mrok, mówiąc: “[...] utrapienia teraźniejszego czasu nic nie znaczą w porównaniu z chwałą, która ma się nam objawić”. “Albowiem nieznaczny chwilowy ucisk przynosi nam przeogromną obfitość wiekuistej chwały”. Rzymian 8,18; 2 Koryntian 4,17.NNJ 31.2

Charakter Boży — chwała Boża — objawia się w Jego wybranych w czasie prób i prześladowań. Znienawidzony i prześladowany przez świat kościół Boży kształci się w szkole Chrystusa. Ziemskie ścieżki, jakimi kroczą dzieci Boże, są wąskie, a ogień doświadczeń, przez który przechodzą, oczyszcza je; naśladując Chrystusa, staczają ciężkie walki, zapierają się siebie i doświadczają gorzkich zawodów. Jednak te bolesne doświadczenia uczą je o nieszczęściu spowodowanym przez grzech i budzą do niego odrazę. Kościół, uczestnicząc w cierpieniach Chrystusa, staje się uczestnikiem Jego chwały. W widzeniu, które otrzymał prorok, pokazany był triumf ludu Bożego: “I widziałem jakby morze szkliste zmieszane z ogniem, i tych, którzy odnieśli zwycięstwo nad zwierzęciem i jego posągiem, i nad liczbą imienia jego; ci stali nad morzem szklistym, trzymając harfy Boże. I śpiewali pieśń Mojżesza, sługi Bożego, i pieśń Baranka, mówiąc: Wielkie i dziwne są dzieła twoje, Panie, Boże Wszechmogący; sprawiedliwe są drogi twoje. Królu narodów”. “I rzekłem mu: Panie mój, ty wiesz. A on rzekł do mnie: To są ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i wyprali szaty swoje, i wybielili je we krwi Baranka. Dlatego są przed tronem Bożym i służą mu we dnie i w nocy w świątyni jego, a Ten, który siedzi na tronie, osłoni ich obecnością swoją”. Objawienie 15,2-3; 7,14-15.NNJ 31.3