Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Najpiękniejsze nauki Jezusa - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First

    “Proście, a będzie wam dane, szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam” — Mateusza 7,7

    By nie pozostawić miejsca na niewiarę, złe zrozumienie lub błędną interpretację swoich słów, Jezus trzykrotnie powtarza swoją obietnicę. Pragnie, by szukający uwierzyli w Boga jako Tego, który może wszystko. Dlatego dodaje: “Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje, a kto szuka, znajduje, a kto kołacze, temu otworzą”. Mateusza 7,8.NNJ 116.1

    Pan nie stawia żadnych innych warunków, z wyjątkiem jednego: mamy pragnąć Jego miłosierdzia, rady i miłości. “Proście”. Proszenie wyraża świadomość potrzeby. Jeśli prosimy z wiarą — otrzymamy. Pan dał nam swoje słowo, a Jego słowo nie może zawieść. Jeśli przychodzimy do Niego z prawdziwą skruchą, nie musimy się obawiać, że prośba o to, co obiecał, jest z naszej strony zuchwalstwem. Jeśli prosimy o błogosławieństwa potrzebne do doskonalenia charakteru na podobieństwo Chrystusa, Pan zapewnia nas, że prosimy zgodnie z daną przez Niego obietnicą. Świadomość, że jesteśmy grzesznikami wystarcza, by prosić Go o zmiłowanie i współczucie. Warunkiem przyjścia do Boga nie jest własna świętość, lecz pragnienie oczyszczenia z grzechów i nieprawości. Powodem, dla którego zawsze możemy zanosić do Boga prośby, jest nasza potrzeba, nasz zupełnie beznadziejny stan, który sprawia, że nie możemy się obejść bez Niego i Jego odkupiającej mocy.NNJ 116.2

    “Szukajcie”. Człowiek powinien pragnąć samego Boga, a nie tylko Jego błogosławieństw. “Pogódź się z nim i zawrzyj z nim pokój! W ten sposób poprawisz swoją dolę”. Joba 22,21. “Szukajcie, a znajdziecie”. Pragnienie przyjścia do Boga jest niczym innym jak głosem Ducha Świętego. Pójdźmy za tym głosem. Chrystus jest obrońcą kuszonych, błądzących i małowiernych. Takich pragnie złączyć ze sobą węzłem przyjaźni. “Jeżeli go szukać będziesz, da ci się znaleźć”. 1 Kronik 28,9b.NNJ 117.1

    “Pukajcie”. Przychodzimy do Boga na specjalne zaproszenie. On czeka, by powitać nas w swojej sali audiencyjnej. Krótka, pośpieszna rozmowa z Jezusem nie zadowoliła pierwszych uczniów. Pytali: “Rabbi! (to znaczy: Nauczycielu) gdzie mieszkasz? [...] Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i pozostali u niego w tym dniu [...]”. Jana 1,38b-39b. My również możemy dostąpić duchowej bliskości i osobistej więzi z Bogiem. “Kto mieszka pod osłoną Najwyższego, kto przebywa w cieniu Wszechmocnego”. Psalmów 91,1. Niech każdy, kto pragnie Bożych błogosławieństw, puka i, czekając przy drzwiach miłosierdzia z otrzymanym zapewnieniem, zwraca się do Boga: “Panie, Ty powiedziałeś: Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje, a kto szuka, znajduje, a kto kołacze, temu otworzą”.NNJ 117.2

    Jezus spojrzał na zgromadzonych słuchaczy i szczerze zapragnął, by ten wielki tłum mógł zrozumieć oraz docenić Bożą dobroć i miłosierdzie. Dla zilustrowania ich potrzeby i Bożego pragnienia, by ją zaspokoić, posłużył się przykładem głodnego dziecka, proszącego o chleb swojego ziemskiego ojca. “Czy jest między wami taki człowiek, który, gdy go syn będzie prosił o chleb, da mu kamień?” Mateusza 7,9. Odwoławszy się do uczucia, jakim rodzic darzy swoje dziecko, Jezus rzekł: “Jeśli tedy wy, będąc złymi, potraficie dawać dobre dary dzieciom swoim, o ileż więcej Ojciec wasz, który jest w niebie, da dobre rzeczy tym, którzy go proszą”. Mateusza 7,11. Żadne ojcowskie serce nie odwróci się od głodnego dziecka, proszącego o chleb. Czy ojciec mógłby zabawiać się uczuciami swojego dziecka, zwodząc je i rozbudzając w nim nadzieje, tylko po to, by je zawieść? Czy obiecywałby dobry i pożywny pokarm, a potem zamiast niego dał kamień? Czy wolno nam więc uwłaczać boskiej czci i przypuszczać, że Ojciec niebieski nie odpowie na prośby swych dzieci?NNJ 117.3

    “Jeśli więc wy, którzy jesteście źli, umiecie dobre dary dawać dzieciom swoim, o ileż bardziej Ojciec niebieski da Ducha Świętego tym, którzy go proszą”. Łukasza 11,13. Duch Święty, przedstawiciel samego Boga, jest największym ze wszystkich darów. Ponieważ w Nim są zawarte wszystkie “dobre rzeczy”, Stworzyciel nie może dać nam nic wspanialszego. Bóg nigdy nie odrzuci naszej modlitwy, gdy w niedoli błagamy, by zlitował się nad nami i prowadził nas swoim Świętym Duchem. Może się nawet zdarzyć, że ziemski ojciec odwróci się od głodnego dziecka, ale Bóg nigdy nie odrzuci wołania potrzebującego i spragnionego serca. Z jaką cudowną czułością opisał swą miłość. Do tych, którym w mroku nieszczęścia wydaje się, że Bóg o nich zapomniał. On, prosto ze swojego Ojcowskiego serca, kieruje słowa: “[...] Syjon mówi: Pan mnie opuścił i Wszechmocny zapomniał o mnie. Czy kobieta może zapomnieć o swoim niemowlęciu i nie zlitować się nad dziecięciem swojego łona? A choćby nawet one zapomniały, jednak Ja ciebie nie zapomnę. Oto na moich dłoniach wyrysowałem cię [...]”. Izajasza 49,14-16.NNJ 118.1

    Każda obietnica Słowa Bożego dostarcza przedmiotu modlitwy, a jednocześnie jest zapewnieniem o Bożym przyrzeczeniu. Przez Chrystusa, mamy przywilej prosić o wszelkie potrzebne nam duchowe błogosławieństwa. Z prostotą dziecka możemy powierzyć Panu swoje potrzeby, przedstawiając Mu zarówno prośby o ziemskie sprawy — chleb i odzienie — jak i o chleb żywota oraz szatę sprawiedliwości Chrystusowej. Nasz niebieski Ojciec wie, że tego potrzebujemy, dlatego swobodnie możemy Go prosić o wszystkie te rzeczy. Wszelkie łaski otrzymujemy tylko w imieniu Jezusa. Bóg, który to imię honoruje, zaspokoi nasze potrzeby bogactwem swojej szczodrości.NNJ 118.2

    Nie zapominajmy, że przychodząc do Boga jako Ojca, uznajemy się za Jego dzieci. Nie tylko ufamy Jego dobroci, ale we wszystkim poddajemy się Ojcowskiej woli, wiedząc, że Jego miłość jest niezmienna. Jezus, który polecił szukać najpierw królestwa Bożego i jego sprawiedliwości, dodał następnie obietnicę: “[...] proście, a weźmiecie [...]”. Jana 16,24.NNJ 119.1

    Na dzieci Boże czekają dary Tego, który ma wszelką moc na niebie i na ziemi. Tymi drogocennymi darami, otrzymanymi dzięki kosztownej ofierze krwi Odkupiciela, cieszyć się będą ci, którzy przychodzą do Boga z dziecięcą ufnością. A dary te są wieczne i zaspokoją najgorętsze pragnienia ich serc. Przyjmijmy Boże obietnice, prośmy Go Jego własnymi słowami, a otrzymamy pełnię radości.NNJ 119.2