“Nie troszczcie się” — Mateusza 6,25a

Ten, który dał nam życie, dobrze wie, że potrzebujemy pokarmu, by je utrzymać. On stworzył nasze ciała i wie, że potrzebujemy okrycia. Dlaczego więc Dawca największego daru nie miałby obdarzać również tym, co jest potrzebne, by ten dar był zupełny?NNJ 86.3

Jezus wskazał na ptaki śpiewające pochwalne piosnki, które nie są obciążone troską, które “nie sieją ani żną”, a jednak Ojciec niebieski zaspokaja ich potrzeby. “[...] czyż wy nie jesteście daleko zacniejsi niż one?” Mateusza 6,26.NNJ 86.4

Potem Jezus zwrócił uwagę słuchaczy na pola i zbocza wzgórz, usłane kolorowym dywanem kwiatów pokrytych poranną rosą i rzekł: “Przypatrzcie się liliom polnym, jak rosną [...]”. Mateusza 6,28b. Człowiek potrafi odtworzyć wdzięczne kształty i delikatne barwy roślin, lecz nie jest w stanie ożywić nawet jednego kwiatu czy źdźbła trawy. Każdy przydrożny kwiatek zawdzięcza swe istnienie tej samej mocy, która zawiesiła światy w górze. We wszelkim stworzeniu bije puls jednego serca — Bożego. Kwiaty ubrane boską ręką posiadają szaty bogatsze od strojów, jakie zdobiły królów. “Jeśli więc Bóg tak przyodziewa trawę polną, która dziś jest, a jutro będzie w piec wrzucona, czyż nie o wiele więcej was, o małowierni?” Mateusza 6,30.NNJ 87.1

Ten, który stworzył kwiaty i nauczył wróbla świergotu, powiada: “Przypatrzcie się liliom polnym”, “spójrzcie na ptaki niebieskie”. Z piękna przyrody możemy nauczyć się o mądrości Bożej więcej niż wiedzą uczeni w Piśmie. Na płatkach lilii Bóg wypisał poselstwo w języku zrozumiałym jedynie dla serca, które oduczyło się nieufności, egoizmu i wyniszczającej troski. To On, przepełniony ojcowską miłością, obdarzył nas śpiewającym ptactwem i delikatnymi kwiatami, po to, by cieszyły i rozjaśniały naszą codzienność. Człowiek obszedłby się bez kwiatów i ptaków, otrzymał bowiem wszystko, co zabezpieczało jego byt. Ale Bogu nie wystarczyło zapewnienie samego bytu, dlatego ziemię, powietrze i niebo napełnił pięknem opowiadającym o Jego miłości do człowieka. Piękno stworzenia jest zaledwie promykiem potężnego blasku Bożej wspaniałości. Skoro więc dla samej ludzkiej radości i szczęścia uczynił Bóg przyrodę nieskończenie doskonałym dziełem sztuki, czy możemy obawiać się, że nie ześle nam wszelkich potrzebnych błogosławieństw?NNJ 87.2

“Przypatrzcie się liliom”. Każdy kwiat, rozchylając ku słońcu swój kielich, przestrzega tego samego prawa, które rządzi gwiazdami, a jakże prosty, piękny i słodki jest jego żywot! Bóg poprzez kwiaty pragnie zwrócić uwagę człowieka na urok charakteru Chrystusa. Skoro roślinę obdarzył taką w spaniałością, o ileż bardziej pragnie, by dusza ludzka okryła się pięknem Chrystusowego charakteru.NNJ 88.1

“Przypatrzcie się liliom polnym — mówi Jezus — jak rosną”, jak wyrastają z zimnej, ciemnej ziemi czy mulistego dna rzeki, a potem rozwijają swe piękno i aromat. Kto pomyślałby, że w tej skórzastej, brązowej cebulce lilii drzemie piękno? Gdy na Boże zawołanie, w deszczu i słońcu budzi się ukryte w niej przez Dawcę życie, zdumiewamy się wdziękiem i czarem kwiatu. Podobnie w każdej ludzkiej duszy rozwinie się życie Boże, jeśli tylko podda się działaniu Jego łaski, darmowej jak deszcz i słońce, która jest błogosławieństwem dla wszystkich stworzeń. Bóg swym słowem powołuje do życia kwiaty; tym samym słowem ożywia w człowieku swego Ducha.NNJ 88.2

Boże prawo jest prawem miłości. Bóg otoczył człowieka pięknem, by pokazać mu, że nie znalazł się na ziemi tylko po to, by się troszczyć, budować, ciężko pracować i zabiegać o utrzymanie, lecz po to, by dzięki miłości Chrystusa czynić świat piękniejszym i radośniejszym — jak kwiaty — oraz by służbą miłości rozjaśniać życie innych.NNJ 88.3

Ojcowie i matki, niech wasze dzieci uczą się od kwiatów. Zabierzcie je ze sobą do ogrodu, na pole, do lasu i uczcie czytania wypisanego w przyrodzie poselstwa Bożej miłości. Niech myśli o Bogu łączą się z ptaszkiem, kwiatem i drzewem. Nauczcie dzieci dostrzegać wyrazy Bożej miłości we wszystkim, co miłe i piękne. Niech wasza wiara przemawia do nich pięknem, a usta — prawem dobroci.NNJ 88.4

Uczcie dzieci, że wspaniała Boża miłość może zmienić ich charaktery i upodobnić do charakteru Boga. Uczcie, że Stwórca daje kwiaty, by umilić im życie, a gdy je zbierają — wyjaśniajcie, że jest On o wiele wspanialszy od swego stworzenia. To sprawi, że ich serca wypełnione będą myślami o Bogu, a Chrystus stanie się ich codziennym towarzyszem i przyjacielem, przemieniając charaktery waszych dzieci na podobieństwo swojej czystości.NNJ 89.1