Malungtarong Katinoan kon Umalagi nga Anino

Si Kristo nagatawag sa tanang sakup sa iglesia sa pagmahal sa matuod, tunay nga paglaum sa maayong balita. Siya magatudlo kanila sa itaas, sa tataw magapasalig kanila nga ang bahandi nga malungtaron tua sa ibabaw, dili sa ubos. Ang ilang paglaum tua sa langit, dili dinhi sa yuta. “Pangitaa una ninyo ang ginharian sa Dios, ug Iyang katarungan,” Siya miingon; “ug kining tanang mga butang” — tanan nga hinungdanon alang sa inyong kaayohan — “igadugang kaninyo.”TP 250.1

Sa kadaghanan, ang mga butang sa kalibutan maoy nakataptap sa mahimayaong talan-awon sa walay katapusang gibug-aton sa himaya nga nagapa-abut sa mga balaan sa Halangdon Uyamot. Dili sila makakita sa kalainan sa matuod, sa tunay, sa malungtarong katinoan gikan sa bakak, sa mini, sa umalagi nga anino. Si Kristo nag-aghat kanila sa pagkuha gikan sa ilang mga mata nianang nagataptap sa talan-awon sa walay katapusan nga mga katinuoran. Siya mopogus sa pagpakuha nianang maoy hinungdan sa sayup nilang pag-ila sa mga tinumotumo inay ang mga matuod ug ang mga matuod inay sa mga tinumotumo. Ang Dios nangalyupo sa Iyang katawhan sa paghatag sa kusog sa lawas, hunahuna, ug kalag sa pagalagad nga Iyang gipaabut nga ilang himuon. Siya nagtawag kanila aron makasarang sa pag-ingon sa ilang kaugalingon nga ang mga ginansia ug mga bintaha niini nga kinabuhi dili takus ikagtandi kauban sa bahandi nga gitagana alang sa mga makugihon, makatarunganong magpapangita alang sa kinabuhing walay katapusan. R. & H., June 23, 1904.TP 250.2