Ang Inano nga Tinuhoanong Kasinatian

Ang mga sapian matintal sa paggamit sa ilang mga sala pi diha sa pagpatuyang sa kaugalingon, diha sa pagtagbaw sa gana, sa personal nga pagdayandayan, kon sa pagpatahum sa ilang mga puloyanan. Alang niining mga butanga ang mga nanag-angkon nga Kristohanon wala magduhaduha sa paggasto sa hilabihan, bisan pa sa pagkamapatuyangon. Apan kon hangyuon sa paghatag alang sa tipiganan sa Ginoo, sa pagtukod sa Iyang bulohaton, ug pagpadayon sa Iyang buhat dinhi sa yuta, daghan ang mosupak. Ang panagway nga nagadan-ag uban sa kasibut sa mga laraw sa pagtagbaw sa kaugalingon, dili modan-ag uban sa kalipay sa diha nga ang bulohaton sa Dios magapangalyupo sa ilang pagkamahinatagon. Tingali, nagabati nga dili sila makalikay, sila mohatag sa usa ka kinutohan nga kantidad, labi ka diutay kay sa ilang gigasto sa walay pugong-pugong alang sa dili gikinahanglan nga pagpatuyang. Apan dili sila magapakita sa matuod nga gugma alang kang Kristo, walay mainitong kasibut diha sa kaluwasan sa mga bililhong mga kalag. Daw unsa ka katingalahan nga ang Kristohanong kinabuhi niini nga matang sa iyang kinahaworan maoy usa ka inano ug masakiton nga pagkinabuhil Gawas nga ang maong mga tawo magausab sa ilang paagi, ang ilang kahayag mapalong diha sa kangitngit. R. & H., May 16, 1882.TP 176.1