Rozdział 4 — Wybór kolporterów-ewangelistów

Ci, którzy odczuwają konieczność służby — Ponieważ kolportowanie naszej literatury jest dziełem misyjnym, należy je prowadzić zgodnie misyjnym punktem widzenia. Ci, którzy są wybierani jako kolporterzy, powinni być ludźmi odczuwającymi konieczność służby, mającymi na celu przede wszystkim nie zarabianie pieniędzy, ale niesienie ludziom ewangelii. Cała nasza służba powinna być wykonywana dla chwały Boga, w celu zaniesienia światła prawdy ludziom pozostającym w ciemności. Egoistyczne zasady, umiłowanie zysku, poklasku czy stanowisk nie powinny być nawet wymieniane pośród nas. — Testimonies for the Church VI, 317 (1900).SK 35.1

Staranność w doborze pracowników — Dzieło kolportażu ma większe znaczenie niż wielu sądzi, a więc w doborze pracowników należy wykazać tyle samo staranności i mądrości, jak w doborze ludzi do służby kaznodziejskiej. Młodych ludzi należy szkolić, by pracowali znacznie lepiej niż dotychczas i przy mniejszych dopłatach do uposażenia niż wielu otrzymywało do tej pory. Podnieście sztandar i niechaj ludzie pełni wyrzeczenia i ofiarności, miłujący Boga i ludzkość, przyłączą się do armii pracowników ewangelii. Niech przychodzą, nie spodziewając się łatwizny, ale by odważnie i dzielnie stawić czoło przeciwnościom i trudnościom. Niech przyjdą ci, którzy potrafią polecać innym nasze publikacje, gdyż sami doceniają ich wartość. — Testimonies for the Church V, 405-406 (1885).SK 35.2

Nasi bracia powinni wykazać dojrzałość w doborze kolporterów, aby prawda była właściwie oceniana i przedstawiana. Powinni zapewnić dobre dochody tym, którzy solidnie pracują, ale system wynagradzania kolporterów nie powinien być taki, by główną motywacją dla nowych kandydatów były korzyści finansowe, gdyż to szkodziłoby służbie. W takiej sytuacji do służby kolporterskiej będą się włączać ludzie egoistyczni i rozrzutni. Starajcie się natchnąć kolporterów duchem prawdziwej pracy misyjnej i cechami niezbędnymi do powodzenia w tym dziele. Miłość Jezusa w duszy będzie sprawiać, że kolporter uzna za przywilej możliwość pracy służącej niesieniu światła. Będzie myślał o tej sprawie, układał plany z nią związane i modlił się o nią. — Testimonies for the Church V, 403 (1885).SK 36.1

Niektórzy są lepiej przystosowani do określonej pracy niż inni — Niektórzy są lepiej przystosowani niż inni do pewnych rodzajów pracy, dlatego nie jest właściwe sądzić, że każdy może być kolporterem. Niektórzy nie mają szczególnej zdolności do tej pracy, jednak z tego powodu nie należy ich uważać za niewiernych i niechętnych. Pan nie jest nierozsądny w swoich wymaganiach. Kościół jest jak ogród, w którym rosną różne kwiaty charakteryzujące się różnymi cechami. Choć pod wieloma względami każdy różni się od innych, to jednak każdy ma swoją wartość.SK 36.2

Bóg nie oczekuje, że przy różnych temperamentach wszyscy Jego wierni będą w stanie pełnić takie same obowiązki. Niech wszyscy pamiętają, że są różne zadania do wykonania. Nikt nie jest upoważniony do przypisywania określonej pracy innym w sposób niezgodny z ich przekonaniami. Dobrze jest służyć radą i sugerować plany, ale każdy musi sam szukać wskazówek od Boga, do którego wszyscy należą i któremu służą. — Testimonies for the Church VI, 333-334 (1900).SK 37.1

Młodzi mężczyźni i kobiety, którzy zaangażują się w służbę jako pracownicy biblijni i kolporterzy, nie powinni być nakłaniani do wykonywania obowiązków, do których nie są powołani. — The Review and Herald, 16 maj 1912.SK 37.2

Ludzie o odpowiednim sposobie bycia, taktowni i przewidujący — Misjonarze są potrzebni wszędzie. Na każdym terenie działalności kościelnej należy wybierać kolporterów nie spośród najmniej pracowitych i zdolnych, którzy nie radzą sobie z niczym, za co się zabierają, ale spośród tych, którzy cechują się odpowiednim sposobem bycia, taktem i umiejętnością przewidywania, jak również niezbędnymi umiejętnościami. Tacy ludzie są potrzebni, by odnosili sukcesy w pracy kolporterskiej. Ludzie odpowiedni do tego dzieła podejmują je, ale niektórzy nierozsądni kaznodzieje schlebiają im, twierdząc, że lepiej zrobiliby wykorzystując swoje talenty za kazalnicą, zamiast wykonywać prostą pracę kolportera. Wartości kolportażu nie wolno zaniżać. Niestety, wielu dobrych kolporterów zachęcono do kaznodziejstwa. W wyniku tego ci, którzy mogli być dobrymi misjonarzami, umiejącymi odwiedzać rodziny w ich domach, by rozmawiać i modlić się z nimi, wpadli w pułapkę i stali się nędznymi kaznodziejami. Teren, gdzie potrzeba włożyć wiele pracy i gdzie ludzie ci mogliby dokonać wiele dobrego, został zaniedbany.SK 37.3

Efektywnie pracujący kolporter, podobnie jak kaznodzieja, powinien być wynagradzany za swoją służbę, pod warunkiem, że pełni ją wiernie. — Testimonies for the Church IV, 389-390 (1880).SK 38.1

Najbardziej utalentowani — Nie każdy jest przygotowany do tej pracy. Należy wybierać tych, którzy mają najlepsze talenty i umiejętności, którzy przystąpią do dzieła ze zrozumieniem i systematycznie, aby pełnić je z wytrwałością i energią. Należy ułożyć dobrze przemyślany plan i wiernie go realizować. Zbory na każdym terenie powinny odczuwać najgłębsze zainteresowanie pracą misyjną z zastosowaniem literatury. — Testimonies for the Church IV, 390 (1880).SK 38.2

Potrzebne religijne doświadczenie — Niechaj do rozpowszechniania książek zawierających teraźniejszą prawdę będzie wybierana chrześcijańska młodzież. Kolporterami naszych książek nie powinni jednak zostawać młodzi ludzie nie mający religijnego doświadczenia, ponieważ nie potrafią właściwie przedstawiać cennych prawd. Posyłanie niedoświadczonych młodych ludzi do pracy kolporterskiej jest krzywdą dla nich i szkodą dla dzieła Pańskiego. Kolportaż to święte dzieło, a ci, którzy się go podejmują, powinni umieć składać świadectwo o Chrystusie. — The Review and Herald, 7 październik 1902.SK 38.3

Kolportaż jest najlepszym sposobem pogłębiania doświadczenia. Upewnijcie się, że ci, którzy przystępują do pracy w jakiejkolwiek dziedzinie dzieła, są ludźmi nawróconymi. Jeśli posiadają niezbędne doświadczenie, to niechaj pracują, a Bóg będzie współdziałał z nimi. — Manuscript 126, 1899.SK 38.4

Święte dzieło — Dzieło kolportażu należy uważać za święte, a ci, którzy mają nieczyste ręce i skażone serca, nie powinni być zachęcani do podejmowania się go. Aniołowie Boży nie mogą towarzyszyć ludziom nieuświęconym, udającym się do domów bliźnich. Dlatego też wszyscy, którzy nie są nawróceni, których myśli są pełne zepsucia i którzy zostawiają ślad niedoskonałości na wszystkim, czego dotykają, powinni trzymać się z daleka od dzieła służącego przekazywaniu prawdy Bożej. — The Review and Herald, 20 maj 1890.SK 38.5