Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Rozdział 2 — Najważniejsze dzieło

    Skuteczna służba ratowania ludzi — Dzieło kolportażu, właściwie prowadzone, jest najważniejszą pracą misyjną, najskuteczniejszą ze wszystkich metodą przedstawiania ludziom doniosłych prawd na obecny czas. Bezsprzecznie ważnym dziełem jest kaznodziejstwo, jednak wielu z tych, którzy łakną chleba żywota, nie ma przywileju usłyszenia słowa z ust kaznodziejów posłanych przez Boga. Dlatego też ważne jest, by nasze publikacje były szeroko rozpowszechniane. W ten sposób poselstwo dotrze tam, gdzie nie może dotrzeć kaznodzieja, a uwaga wielu ludzi zostanie zwrócona na ważne rzeczy związane z ostatnimi wydarzeniami w dziejach świata.SK 16.1

    Praca kierowana przez Boga — Bóg polecił nam dzieło kolportażu jako środek służący przedstawianiu ludziom światła zawartego w naszych książkach, a kolporterzy powinni rozumieć doniosłość jak najszybszego zaniesienia światu publikacji umożliwiających duchowe kształcenie i oświecenie. Jest to dzieło, którego wykonywania obecnie oczekuje Pan od swego ludu. Wszyscy, którzy poświęcają się Bogu, by pracować jako kolporterzy, uczestniczą tym samym w przekazywaniu ostatniego poselstwa ostrzeżenia dla świata. Nie jesteśmy w stanie ocenić zbyt wysoko tego dzieła, bowiem gdyby nie ofiarna praca kolportera wielu nigdy nie usłyszałoby ostrzeżenia. — Testimonies for the Church VI, 313 (1900).SK 16.2

    Najważniejsze dzieło — Jeśli istnieje dzieło ważniejsze od innych, to jest nim dostarczanie naszych publikacji ludziom, aby prowadzić ich do studiowania Pisma Świętego. Dzieło misyjne, polegające na przekazywaniu naszych publikacji rodzinom, rozmawianiu z nimi oraz modleniu się z nimi i za nich, jest dobrą pracą, dzięki której mężczyźni i kobiety przygotowują się do pracy pastorskiej. — Testimonies for the Church IV, 390 (1880).SK 17.1

    Gdy wyznawcy uświadomią sobie doniosłość rozpowszechniania naszej literatury, poświęcą więcej czasu temu dziełu. Czasopisma, broszury i książki zostaną zaniesione do domów ludzi, by tam zwiastowały ewangelię. (...) Kościół musi zwrócić baczną uwagę na dzieło kolportażu. Jest to jeden ze sposobów, w jaki Kościół ma być światłością w świecie. Dzięki temu dziełu Kościół, oblubienica Chrystusa, stanie się “piękna jak księżyc, promienna jak słońce, groźna jak hufce waleczne”. Pieśń nad pieśniami 6,10. — Manuscript 113, 1901.SK 17.2

    Wezwanie do rozbudzenia zainteresowania — Raz po raz uświadamiano mi znaczenie dzieła kolportażu. Dzieło to zostało ożywione przez tych, którzy się w tym wyspecjalizowali. Jednak kolporterzy zostali oderwani od pracy ewangelizacyjnej i wezwani do pełnienia innych zadań. To był oczywisty błąd. Wielu naszych kolporterów, jeśli tylko będą prawdziwie nawróceni i poświęceni, może dokonać więcej w tej dziedzinie niż w jakiejkolwiek innej, głosząc ludziom teraźniejszą prawdę.SK 17.3

    Słowo Boże zapewnia, że koniec jest bliski. Świat musi zostać ostrzeżony, więc jak nigdy przedtem powinniśmy współpracować z Chrystusem. Zostało nam powierzone dzieło ostrzegania. Mamy przekazywać światło dla świata, udzielać innym tego światła, które otrzymaliśmy od wielkiego Nosiciela Światłości. Słowa i czyny wszystkich ludzi zostaną poddane próbie. Nie cofajmy się teraz. Wszystko, co należy zrobić celem ostrzeżenia świata, musi zostać dokonane bez zwlekania. Niech dzieło kolportażu nie będzie hamowane. Niech książki zawierające światło teraźniejszej prawdy zostaną zaniesione tak wielu ludziom, jak to tylko możliwe. — Testimonies for the Church VI, 329 (1900).SK 17.4

    Kolportaż równie ważny jak kaznodziejstwo — Kolporterzy muszą dotrzeć do wszystkich części kraju. Znaczenie tego dzieła dorównuje znaczeniu kaznodziejstwa. Zarówno kaznodzieja posługujący się żywym słowem, jak i milczący posłaniec są jednakowo potrzebni do wykonania wielkiego dzieła, które jest przed nami. — The Review and Herald, 1 kwiecień 1880.SK 18.1

    Kolportowanie naszych publikacji jest ważną i najefektywniejszą częścią pracy ewangelizacyjnej. Nasze publikacje mogą zostać zaniesione tam, gdzie niemożliwe jest zorganizowanie spotkań ewangelizacyjnych. W takich miejscach wierni kolporterzy-ewangeliści zajmują miejsce kaznodziei posługującego się żywym słowem. Za pośrednictwem dzieła kolportażu prawda jest przedstawiana tysiącom tych, którzy inaczej nigdy nie usłyszeliby jej. — The Review and Herald, 7 październik 1902.SK 18.2

    Nie mamy czasu do stracenia. Przed nami ważne dzieło. Ale jeśli będziemy leniwymi sługami, z pewnością utracimy niebiańską nagrodę. Jednak niewielu ma szerszą i pełniejszą wizję tego, czego można dokonać docierając do ludzi przez osobiste, rozważne wysiłki mające na celu rozpowszechnianie naszych publikacji. Wielu z tych, którzy nie są skłonni słuchać prawdy przedstawianej w żywych słowach kaznodziei, chętnie przyjmie broszurę lub czasopismo i pilnie je przestudiuje. Wiele z tego, co przeczytają, natychmiast spotka się z ich zrozumieniem, dzięki czemu zainteresują się i przeczytają wszystko. — The Review and Herald, 19 grudzień 1878.SK 18.3

    Zrozumienie naszej odpowiedzialności — Istnieje niebezpieczeństwo popadnięcia w komercjalizm i takiego zaangażowania w doczesne interesy, iż prawdy Słowa Bożego w ich czystości i mocy przestaną wywierać wpływ na życie ludzi. Umiłowanie handlu i zysków staje się coraz powszechniejsze. Bracia moi, nawróćcie się szczerze i prawdziwie. Jeśli kiedykolwiek potrzebowaliśmy zrozumienia spoczywającej na nas odpowiedzialności, to z pewnością jest na to czas teraz, gdy prawda została porzucona na ulicy, a dla sprawiedliwości nie ma miejsca. Szatan przystąpił do działania z wielką mocą, zwodząc ku niesprawiedliwości tych, którzy giną, a wszystko, co może być przesiane, zostanie przesiane, tak iż pozostanie tylko to, czego przesiać się nie da. Pan przyjdzie wkrótce, a przedtem czekają nas straszne wydarzenia. Szatańskie siły, choć niewidzialne, działają, by niszczyć ludzkie życie. Jednak jeśli nasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu, to ujrzymy Jego łaskę i zbawienie. Chrystus przyjdzie, by ustanowić swoje królestwo na ziemi. Niech nasza mowa będzie uświęcona i używana dla Jego chwały. Niech nasze dzieło będzie wykonywane jak nigdy dotąd. Mamy być “w pogotowiu w każdy czas, dogodny czy niedogodny”. 2 Tymoteusza 4,2. Mamy wykorzystywać okazje do przedstawiania prawdy. Mamy korzystać z każdej możliwości prowadzenia ludzi do Chrystusa.SK 19.1

    Jako lud Boży mamy być nawróceni, a nasze życie musi być przykładem uświęcenia, byśmy mogli zwiastować prawdę, która jest w Jezusie. W dziele rozpowszechniania naszych publikacji możemy mówić o miłości Zbawiciela z głębi gorącego i żywego serca. Tylko Bóg ma moc odpuszczania grzechów, a jeśli nie przekażemy tego poselstwa nienawróconym, nasze zaniedbanie może się przyczynić do ich klęski. (...) Pan wzywa nas wszystkich, byśmy starali się ratować ginących ludzi. Szatan usiłuje zwieść nawet wybranych, więc teraz jest czas, byśmy pracowali pilnie. Nasze książki i czasopisma mają zostać polecone uwadze ludzi. Ewangelia teraźniejszej prawdy musi być niezwłocznie przekazana w naszych miastach. Czyżbyśmy nie mieli zamiaru podjąć naszych obowiązków? — Testimonies for the Church IX, 62-63 (1909).SK 19.2

    Dzieło Boże — Niech kolporter pamięta, że ma możliwość siać nad wieloma wodami. Niech pamięta, gdy sprzedaje książki zawierające poznanie prawdy, że wykonuje dzieło Boże i posługuje się otrzymanym talentem dla chwały Pańskiego imienia. Bóg będzie z każdym, kto stara się zrozumieć prawdę, aby wyraźnie przedstawiać ją innym. On przemawia prosto i wyraźnie. “Duch i oblubienica mówią: Przyjdź! A ten, kto słyszy, niech powie: Przyjdź!”. Objawienie 22,17. Nie powinniśmy dłużej zwlekać, ale uczyć tych, którzy tego potrzebują, aby mogli poznać prawdę, która jest w Jezusie. — Testimonies for the Church VI, 314-315 (1900).SK 20.1

    Strażnicy i posłańcy — Nadszedł czas, w którym kolporterzy muszą wykonać większą pracę. Świat śpi, więc jako strażnicy mają oni uderzyć w dzwon, by obudzić śpiących i uświadomić im niebezpieczeństwo, w jakim się znajdują. Członkowie Kościołów nie znają czasu swego nawiedzenia. Często najlepszym sposobem, w jaki mogą poznać prawdę, jest praca kolportera. Ci, którzy idą zdecydowanie w imieniu Pana, są Jego posłańcami niosącymi wielu ludziom pogrążonym w ciemności i błędzie radosną wieść o zbawieniu przez Chrystusa w posłuszeństwie prawu Bożemu. — Testimonies for the Church VI, 315 (1900).SK 20.2

    Widok nawróconych ludzi — Niech kolporterzy idą ze słowem Pana, pamiętając, że ci, którzy są posłuszni przykazaniom i uczą innych tego posłuszeństwa, zostaną nagrodzeni widokiem nawróconych ludzi, a każdy szczerze nawrócony będzie prowadził do Chrystusa kolejne osoby. W ten sposób dzieło będzie się szerzyć na nowych terenach. — Testimonies for the Church VI, 315 (1900).SK 21.1

    Póki trwa czas łaski — Póki trwa czas łaski, istnieć będą możliwości pracy kolporterskiej. Gdy wyznania religijne zjednoczą się z papiestwem, by uciskać lud Boży, wówczas tam, gdzie obecnie panuje wolność religijna, drzwi będą otwarte jedynie na ewangelizację przez kolportaż. Gdy w jakimś miejscu prześladowania staną się zbyt surowe, niech słudzy ewangelii uczynią to, co przykazał Chrystus: “Gdy was prześladować będą w jednym mieście, uciekajcie do drugiego”. Mateusza 10,23. Jeśli i tam dotrze prześladowanie, idźcie dalej. Bóg będzie prowadził swój lud, czyniąc swoich wiernych błogosławieństwem na wielu miejscach. Gdyby nie prześladowania, nie rozproszyliby się oni na tak dużym obszarze, by zwiastować prawdę. Chrystus zapewnia: “Zanim zdążycie obejść miasta Izraela, Syn Człowieczy przyjdzie”. Mateusza 10,23. Póki niebo nie wypowie słów “wykonało się”, póty zawsze będą miejsca do pracy i serca gotowe przyjąć poselstwo. — Testimonies for the Church VI, 478 (1900).SK 21.2

    Jest do wykonania wielkie dzieło, więc należy dołożyć wszelkich starań, by przedstawiać Chrystusa jako Zbawiciela przebaczającego grzech, Chrystusa jako gładzącego grzech świata, Chrystusa jako jasną i poranną Gwiazdę i Pana, który obdarzy nas swoją przychylnością na oczach świata, póki nasze dzieło nie zostanie wykonane. — Testimonies for the Church VI, 20-21 (1900).SK 21.3

    Nie ma ważniejszego dzieła — Nie ma ważniejszej pracy niż dzieło ewangelizacji przez kolportaż, gdyż wymaga ono spełniania najwyższych moralnych obowiązków. Ci, którzy angażują się w tę pracę, powinni zawsze pozostawać pod panowaniem Ducha Bożego. Nie wolno im wywyższać samych siebie. Czy mamy coś, czego nie otrzymalibyśmy od Chrystusa? Musimy kochać bliźnich, objawiając naszą miłość przez pomaganie innym. Musimy być współczujący i grzeczni. Musimy współdziałać, rzetelnie wykonując swoje zadania. Jedynie ci, którzy żyją zgodnie z modlitwą Chrystusa, realizując ją w praktycznym życiu, wytrwają w próbie, która przyjdzie na cały świat. Ci, którzy wywyższają samych siebie, oddają się w moc szatana i przygotowują się na przyjęcie jego zwiedzenia. Słowo Pana do Jego ludu nakazuje nam wznosić sztandar coraz wyżej. Jeśli jesteśmy posłuszni Jego głosowi, On będzie współdziałał z nami, a wysiłki zostaną uwieńczone powodzeniem. W naszym dziele otrzymamy obfite błogosławieństwa z wysokości i zgromadzimy swój skarb u tronu Bożego. Gdybyśmy tylko wiedzieli, co jest przed nami, nie bylibyśmy tak opieszali w pracy dla Pana.SK 21.4

    Odpowiedzialność za dzieło, które moglibyśmy wykonać — Żyjemy w czasie przesiewu, gdy wszystko, co może być odsiane, zostanie odsiane. Pan nie usprawiedliwi tych, którzy znają prawdę, jeśli nie są posłuszni Jego przykazaniom w słowach i czynach. Jeśli nie czynimy wysiłków w celu pozyskiwania ludzi dla Chrystusa, to będziemy pociągnięci do odpowiedzialności za dzieło, które moglibyśmy wykonać, ale nie wykonaliśmy z powodu naszej duchowej gnuśności. Ci, którzy należą do królestwa Pana, muszą gorliwie pracować dla zbawienia bliźnich. Muszą czynić to, co w ich mocy, by wywyższać prawo Boże i umacniać je wśród wierzących.SK 22.1

    Kto pójdzie? — Pan postanowił, że światło, które dał w Piśmie Świętym, ma zabłysnąć wyraźnymi i jasnymi promieniami, a obowiązkiem kolporterów jest dołożyć usilnych starań, by wypełnić ten Boży zamiar. Wielkie i doniosłe dzieło jest przed nami. Wróg ludzkości wie o tym, więc wszelkimi dostępnymi sposobami stara się doprowadzić kolporterów do porzucenia kolportażu i zajęcia się czymkolwiek innym. Należy się temu przeciwstawić. Bóg wzywa kolporterów z powrotem do ich pracy. Wzywa ochotników, którzy zaangażują wszystkie siły i wiedzę w to dzieło, pomagając w miarę posiadanego czasu i możliwości. Mistrz wzywa wszystkich do wykonania zadań powierzonych im stosownie do umiejętności. Kto odpowie na to wezwanie? Kto pójdzie pracować z mądrością, łaską i miłością Chrystusa dla tych, którzy są blisko, i tych, którzy są daleko? Kto poświęci wygody i przyjemności, by udać się tam, gdzie panuje błąd, przesąd i ciemność, aby tam pracować gorliwie i wytrwale, głosząc prawdę z prostotą, aby modlić się z wiarą i wykonywać pracę od domu do domu? Kto w tym czasie wyjdzie poza obóz, napełniony mocą Ducha Świętego, znosząc hańbę ze względu na Chrystusa, otwierając Pismo Święte przed ludźmi i wzywając ich do opamiętania?SK 22.2

    Bóg ma swoich pracowników we wszystkich czasach. Potrzeba chwili wymaga odpowiedzi ze strony człowieka. Gdy boski głos wzywa: “Kogo poślę? I kto tam pójdzie?”, wtedy pada odpowiedź: “Oto jestem, poślij mnie!”. Izajasza 6,8. Niech wszyscy, którzy skutecznie pracują w dziele kolportażu, odczują w swych sercach, że wykonują dzieło Pańskie, usługując bliźnim, którzy nie znają jeszcze teraźniejszej prawdy. Głoszą ostrzeżenie na drogach i między opłotkami, by przygotować lud na wielki dzień Pana, mający wkrótce nastać. Nie mamy czasu do stracenia. Musimy rozwijać to dzieło. Czy wyjdziemy teraz, by rozpowszechniać nasze publikacje?SK 23.1

    Pan udziela zdolności do pracy każdemu człowiekowi, który chce współpracować z boską mocą. Wszystkie potrzebne talenty, odwaga, wytrwałość, wiara i takt zostaną dane ludziom, gdy przywdzieją zbroję Bożą. Wielkie dzieło musi zostać wykonane w świecie, a ludzie z pewnością odpowiedzą na tę potrzebę. Świat musi usłyszeć ostrzeżenie. Gdy dochodzi cię wezwanie: “Kogo poślę? I kto tam pójdzie?”, odpowiedz wyraźnie i zdecydowanie: “Oto jestem, poślij mnie!”. Izajasza 6,8. — Testimonies for the Church VI, 331-333 (1900).SK 23.2

    Komentarze nieuważnych obserwatorów — Niedbali obserwatorzy mogą nie docenić twojej pracy ani nie dostrzec jej znaczenia. Mogą myśleć, że to Syzyfowy wysiłek — życie pełne niewdzięcznego trudu i daremnych ofiar. Jednak sługa Jezusa widzi w tym światło płynące od Ukrzyżowanego. Ofiary ponoszone w tej pracy wydają się mu niczym w porównaniu z ofiarą błogosławionego Mistrza, więc chętnie idzie w Jego ślady. Powodzenie w Jego pracy niesie mu najczystszą radość i jest największym wynagrodzeniem za cierpliwy trud. — Testimonies for the Church VI, 340 (1900).SK 24.1

    Nie ma czasu do stracenia — Dzieło kolportażu jest związane z wielką odpowiedzialnością i wiele znaczy dla tych, którzy się go podejmują. Żyjemy w czasie, gdy wiele jest do zrobienia. A co daje więcej okazji do wzywania ludzi na wieczerzę Chrystusową niż kolportaż? Ci, którzy przeznaczają czas na pracę kolporterską z gorliwością i poświęceniem, będą wielce błogosławieni. Nie mamy czasu do stracenia. Poświęćcie się chętnie i niesamolubnie pełnieniu tego dzieła. Pamiętajcie, że jest to gałąź ewangelizacji i że służy przekazaniu wielce potrzebnego ostrzeżenia. — Manuscript 113, 1901.SK 24.2

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents