Chrześcijańska godność i uprzejmość

Brak prawdziwej godności i chrześcijańskiej szlachetności w szeregach tych, którzy święcą sabat, świadczy przeciwko nam jako ludowi i Prawdę, którą głosimy, pozbawia powabu. Dzieło kształcenia umysłu i sposobu bycia można rozwijać do granic perfekcji. Jeśli ci, którzy wyznają Prawdę, nie rozwijają i nie wykorzystują swych przywilejów i możliwości, by jako mężowie i niewiasty wzrosnąć w pełni w Jezusie Chrystusie, to nie przysporzą chwały ani sprawie Pańskiej, ani Chrystusowi. — Testimonies for the Church IV, 358 [Świadectwa dla zboru IV, 358].PCh 188.6

Poprzez prowadzenie właściwego życia i właściwe, pobożne rozmowy podnoś godność pracy. Nigdy nie obawiaj się, że standard podniesiesz zbyt wysoko. (...) Wszelki brak ogłady i szorstkość muszą być od nas oddalone. Należy rozwijać i polubić wszelką kurtuazję, szlachetność i chrześcijańską uprzejmość. Strzeż się, aby nie być szorstkim, opryskliwym i nieokrzesanym. Nie uważaj tych cech za zalety, gdyż Bóg inaczej na nie patrzy. Staraj się nikogo nie obrażać — przeciwko nikomu nie występuj bez potrzeby. — The Review and Herald, 25 listopad 1890.PCh 189.1

Istnieje wielka potrzeba, by mężowie i niewiasty, znający wolę Boga, uczyli się, jak należy z powodzeniem wykonywać dla Niego pracę. Muszą to być osoby charakteryzujące się ogładą, zrozumieniem, pozbawione zewnętrznego zwodniczego blichtru i obłudy, nacechowanej świeckością, pełne szlachetności i prawdziwej grzeczności, które niosą z sobą woń nieba. Zalety te posiądzie każdy chrześcijanin, jeśli tylko jest uczestnikiem boskiej natury. — Testimonies for the Church IV, 358 [Świadectwa dla zboru IV, 358].PCh 189.2

Posiadamy najwspanialszą Prawdę i nadzieję, jakie kiedykolwiek były dane temu światu, i najwspanialszą wiarę. Chcemy wzniosły charakter tych wartości przekazać światu w sposób jak najlepszy. Nie chcemy przyjmować takiej postawy, jak byśmy przechodzili przez ten świat, prosząc o przebaczenie, że ośmielamy się wierzyć w tę drogocenną i świętą Prawdę. Chcemy jednak pokornie chodzić z Bogiem i prowadzić życie dzieci najwyższego Boga, które, chociaż słabe, mają najważniejsze i najbardziej interesujące wyższe sprawy, wyniesione ponad wszelkie doczesne interesy tego świata. — The Review and Herald, 26 lipiec 1887.PCh 189.3

Osoba pracująca dla zbawienia dusz musi odznaczać się poświęceniem, szlachetnością, inteligencją, pracowitością, energią i taktem. Człowiek, posiadający te kwalifikacje, nie może pozostać nie zauważony, przeciwnie, będzie wywierał przemożny wpływ ku dobremu. — Gospel Workers 111 [Słudzy ewangelii 77].PCh 189.4

Powinno się zatrudniać takich ludzi, którzy chętnie się uczą i szukają najlepszych sposobów zbliżenia się tak do poszczególnych osób, jak też do całych rodzin. Ich ubiór powinien być schludny, nie nadto wyszukany, a sposób bycia taki, by nie budził w ludziach odrazy. Wśród nas jako ludu istnieje wielkie zapotrzebowanie na uprzejmość. Musi być ona pielęgnowana przez wszystkich, zaangażowanych w pracę ewangelizacyjną. — Testimonies for the Church IV, 391.392 [Świadectwa dla zboru IV, 391].PCh 189.5