گفتار

قدرت سخنوري استعدادي است كه با كوشش بايد پرورش يابد. از همه عطايايي كه از خداوند دريافت نموديم هيچكدام نميتواند مبارك تر از اين باشد. ما با صدا ديگران را متقاعد كرده و يا ترغيب ميكنيم. با صدا خدا را حمد و ستايش ميكنيم و با آن محبت منجي را اعلام ميكنيم. اهميت فن سخنوري و بيان تا حدي است كه ميتواند موثرترين وسيله براي نيكوكاري و خيريت باشد.HAM 272.4

فرهنگ و استفاده درست از صدا بطور زيادي مورد غفلت واقع گرديده است، حتي توسط روشنفكران و مسيحيان فعال. بسياري ازافراد هستند كه مطلب يا نطق خود را ضعيف و يا تند بيان ميكنند و اين موجب ميشود كه نتوان مطالب را به آساني فهميد. برخي داراي نطقي خشن و بم هستند، ديگران با تن صداي بالا و ريز و لحن صدايي جيغ مانند صحبت ميكنند كه براي شنوندگان دردناك است. متون ، سرودهاي روحاني و گزارشها و ورقهاي ديگر كه در گردهمايي هاي عمومي قرائت ميشوند گاهي اوقات بطريقي خوانده ميشوند كه درك نگرديده و اغلب قدرت و تاثير آن از بين ميرود.HAM 272.5

اين طرز سخن گفتن بد و زيان آور است كه بايد اصلاح شود. در اين نكته، كتاب مقدس ما را راهنمايي ميكند. در مورد لاوياني كه كلام را ميخواندند يا مردمي كه در ايام عزرا كلام را قرائت ميكردند گفته شد:” پس كتاب تورات خدا را بصداي روشن خواندند و تفسير كردند تا آنچه را كه ميخواندند بفهمند”(نحمیا ۸:۸).HAM 273.1

با سخت كوشي همه ميتوانند به تواني دست يابند تا مطالب را واضح بخوانند و كامل صحبت كنند و با تن صدايي كنترل شده در حالتي گيرا و شفاف مطالب را ادا كنند با . چنين كاري ميتوانيم كارايي خود را بعنوان كارگراني براي مسيح بطور شگرفي افزايش دهيم.HAM 273.2

هر فرد مسيحي فراخوانده شده است تا بديگران خزانه هاي كشف نا شده مسيح را نشان دهد. بنابراين او بايد در پي بهبود و كمال در سخنوري بشود. او بايد كلام خدا را بروشي كه تحسين شنوندگان را برانگيزد بخواند. خداوند هنجره بشر را طوري طراحي نكرده كه ناهنجار باشد. اين اراده او نيست كه انسان، سروش هاي آسماني را كه از طريق او به جهان سرايت ميكند را كم ارزش و يا پست جلوه دهد.HAM 273.3

ما بايد به مسيح نگاه كنيم كه الگويي كامل است. ما بايد براي ياري روح القدس دعا كنيم و در قوت او ميتوانيم در پي آموزش و تهذيب هر عضوي براي كار بي عيب باشيم.HAM 273.4

بالاخص اين موضوع در باب كساني است كه براي خدمات عمومي فراخوانده شده اند. هر خادم و هر معلمي بايد در ذهن داشته باشد كه او به مردم پيامي را ميدهد كه با منافع اخروي سر و كار دارد. آنان در مورد حقايقي كه گفته اند در روز حساب داوري خواهند شد. حالت و چگونگي گفتن پيام تعين كننده پذيرش و يا عدم پذيرش آن است. پس كلام بايد به نحوي بيان شود كه براي شنونده قابل درك بوده، او را جذب كند و بر قلبها موثر واقع افتد. سخنان بايد با آرامش، بطور مشخص و موقرانه بيان شود با اينحال بايد با جديتي باشد كه اهميت آن را ايجاب مينمايد.HAM 273.5

فرهنگ درست و استفاده صحيح از فن بيان در همه امور بشارتي و كار تبليغي بكار برده ميشود. با قدرت سخنوري است كه وارد خانه ها شده و با يكديگر مراوده و معاشرت مي كنيم. ما بايد خود را عادت دهيم تا با لحن صداي خوشايند صحبت كنيم و از گفتاري خالص و صحيح بهره بگيريم و از لغاتي كه محبت آميز و مودبانه هستند استفاده كنيم. لغات دلنشين و محبانه مانند شبنم و ترنم باران براي جانها هستند. كلام ميگويد كه از لبان مسيح فيض جاري ميگشت:” تو از همه انسانها زيبنده تري و از لبانت نعمت و فيض ميچكد”(مزامیر ۲:۴۵ ، اشعیا ۵۰:۴). و خداوند بما فرمان ميدهد”گفتگوي شما معقول و پر از لطف باشد تا براي هر كس پاسخي مناسب داشته باشيد”(کولسیان ۶:۴)” هيچگاه سخنان بد و زشت بر زبان نياوريد بلكه گفتارتان نيكو و مفيد باشد تا به شنوندگان خير و بركت برساند”(افسسیان ۴:۲۹).HAM 274.1

در پي اصلاح ديگران بايد مراقب كلمه هايي كه بكار ميبريم باشيم. كلمات ما ممكن است زندگي بخش يا مهلك باشد. خيلي افراد درنكوهش يا مشاوره زياده روي ميكنند و از كلامي تند و تيز استفاده ميكنند و اين واژه ها جانهاي مجروح را شفا نميبخشند. با اين كلمات ناخوشايند روح آزرده ميشود و اغلب خطاكاران تحريك به سركشي ميشوند. همه كسانيكه از اصول حقيقت دفاع كردند نياز است تا ابزار محبت را بهمراه داشته باشند. تحت همه شرايط و اوضاع، توبيخ و ملامت بايستي با محبت همراه و بيان شود. در نتيجه كلام ما اصلاح بخش خواهد بود و نه خشمگين كننده. مسيح با روح القدس خويش تامين كننده نيرو و قدرت خواهد بود. اين كار اوست.HAM 274.2

حتي يك كلام نامعقول نبايد گفته شود. نه گفتار شريرانه و نه سخنان سبكسرانه، نه گلايه هاي مغرضانه، يا پيشنهادات ناپاك از لبان كسيكه مسيح را پيروي ميكند نبايد بيرون بيايد. پولس رسول با هدايت روح القدس نوشت “هيچگاه سخنان بد و زشت بر زبان نياوريد بلكه گفتارتان نيكو و مفيد باشد تا به شنوندگان خير و بركت رساند”(افسسیان ۴:۲۹). ارتباطات و مراودات معيوب فقط بمعني استفاده از لغات زننده نيست. اين بمعني هر گونه طرز بياني است كه بر خلاف اصول مقدس وخالص بوده و باعث بي حرمتي شود. اين موارد شامل اشارات نادرست و ناپاك، غيرمستقيم و در لفافه و شرارت آميز مي باشد. اگر طرز بيان بلافاصله اصلاح نشود به گناهي بزرگ مي انجامد.HAM 275.1

هر خانواده اي و هر فرد مسيحي موظف است كه از گفتار ناسنجيده و فاسد پرهيز نمايد. وقتي در مشاركت، افرادي در سخنان احمقانه زياده روي ميكنند در هر صورت اين وظيفه ماست تا موضوع گفتگو را عوض كنيم. با ياري فيض خدا ما بايد موضوعي را معرفي كنيم كه گفتگو را به مسيري مفيد تغييرجهت دهد.HAM 275.2

اين وظيفه والدين است تا فرزندان خود را به سخنان شايسته آموزش داده و عادت دهند. بهترين مدرسه براي اين فرهنگسازي خانه است. از اولين سالها فرزندان بايد تعليم داده شوند تا چگونه با والدين و با يكديگر محترمانه و محبت آميز صحبت كنند.آنان بايد تعليم داده شوند كه تنها كلام نجيبانه — درست — و خالص از لبانشان بيرون بيايد. والدين نيز بايد خودشان شاگردان روزانه مدرسه مسيح باشند. پس با قاعده اخلاقي و الگو ميتوانند فرزندانشان را تعليم داده تا”سخنان منطقي و معقول بر زبان آورند تا از آنان ايراد گرفته نشود”(تیطوس ۲:۸). اين يكي از بزرگترين و مسئولانه ترين وظايف والدين است.HAM 275.3

بعنوان پيروان مسيح بايد كلام خود را بگونه اي تنظيم كنيم كه كمك كننده و مشوق يكديگر در زندگي مسيحي باشد. بمراتب بيش از آنچه كه انجام ميدهيم بايستي از تجربيات ارزشمند خود سخن بگوئيم. ما بايد از لطف و مهرباني خدا صحبت كنيم و از اعماق محبت بي نظير منجي سخن بميان آوريم. كلمات ما بايد واژگان ستايش و شكر گزاري باشد. اگر ذهن و دل مملو از محبت خدا باشد در مكالماتمان نيز آن محبت آشكار ميگردد.(از كوزه همان برون تراود كه در اوست). و براي ما سخت نخواهد بود تا از خدا و امور روحاني صحبت كنيم . افكار بزرگ- آرزوهاي شريف- درك شفاف از حقيقت- اهداف غير خودخواهانه- اشتياق براي پارسايي و قدوسيت دركلامي كه آشكار كننده خصوصياتي است كه در قلب ماست ثمر ببار خواهد آورد. وقتي كه مسيح دركلام ما آشكار شود قدرتي را براي آوردن جانها براي او پديدار خواهد ساخت.HAM 275.4

ما بايد براي آنانيكه مسيح را نميشناسند از وي سخن بگوئيم. ما بايد آن كاري را انجام دهيم كه مسيح انجام ميداد. او هر كجا كه بود، در كنيسه، دركنار جاده، سوار بر قايق، در ضيافت فريسي و يا بر سفره گناهكار، با آنها از مطالبي كه براي اعتلاي زندگي متناسب بود سخن ميگفت. امور طبيعت، وقايع روزانه زندگي ، همگي با كلام حقيقت عجين و مطرح ميگرديد. و قلبهاي شنوندگان مجذوب وي ميشد زيرا كه او مريضان را شفا داده، رنجديدگان را تسلي ميبخشيد، فرزندان آنان را در آغوش گرفته و بركت ميداد. وقتي كه لبان خود را براي سخن گفتن ميگشود توجه آنها باو جلب ميشد و هر كلمه اش براي بعضي جانها رايحه دل انگيز زندگي بود.HAM 276.1

ما نيز همينطور بايد عمل كنيم. هر كجا كه هستيم بايد از فرصتهاي موجود براي ديگران استفاده و از مسيح سخن بگوئيم. اگر در انجام نيكي از الگوي مسيح پيروي كنيم قلبها براي ما گشوده خواهند گرديد همانگونه كه براي اوگشوده شد. نه بطور ناگهاني بلكه با درايت زاده شده از محبت الهي ميتوانيم بايشان از او بگوييم كه”او در ميان ده هزار همتايي ندارد” و او که”دهانش شيرين است و وجودش دوست داشتني”(غزل غزلها ۱۰،۱۶:۱۵). اين عاليترين كار است كه بتوانيم استعداد خود را در سخنوري بكار بريم. فن بيان و شيوائي كلام بما ارزاني شده است كه بتوانيم مسيح را بعنوان منجي آمرزنده گناه معرفي كنيم.HAM 276.2