Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
اعمال رسولان - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    ۲۶—اَپُلِس در قُرِنتُس

    این بخش بر مبنای اعمال رسولان فصل ۱۸ آیه های ۱۸ تا ۲۸ می باشد.ARPer 222.1

    پس از عزیمت از قُرِنتُس صحنه بعدی خدمتِ پولس در شهر اَفِسُس بود. او برای شرکت در جشن پیشرو رهسپار اورشلیم بود و در نتیجه اقامتش در اَفِسُس بسیار کوتاه گشت. او در کنیسه با یهودیان به مباحثه پرداخت و اثری که بر آنها گذاشت چنان مطلوب بود که از او خواستند تا به خدمتش در میان ایشان ادامه دهد. برنامه اش برای دیدار از اورشلیم مانع تأخیر او در آنجا می شد ولی او قول داد که «اگر خدا بخواهد» باز نزدشان باز خواهد گشت. در سفر به اَفِسُس، آکیلا و پْریسکیلا همراهش بودند و پولس آنها را در آنجا گذاشت تا کاری که آغاز شده بود را ادامه دهند.ARPer 222.2

    در این ایام بود که «فردی یهودی، آپولس نام، از مردمان اسکندریه، به اَفِسُس آمد. او سخنوری ماهر بود و دانشی وسیع از کتب مقدس داشت.” او موعظه های یحیی تعمیددهنده را شنیده، تعمید توبه را دریافت کرده بود و شاهدی زنده که ثابت می کرد زحمت یحیی نبی بیهوده نبوده است. کتاب مقدس در مورد آپولس اعلام می کند که او «در طریق خداوند آموزش یافته بود و با حرارت روح سخن می گفت و بدقت دربارۀ خداوند تعلیم می داد، هرچند فقط از تعمید یحیی آگاهی داشت.” ARPer 222.3

    در حالی که آپولس در اَفِسُس «دلیرانه در کنیسه شروع به سخن گفتنARPer 222.4

    کرد.» آکیلا و پْریسکیلا در میان شنوندگان او بودند و ملاحظه کردند که او هنوز نور کامل انجیل را دریافت نکرده است و «او را به خانۀ خود بردند و طریق خدا را دقیقتر به وی آموختند.» او بواسطه تعالیم ایشان درک واضحی از کتب مقدس بدست آورد و به یکی از مدافعان شایسته ایمان مسیحی تبدیل شد.ARPer 223.1

    آپولس قصد سفر به اَخائیه داشت و برادران در اَفِسُس «به شاگردان نوشتند که او را به گرمی مانند یک معلم کاملاً هماهنگ با کلیسای مسیح پذیرا شوند.” او به قُرِنتُس رفت در آنجا با زحمت آشکار و خانه به خانه «با یهودیان مباحثه کرده، … و با استناد به کتب مقدس ثابت می نمود که عیسی همان مسیح است.» پولس بذر حقیقت را کاشته بود و آپولس داشت آنرا آبیاری می کرد. کامیابی که در موعظه انجیل همراه آپولس بود باعث شد تا برخی ایمانداران زحمات او را بالاتر از زحمات پولس قلمداد کنند. این مقایسه انسان با انسان سبب بوجود آمدن جناحی روحی در کلیسا شد که بطور وسیعی در پیشروی انجیل ممانعت بوجود آورد.ARPer 223.2

    در طول یک سال و نیمی که پولس در قُرِنتُس سپری نمود از روی قصد انجیل را بطور ساده ارائه کرده بود. او «با فصاحت و حکمت بشری» نزد اهالی قُرِنتُس نرفته بود؛ بلکه با ترس، لرز و «در نمایش روح القدس و قدرت شهادت خدا را داده بود” تا «ایمانشان نه بر حکمت بشری، بلکه بر قدرت خدا مبتنی باشد.” رساله به قرنتیان فصل ۲ آیه های ۱، ۴ و ۵. [271]ARPer 223.3

    پولس به ناچار رفتار تعلیمی اش را بخاطر وضعیت کلیسا متعادل کرده بود. او سپس برایشان توضیح داد که، «من، ای برادران، نتوانستم با شما همچون اشخاص روحانی سخن بگویم بلکه همچون اشخاص نفسانی، حتی مانند کسانی که در مسیح، کودکِ نوزادند. من به شما شیر دادم نه گوشت، زیرا آمادگی آن را نداشتید و هنوز هم ندارید.” رساله اول به قرنتیان فصل ۳ آیه های ۱ و ۲. بسیاری از ایمانداران اهل قُرِنتُس در یادگیری درس هایی که او داشت می کوشید به آن ها تعلیم دهد تنبل بودند. پیشروی آنها در دانش روحانی متناسب با امتیازات و فرصت های ایشان نبود. هنگامی که از آن ها انتظار می رفت که بایستی در تجربه مسیحی پیشرفت کرده و قادر به درک و ممارست حقایق عمیق کلام باشند آن ها جایی ایستاده بودند که شاگردان ایستادند آن هنگام که مسیح به ایشان گفت، «بسیار چیزهای دیگر دارم کهARPer 223.4

    به شما بگویم، اما اکنون یارای شنیدنش را ندارید.” یوحنا فصل ۱۶ آیه ۱۲. حسادت، بدگمانی و تهمت دل های بسیاری از ایمانداران اهل قُرِنتُس را در برابر کار کامل روح القدس بسته بود که، «همه چیز، حتی اعماق خدا را نیز می کاود.” رساله اول به قرنتیان فصل ۲ آیه ۱۰. هر چقدر ممکن است در دانش دنیوی حکیم بوده باشند ولی در دانش مسیح، کودکِ نوزاد بودند.ARPer 224.1

    خدمت پولس بود که به ایمان آورندگان اهل قُرِنتُس اصول مقدماتی، همان الفبای ایمان مسیحی را تعلیم داد. او متعهد شده بود تا آنان را مانند کسانی که از عملکرد قدرت الهی بر قلب غافل بودند تعلیم دهد. آن ها در آن زمان قادر نبودند تا اسرار نجات را درک کنند؛ برای اینکه «انسان نفسانی امور مربوط به روح خدا را نمی پذیرد زیرا در نظرش جهالت است و قادر به درک شان نیست، چرا که قضاوت درست دربارۀ آنها تنها از دیدگاهی روحانی میسّر است.» آیه ۱۴. پولس کوشیده بود تا بذر بپاشد و دیگران باید آنرا آبیاری نمایند. آنانی که او را پیروی کردند باید خدمت را از نقطه ای که او رها کرده بود به جلو حمل نمایند و نور و دانش روحانی را به موقع ارائه دهند تا جایی که کلیسا آمادگی آنرا دارد. ARPer 224.2

    زمانی که پولس رسول کار خود را در قُرِنتُس آغاز کرد دریافت حقایق عظیمی که می خواست تعلیم دهد را باید بسیار دقیق مطرح نماید. او می دانست که در میان مخاطبانش ایمانداران مغرور به فرضیه های بشری و نمایندگان روش غلط پرستش حضور خواهد داشت که با چشمانی نابینا اطراف را جستجو می کنند و امیدوارند تا در کتاب فرضیه های طبیعی چیزی بیایند تا با واقعیت زندگی روحانی و ابدی همانطور که کتب مقدس آنرا آشکار می نمایند مخالفت کنند. او همچنین می دانست که منتقدان خواهند کوشید تا با تفسیر مسیحیت از کلام آشکار شده مخالفت کنند و اینکه شکاکان با طعنه و ریشخند با انجیل مسیح برخورد خواهند کرد.ARPer 224.3

    هنگامی که او می کوشید تا مردم را به پای صلیب هدایت نماید پولس مبادرت به توبیخ و ملامت مستقیم کسانی که شهوتران بودند نکرد یا اینکه اثبات کند چقدر گناه شان در نظر خدای مقدس زشت و شنیع است. در عوض او مفهوم حقیقی زندگی را به آنها ارائه داد و کوشید تا درس های معلم آسمانی را بر افکارشان القاء نماید که اگر پذیرفته می شد آنها را از دنیا پرستی و گناه به سوی پاکی و خداترسی اعتلا خواهد داد. او مخصوصاًARPer 224.4

    بر روی خداشناسی و تقدسی عملی که افراد باید به آن نائل گردند تمرکز کرد تا ایشان برای جایی در ملکوت خدا با ارزش قلمداد شوند. او مشتاق بود تا شاهد نفوذ نور مژده انجیل مسیح به تاریکی اذهانشان باشد تا اینکه آنها بتوانند ببینند چقدر در نظر خدا آداب و رسوم زشت شان وقیحانه بوده است. بنابراین تعلیم در مورد مسیح و مصلوب شدن او دشوارترین بخش تعلیمش در میان آنها بود. او کوشید تا به آنها ثابت کند که مطالعه بسیار جدی و بزرگترین شادی شان باید حقیقت شگرف نجات از طریق توبه به خدا و ایمان به خداوند عیسی مسیح باشد. ARPer 225.1

    فیلسوف از نور نجات روی بر می گرداند چرا که فرضیه های مغرورانه اش را شرمسار می نماید؛ انسان مادی و دنیا پرست از پذیرش آن سر باز می زند زیرا که او را از بت های دنیوی اش جدا خواهد کرد. پولس دریافت پیش از اینکه انسان ها بتوانند مسیح را محبت نمایند یا صلیب را با چشم ایمان بنگرند باید سیرت او را درک کنند. اینجا باید تعلیمی را آغاز کرد که بیانگر دانش و سرود رهایی در سرتاسر همه ابدیت باشد. تنها با نور صلیب می توان ارزش حقیقی جان بشر را برآورده کرد.ARPer 225.2

    نیروی تطهیرکننده فیض خدا وضع طبیعی انسان را تغییر می دهد. آسمان برای افکار فانی مطلوب نخواهد بود؛ سرشت و قلب های تقدیس نشده شان هیچ احساس کششی بسوی آن مکان مقدس و پاک نخواهد داشت و اگر برایشان امکان ورود وجود داشت در آنجا چیزی مطابق مزاجشان نمی یافتند. تمایلات طبیعی که طبیعت قلب را در دست دارد باید پیش از اینکه انسان ساقط در گناه برای ورود به آسمان سازگار گردد و از اجتماع پاک و مقدس فرشتگان لذت ببرد بوسیله فیض مسیح رام گردد. هنگامی که انسان در گناه می میرد و به زندگی جدید در مسیح زنده می شود محبت خدایی قلبش را پر می سازد؛ درک و فهمش تقدیس می شود؛ او از سرچشمه بی پایان خوشی و دانش می نوشد و نور روز ابدی بر مسیرش می تابد چرا که نور حیات همیشه همراه اوست.ARPer 225.3

    پولس تلاش داشت این واقعیت را در ذهن برادران اهل قُرِنتُس نقش ببندد که او و خادمان همراه او انسان هایی بودند که توسط خدا مأموریت یافته اند تا حقیقت را بشارت دهند و اینکه همه مشغول یک خدمت و کار هستند و همه برای کامیابی در خدماتشان بطور یکسان به خدا وابسته اند.ARPer 225.4

    مباحثه ای که در کلیسا با توجه به مزیت های نسبی تفاوت بین خادمان بوجود آمده بود به امر خدا نبود بلکه نتیجه دلبستگی به صفات طبیعی قلب بود. «زیرا وقتی یکی می گوید، من به پولس تعلق دارم و دیگری می گوید، من متعلق به آپولس هستم، آیا انسان های معمولی نیستید؟ مگر آپولس کیست؟ پولس کیست؟ آنان فقط خادمانی هستند که خدا به هر کدام وظیفه ای سپرده تا شما به واسطۀ ایشان ایمان آورید. من بذر را کاشتم و آپولس آن را آبیاری کرد، اما خدا بود که موجب رویش آن شد. پس نه کارنده چیزی است و نه آبیاری کننده، بلکه فقط خدا که رویاننده است.» رساله اول به قرنتیان فصل ۳ آیه های ۴ تا ۷. ARPer 226.1

    پولس نخستین کسی بود که مژده انجیل را در قُرِنتُس موعظه کرد و کلیسا را در آنجا تأسیس نموده بود. این خدمتی بود که خداوند به او واگذار کرده بود. پس از آن خادمان دیگر بدستور خدا به کار گمارده شدند تا در جایگاه مقررشان بایستند. بذری که کاشته شده بود باید آبیاری می شد و انجام این امر به آپولس واگذار شد. او پولس را در خدمش دنبال کرد تا تعالیم بیشتری ارائه دهد و به توسعه بذر کاشته شده کمک کرد. طریق او مورد قبول شنوندگانش قرار گرفت ولی این خدا بود که آنها را در تعداد افزایش داد. این قدرت بشری نیست بلکه قدرت خدایی که باعث تغییر در سیرت می شود. آنانی که می کارند و آبیاری می نمایند باعث رویانده شدن بذر نمی شوند؛ آنها زیر نظر خدا بعنوان نمایندگان منصوبش خدمت کرده و با او در کارش همکاری می کنند. احترام و جلالی که بواسطه کامیابی حاصل می شود به ارباب خادمان تعلق دارد.ARPer 226.2

    خادمان خدا همه دارای یک عطیه مشابه نیستند بلکه همه خادمان او هستند. هر کدام می بایست از معلم خلاق بیاموزند و سپس آنچه را که به ایشان آموخته با دیگران در میان بگذارند.خدا به هر یک از فرستادگانش کاری منحصر بفرد داده است. عطیه های متفاوتی وجود دارد ولی همه خادمان بایستی در هماهنگی ترکیب شده و توسط نیروی تقدیس کننده روح القدس مهار گردند. هنگامی که با مژده نیکوی نجات آشنا می شوند بسیاری توسط قدرت خدا قانع شده و ایمان می آورند. عامل انسانی همراه با مسیح در خدا پنهان شده و مسیح برجسته در میان ده ها هزار و به تمامی دل انگیزی ظاهر می گردد. ARPer 226.3

    «آن که می کارد و آن که آبیاری می کند، هر دو یکی هستند و هر یک به فراخور کاری که می کنند، پاداش خواهند یافت. ما فقط همکارانی هستیم متعلق به خدا، و شما مزرعه و ساختمانی متعلق به خدایید.” رساله اول به قرنتیان فصل ۳ آیه های ۸ و ۹. پولس رسول در کتاب مقدس کلیسا را با زمین زراعی مقایسه می کند جایی که کشاورز زحمت کشیده و مراقب تاک های کاشته شده خداوند است؛ همچنین با بنایی مقایسه می کند که باید به معبدی مقدس برای خداوند تبدیل گردد. خدا ارباب خادمان است و کارش را به هر انسان منصوب کرده است. همه باید تحت نظارت او خدمت کنند و به او اجازه دهند تا برای و توسط خادمانش کار کند. او به آنها کاردانی و مهارت عطا می کند و اگر تعالیم او را لحاظ نمایند تلاش هایشان را با کامیابی می پوشاند.ARPer 227.1

    خادمان خدا باید با یکدیگر خدمت کرده و مهربان و با نظمی فروتنانه در هم آمیخته شوند و «در احترام گذاشتن به یکدیگر، از هم پیشی بگیرید.” رساله به رومیان فصل ۱۲ آیه ۱۰. نباید هیچ گونه عیب جویی و در هم شکستن خدمت دیگران وجود داشته باشد؛ و نباید طرفین جدا از هم وجود داشته باشد. هر انسانی که خداوند به او پیامی سپرده است کار بخصوص خود را دارد. هر یک فردیت خود را دارد که نباید به انسان دیگری تحمیل گردد. ولی هر کس باید در هماهنگی با برادران خود کار کند. خادمان خدا باید در خدمت شان در اصل یک باشند. هیچ کس نباید خود را بعنوان یک معیار بالاتر قرار دهد و با بی احترامی با همکارانش صحبت کند یا آنها را فرودست تلقی نماید. زیر سلطه خدا هر کس باید کار محول شده اش را با احترام، محبت و تشویق دیگر خادمان انجام دهد. آنها باید همراه با یکدیگر کار را تا تکمیل شدن پیش ببرند. ARPer 227.2

    این اصول مفصلاً در نامه نخست پولس به کلیسای قُرِنتُس جا گرفته اند. پولس رسول «خادمان مسیح» را بعنوان «مباشرانی که رازهای خدا به آنان به امانت سپرده شده است” قلمداد می کند و از کارشان چنین می گوید: «حال انتظاری که از مباشر می رود این است که امین باشد. اما برای من قضاوت شما یا قضاوت هر دادگاه انسانی دیگر چندان مهم نیست. من حتی خود نیز دربارۀ خویشتن قضاوت نمی کنم. زیرا در خود چیزی نمی دانم، اما این مرا بی گناه نمی سازد. بلکه خداوند است که دربارۀ من قضاوت می کندARPer 227.3

    . پس دربارۀ هیچ چیز پیش از وقت قضاوت نکنید تا اینکه خداوند بیاید و آنچه را که اکنون در تاریکیْ نهان است، در روشنایی عیان خواهد کرد و نیت های دل ها را آشکار خواهد ساخت. آنگاه تشویق و تمجید هر کس از خود خدا خواهد بود.» رساله اول به قرنتیان فصل ۴ آیه های ۱ تا ۵.ARPer 228.1

    داوری بین خادمان گوناگون خدا به هیچ بنی بشری داده نشده است. خداوند به تنهایی قاضی اعمال انسان است و او به هر کس پاداش عادلانه اش را عطا خواهد نمود.ARPer 228.2

    پولس رسول ادامه داده و بی درنگ به تشابهات بوجود آمده بین زحمات خود و آپولس اشاره می کند: «ای برادران، من این تشبیهات را بخاطر شما دربارۀ خود و آپولس به کار بردم تا شما از ما معنی این گفته را بیاموزید که از آنچه نوشته شده است، فراتر نروید. تا هیچ یک از شما به یکی در مقابل دیگری نبالد. زیرا چه کسی تو را متفاوت انگاشته است؟ چه داری که به تو بخشیده نشده باشد؟ و اگر به تو بخشیده شده است، پس چرا چنان فخر می کنی که گویی چنین نیست؟” آیه های ۶ و ۷. ARPer 228.3

    پولس بطور واضح خطرات و سختی هایی که او و همکارانش صبورانه در خدمت خویش برای مسیح تحمل کرده بودند را به حضور کلیسا ارائه کرد. او اعلام نمود، «ما تا همین دَم گرسنه و تشنه ایم و برهنه و مشت خورده و آواره ایم. با دسترنج خود معاشمان را تأمین می کنیم. چون لعنمان کنند، برکت می طلبیم؛ و چون آزار بینیم، تحمّل می کنیم؛ وقتی ناسزا می شنویم، با مهربانی پاسخ می دهیم. تا همین دَم، ما به تُفالۀ دنیا و زبالۀ همه چیز بدل گشته ایم. این را نمی نویسم تا شما را شرمنده سازم، بلکه تا چون فرزندان دلبندم هشدارتان دهم. زیرا حتی اگر در مسیح ده ها هزار معلم داشته باشید، اما پدرانِ بسیار ندارید، چرا که من به واسطۀ انجیل در مسیحْ عیسی پدر شما شدم.» آیه های ۱۱ تا ۱۵.ARPer 228.4

    او که خادمان انجیل را بعنوان سفیران گسیل می دارد زمانی که در میان شنوندگان چنین وابستگی قویی به برخی از خادمان مورد علاقه آشکار می گردد بخاطر اینکه برای زحمات برخی دیگر از معلمان بی میلی وجود دارد مورد بی احترامی قرار می گیرد. خداوند برای قومش همیشه به نحوی که آنها ممکن است برگزینند کمک ارسال نمی کند بلکه همانگونه که نیاز دارند؛ زیرا انسان ها فاقد دوراندیشی هستند و نمی توانند آنچیزی را که برای خوبی شانARPer 228.5

    عالی است را تشخیص دهند. بسیار نادر است که یک خادم همه شروط لازم و ضروری برای تکمیل یک کلیسا در تمام خواسته های مسیحی را داشته باشد؛ بنابراین خدا اغلب خادمان دیگری برای ایشان ارسال می کند، که هر یک برخی شروط لازم که دیگران کم داشتند را دارا می باشند. ARPer 229.1

    کلیسا باید با شکرگزاری این خادمان مسیح را بپذیرد به نحوی که خود استاد را خواهند پذیرفت. آنها باید بکوشند تا همه فواید ممکن را از تعالیمی که هر خادم سعی دارد از کلام خدا به ایشان ارائه کند را درک نمایند. حقایقی که خادمان خدا ارائه می دهند باید با تواضع کامل پذیرفته و تقدیر شود ولی نباید خادم چون بت مورد پرستش قرار بگیرد.ARPer 229.2

    خادمان خدا بواسطه فیض مسیح به فرستادگان نور و برکت تبدیل می شوند. هنگامی که آنها بوسیله دعاهای جدی و مصرانه قدرت روح القدس را بدست می آورند و با بار سنگین نجات جان ها بر دوش به پیش می روند و قلب هایشان مملو از غرور برای توسعه پیروزیهای صلیب می باشد آنها ثمره زحماتشان را خواهند دید. آنها با عزمی ثابت از ابراز حکمت بشری و یا سرافراز کردن خویش سر باز زده کاری را که در برابر حمله های شیطان استقامت خواهد نمود را انجام خواهند داد. جان های بسیاری از تاریکی به نور روی خواهند آورد و کلیساهای بسیاری بنا خواهد شد. انسان ها نه با عوامل بشری بلکه توسط مسیح ایمان خواهند آورد. نفس در ضمینه قرار خواهد گرفت؛ و تنها عیسی انسان جلجتا ظاهر خواهد شد.ARPer 229.3

    آنانی که امروزه برای مسیح کار می کنند ممکن است با همان القاب متمایز عالی آشکار شده توسط کسانی که در دوران رسولان مژده انجیل را موعظه نمودند ظاهر شوند. خدا به همان اندازه که آماده بود تا به پولس و آپولس، سیلاس و تیموتائوس، پطرس، یعقوب و یوحنا قدرت ببخشد آماده است تا امروزه به خادمانش قدرت عطا نماید.ARPer 229.4

    در دوران رسولان برخی افرادی گمراه شده ای وجود داشتند که مدعی ایمان به مسیح بودند در حالیکه از احترام به سفیرانش سر باز می زدند. آنها اظهار کردند که پیرو هیچ معلم بشری نیستند ولی مستقیماً بدون یاری خادمان مژده انجیل توسط مسیح تعلیم یافتند. آنها در روح مستقل بودند و خواهان اطاعت از خواست کلیسا نبودند. چنین انسان هایی در معرض خطر سنگین فریفته شدن قرار داشتند. ARPer 229.5

    خدا مددکاران منصوب خویش یعنی انسان های با استعدادهای گوناگون را در کلیسا مستقر ساخت تا بواسطه حکمت مرکب بسیاری خواسته روح القدس برآورده گردد. انسان هایی که بر حسب خصایص قوی شخصیتی خودشان اقدام می کنند و از همکاری با دیگرانی که تجربه ای طولانی در کار خدا دارند سر باز می زنند اعتماد به نفس کورشان خواهد کرد و قادر به تشخیص غلط از حقیقت نیستند. انتخاب چنین اشخاصی بعنوان رهبران کلیسا کار صحیحی نیست؛ برای اینکه آنها بدون توجه به طریق عدالت برادرانشان پیرو طریق عدالت و طرح های خودشان خواهد بود. برای دشمن کار کردن از طریق این افراد آسان خواهد بود که خودشان در هر قدم نیاز به مشاوره دارند و نگهداری از جان ها را به قدرت خویش سپرده اند بدون اینکه فروتنی مسیح را بیاموزند.]ARPer 229.6

    عقاید به تنهایی راهنمایی امن برای انجام وظیفه نیستند. دشمن اغلب انسان ها را بر آن می دارد تا باور کنند که خدا راهنمای آنهاست در حالیکه در واقعیت فقط پیرو انگیزه بشری هستند. ولی اگر با دقت ببینیم و با برادران مان مشورت کنیم متوجه خواست خداوند خواهیم شد؛ زیرا وعده این است، «او فروتنان را در طریق عدالت سالک می گرداند و راه خویش را به افتادگان می آموزد.» مزامیر فصل ۲۵ آیه ۹.ARPer 229.7

    در دوران اولیه کلیسای مسیحیان برخی وجود داشتند که از تصدیق پولس و یا آپولس سر باز زده ولی پطرس را بعنوان رهبرشان انتخاب کردند. آنها اظهار می کردند که پطرس با مسیح در آن زمان که بر روی زمین بود صمیمی تر بوده است در صورتی که پولس یک آزار دهنده ایمانداران بود. دیدگاه ها و احساسات آنها بوسیله تعصب به بند کشیده شده بود. آنها آزادگی، سخاوت و دلسوزی که نشان می داد مسیح در دل ساکن است را از خود نشان نمی دادند. ARPer 229.8

    این خطر وجود داشت که این روحیه جانبداری به شری عظیم در کلیسای مسیحی ختم خواهد شد و پولس توسط خداوند تعلیم یافت تا سرزنش های با حرارت و اعتراض جدی خود را به زبان آورد. مقصود به کسانی که می گفتند، «من به پولس تعلق دارم؛ دیگری می گوید، من متعلق به آپولس هستم؛ یکی می گوید، من به کیفا تعلق دارم؛ و دیگری، که من از آنِ مسیح هستم.” رسول می پرسد، «آیا مسیح تقسیم شده است؟ آیا پولس بود که برای شما بر صلیب شد؟ و آیا به نام پولس تعمید گرفتید؟” و می خواهد که ARPer 229.9

    ARPer 229.10

    «پس دیگر کسی به انسان ها فخر نکند.” «زیرا همه چیز متعلق به شماست، خواه پولس، خواه آپولس، خواه کیفا، خواه دنیا، خواه زندگی، خواه مرگ، خواه زمان حال و خواه زمان آینده، همه و همه از آنِ شماست و شما از آنِ مسیح اید و مسیح از آنِ خداست.» رساله به قرنتیان فصل ۱ آیه های ۱۲ و ۱۳؛ فصل ۳ آیه های ۲۱ تا ۲۳.ARPer 229.11

    پولس و آپولس در هماهنگی کامل با یکدیگر بودند. ولی نتیجه در آخر بخاطر اختلاف عقیده در کلیسا قُرِنتُس مأیوس کننده و ناامید کننده بود؛ او از برتری نشان داده شده به خویش سودی نبرد و آنرا تشویق نکرد بلکه شتابان منطقه نزاع را ترک کرد. وقتی پولس بعداً از آپولس اصرار کرد تا از قرنتس دوباره دیدار کند او نپذیرفت و در آنجا دوباره خدمت ننمود تا زمانی که بعد از مدتی طولانی آن موقع که کلیسا به حالت روحانی بهتری دست یافته بود. ARPer 229.12

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents