ΚΕΦΆΛΑΙΟ 7—ΜΙΑ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ

(Βασίζεται στις Πράξεις 4:32 - 5:11.)ΠΑ 57.1

Ενώ οι μαθητές κήρυτταν τις αλήθειες του Ευαγγελίου στα Ιεροσόλυμα, ο Θεός επικύρωνε με τη μαρτυρία Του τα λόγια τους. Τα πλήθη κόσμου άρχισαν να πιστεύουν. Πολλοί από τους πρώτους πιστούς αποκόπτονταν αμέσως από την οικογένεια και από τους φίλους τους εξαιτίας της μισαλ-λοδοξίας των Ιουδαίων. Για αυτούς ήταν ανάγκη να τους εξασφαλιστεί τροφή και στέγη.ΠΑ 57.2

Το ιερό κατάστιχο αναφέρει: «Ουδέ ήτο τις μεταξύ αυτών ενδεής» και μας εξηγεί με ποιόν τρόπο αντιμετωπίζονταν η ανάγκη αυτή. Όσοι μεταξύ των πιστών είχαν χρήματα ή περιουσία, τα θυσίαζαν με προθυμία για να ανταποκριθούν στην επείγουσα αυτή ανάγκη. Πωλούσαν τα σπίτια ή τα χωράφιαΠΑ 57.3

τους και έφερναν τα χρήματαστα πόδια των αποστόλων, «και διεμοιράζετο εις έκαστονκατά την χρείαν την οποίαν είχε.»ΠΑ 57.4

Αυτή η γενναιοδωρία των πιστών ήταν το αποτέλεσμα της έκχυσης του Αγίου Πνεύματος. Του πλήθους τωνπροσήλυτων «η καρδία και η ψυχή ήτο μία.» Όλοι τους διέπονταν από ένα κοινό ενδιαφέρον: την επιτυχία της αποστολής που τους είχε ανατεθεί. Η πλεονεξία δενείχε καμία θέση στη ζωή τους. Η αγάπη για τους αδελφούς τους και για το σκοπό που ασπάστηκαν ήτανμεγαλύτερη από την αγάπη για τα χρήματα και για τακτήματα. Τα έργα τους μαρτυρούσαν ότι θεωρούσαν τις ανθρώπινες ψυχές πολύ ανώτερες από τα επίγεια πλούτη.ΠΑ 57.5

Αυτό θα εξακολουθεί πάντοτε να συμβαίνει όταν το Πνεύμα του Θεού κατακτά τη ζωή. Οι καρδιές των οποίων είναι γεμάτες από την αγάπη του Χριστού, θα μιμηθούν το παράδειγμα Εκείνου ο οποίος φτώχυνε για μας, ώστε με τη φτώχεια τη δική Του να πλουτίσομε εμείς. Χρήμα, χρόνο, επιρροή, όλα τα δώρα που έλαβαν από το χέρι του Θεού θα τα θεωρούν μόνο σαν μέσα προοριζόμενα για την πρόοδο του Ευαγγελίου. Αυτό συνέβαινε στην πρώτη χριστιανική Εκκλησία. Και όταν στη σημερινή Εκκλησία φανερωθεί η δύναμη του Πνεύματος, τα μέλη θα αποσύρουν το ενδιαφέρον τους από τα εγκόσμια και θα είναι πρόθυμα να υποστούν θυσίες για να μπορέσουν οι συνάνθρωποί τους να ακούσουν το Ευαγγέλιο.Τότε οι διαδεδομένες αλήθειες θα ασκούν δυναμική επιρροή στη ζωή των ακροατών.ΠΑ 57.6

Μεγάλη αντίθεση με το παράδειγμα της γενναιοδωρίας που εκδήλωναν οι πιστοί παρουσιάζει η διαγωγή του Ανανία και της Σαπφείρας. Ηεμπειρία τους, όπως έχει χαραχθεί από την πέννα της θεοπνευστίας, αποτελεί μία μαύρη κηλίδα στην ιστορία της πρώτης Εκκλησίας. Μαζί με άλλους, οι υποκρινόμενοι αυτοί μαθητές είχαν το προνόμιο να ακούσουν το Ευαγγέλιο που τους κήρυξαν οι απόστολοι. Ήταν παρόντες μαζί με άλλους πιστούς όταν, μετά την προσευχή των αποστόλων, «εσείσθη ο τόπος όπου ήσαν συνηγμένοικαι επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου.» (Πράξ. 4:31.) Όλοι οι παρόντες είχαν βαθειά συγκινηθεί και κάτω από την άμεση επιρροή του Πνεύματος του Θεού, ο Ανανίας και η Σαπφείρα υποσχέθηκαν να προσφέρουν στον Κύριο το αντίτιμο από την πώληση ενός μέρους περιουσίας τους.ΠΑ 58.1

Αργότερα ο Ανανίας και η Σαπφείρα λύπησαν το Άγιο Πνεύμα με το να καταληφθούν από το αίσθημα της πλεονεξίας. Άρχισαν να μετανοούν για την υπόσχεση που έδωσαν και σε λίγο έχασαν τη γλυκιά επιρροή της ευλογίας που είχε θερμάνει τις καρδιές τους με την επιθυμία να κάνουν μεγάλα πράγματα για το έργο του Χριστού. Έκριναν ότι ενήργησαν πολύ βιαστικά και ότι έπρεπε να σκεφτούν καλά την απόφασή τους αυτή. Ξανασυζήτησαν το πράγμα από την αρχή και αποφάσισαν να μη τηρήσουν την υπόσχεσή τους. Πρόσεξαν όμως ότι εκείνοι που αποχωρίζονταν από τις περιουσίες τους για να ανακουφίσουν τις ανάγκες των πιο φτωχών αδελφών τους είχαν μεγάλη εκτίμηση μεταξύ των πιστών. Επειδή ντρέπονταν ότι οι αδελφοί τους θα μάθαιναν πως οι εγωιστικές ψυχές τους τσιγκουνεύονταν να παραχωρήσουν αυτό που επίσημα είχαν αφιερώσει στο Θεό, πήραν εσκεμμένα την απόφαση να πωλήσουν την περιουσία τους και να προσποιηθούν ότι έφερναν το αντίτιμο στο κοινό ταμείο. Στην πραγματικότητα θα κρατούσαν ένα σεβαστό ποσό για τον εαυτό τους. Έτσι θα εξασφάλιζαν τα προς το ζην τους από το κοινό ταμείο, κερδίζοντας ταυτόχρονα και την εκτίμηση των αδελφών.ΠΑ 58.2

Ο Θεός όμως μισεί την υποκρισία και την ψευτιά. Ο Ανανίας και η Σαπφείρα μεταχειρίσθηκαν δόλο στη συμπεριφορά τους έναντι του Θεού. Είπανψέματα στο Άγιο Πνεύμα και η αμαρτία τους τιμωρήθηκε με άμεση και τρομερή καταδίκη. Όταν ο Ανανίας παρουσιάστηκε φέρνοντας την προσφορά του, ο Πέτρος του είπε: «Ανανία, διατί εγέμισεν ο Σατανάς την καρδίαν σου, ώστε να ψευσθής εις το Πνεύμα το Άγιον και να κρατήσης από της τιμής του αγρού; Ενώ έμενε δεν ήτο σού; και αφού επωλήθη, δεν ήτο εν τη εξουσία σου; διατί έβαλες εν τη καρδία σου το πράγμα τούτο; δεν εψεύσθης εις ανθρώπους, αλλ’ εις τον Θεόν.»ΠΑ 59.1

«Ενώ δε ήκουεν ο Ανανίας τους λόγους τούτους, έπεσεν και εξεψύχησε και επέπεσε φόβος μέγας επί πάντας τους ακούοντας ταύτα.»ΠΑ 59.2

Ρώτησε ο Πέτρος:«Ενώ έμενε δεν ήτο σού;». Καμία πίεση δεν είχε ασκηθεί στον Ανανία που να του επιβάλει να θυσιάσει τα κτήματά του για χάρη του κοινού σκοπού. Μόνος του πήρε την απόφαση. Με την προσπάθειά του όμως να εξαπατήσει τους μαθητές, είχε πει ψέματα στον Παντοδύναμο.ΠΑ 59.3

«Μετά δε περίπου τρείς ώρας, εισήλθεν η γυνή αυτού, μη εξεύρουσα το γεγονός. Και απεκρίθη πρός αυτήν ο Πέτρος, Ειπέ μοι, δια τόσον επωλήσατε τον αγρόν; Και εκείνη είπε, Ναι, δια τόσον. Και ο Πέτρος είπε πρός αυτήν. Διατί συνεφωνήσατε να πειράξητε το Πνεύμα του Κυρίου; ιδού, εις την θύραν οι πόδες των θαψάντων τον άνδρα σου, και θέλουσιν εκβάλει και σέ. Και έπεσε παρευθύς εις τους πόδας αυτού, και εξεψύχησεν εισελθόντες δε οι νεανίσκοι εύρον αυτήν νεκράν, και εκβαλόντες έθαψαν πλησίον του ανδρός αυτής. Και επέπεσε φόβος μέγας εφ’ όλην την εκκλησίαν, και επί πάντας τους ακούοντας ταύτα.»ΠΑ 59.4

Η Άπειρη Σοφία έκρινε ότι η σημαδιακή αυτή εξωτερίκευση της θεϊκής οργής ήταν απαραίτητη για να προφυλάξει τη νεοσύστατη εκκλησία από την διαφθορά. Τα μέλη της πολλαπλασιάζονταν με μεγάλη ταχύτητα. Η Εκκλησία θα διακινδύνευε αν, με την καταπληκτική αύξηση των προσήλυτων, επιτρέπονταν η είσοδος σε άνδρες και γυναίκες που ενώ υποκρίνονταν ότι λατρεύουν το Θεό, λάτρευαν το μαμμωνά. Η τιμωρία αυτή απέδειξε ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να εξαπατήσουν το Θεό. Αυτός ανακαλύπτει τα κρυφά αμαρτήματα της καρδιάς και δεν ανέχεται να Τον ειρωνεύονται. Ο σκοπός της ήταν να χρησιμεύσει σαν προειδοποίηση στην Εκκλησία, να οδηγήσει τα μέλη της να αποφεύγουν τη δολιότητα και την υποκρισία και να προσέχουν να μη κλέβουν το Θεό.ΠΑ 60.1

Το παράδειγμα αυτό του μίσους που τρέφει ο Θεός κατά της πλεονεξίας, της απάτης και της υποκρισίας δεν δόθηκε μόνο στην πρώτη Εκκλησία, αλλά και σε όλες τις μεθεπόμενες γενεές σαν ένα σήμα κινδύνου. Ο Ανανίας και η Σαπφείρα αρχικά υπέθαλψαν το πνεύμα της πλεονεξίας. Η επιθυμία να κρατήσουν για τον εαυτό τους μέρος από εκείνο που είχαν υποσχεθεί στον Κύριο, τους οδήγησε μετά στην απάτη και στην υποκρισία.ΠΑ 60.2

Ο Θεός κατέστησε τη διακήρυξη του Ευαγγελίου εξαρτωμένη από την εργασία και από τις δωρεές του λαού Του. Οι προαιρετικές προσφορές και τα δέκατα αποτελούν τους απαιτούμενους πόρους για το έργο του Κυρίου. Από τα μέσα που έχει εμπιστευτεί στον άνθρωπο, ο Θεός απαιτεί ένα ορισμένο μερίδιο, της τάξης τουενός δέκατου. Πέρα από αυτό παρέχει σε όλους την ελευθερία να διαλέξουν αν θέλουν ή όχι να προσφέρουν περισσότερα. Όταν όμως η καρδιά παρακινείται από την επιρροή του Αγίου Πνεύματος και υπόσχεται να προσφέρει μία ορισμένη ποσότητα, τότε εκείνος που δίνει μία τέτοια υπόσχεση δεν έχει πια κανένα δικαίωμα να αγγίξει το καθιερωμένο αυτό ποσό. Τέτοιες υποσχέσεις όταν δίνονται στους ανθρώπους θεωρούνται δεσμευτικές. Δεν θεωρούνται περισσότερο δεσμευτικές όταν δίνονται στο Θεό; Μπορούν ποτέ υποσχέσεις με τις οποίες βαρύνεται η συνείδηση να θεωρηθούν λιγότερο δεσμευτικές από τα γραπτά συμφωνητικά των ανθρώπων;ΠΑ 60.3

Όταν το θεϊκό φώς φωτίζει την καρδιά με εξαιρετική λαμπρότητα και δύναμη, το συνηθισμένο φίλαυτο πνεύμα εξασθενεί και γεννιέται τότε η επιθυμία να προσφέρει κανείς στο έργο του Θεού. Κανένας όμως δεν πρέπει να νομίσει ότι θα αφεθεί ανενόχλητος να εκπληρώσει την υπόσχεση που έδωσε χωρίς τη διαμαρτυρία του Σατανά. Αυτός δεν ευχαριστείται να βλέπει την πρόοδο της επίγειας βασιλείας του Λυτρωτή. Υποβάλλει την ιδέα ότι η υπόσχεση που δόθηκε ήταν υπερβολική, ότι θα βλάψει τις προσπάθειες των ανθρώπων να αποκτήσουν περιουσία, ή να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες των οικογενειών τους.ΠΑ 61.1

Ο Θεός είναι Εκείνος που ευλογεί τους ανθρώπους με περιουσία και αυτό το κάνει για να μπορούν να συνεισφέρουν για την πρόοδο του έργου Του. Στέλνει τον ήλιο και τη βροχή. Κάνει τη βλάστηση, να αυξηθεί. Χαρίζει την υγεία και την ικανότητα να αποκτούμε αγαθά. Όλες μας οι ευλογίες προέρχονται από το γενναιόδωρο χέρι Του. Σε αντάλλαγμα επιθυμεί οι άνδρες και οι γυναίκες να δείχνουν την ευγνωμοσύνη τους επιστρέφοντας ένα ορισμένο μέρος σ’ Αυτόν με τα δέκατα, τις ευχαριστήριες προσφορές, τις αυτοπροαί-ρετες προσφορές και τις προσφορές για την αμαρτία. Αν σύμφωνα με το θεοσύστατο σχέδιο, τα μέσα αυτά - δηλαδή το δέκατο όλων των εισοδημάτων και οι αυτοπροαίρετες προσφορές -εισέρεαν στο ταμείο Του Θεού, θα παρατηρείτο πληθώρα μέσων για την πρόοδο του έργου του Κυρίου.ΠΑ 61.2

Οι καρδιές των ανθρώπων όμως σκληρύνονται από τη φιλαυτία και όπως ο Ανανίας και η Σαπφείρα, έτσι και αυτοί μπαίνουν σε πειρασμό να κρατήσουν κάποια εκ των χρημάτων, υποκρινόμενοι ότι εκπληρώνουν τις απαιτήσεις του Θεού. Πολλοί ξοδεύουν αφειδώς τα χρήματα για να ευχαριστήσουν τους εαυτούς τους. Άνδρες και γυναίκες σκέπτονται τι τους ευχαριστεί και ικανοποιούν τα γούστα τους, ενώ στο Θεό φέρνουν σχεδόν με το ζόρι μία πενιχρή προσφορά. Λησμονούν ότι μια μέρα ο Θεός θα ζητήσει λεπτομερή λογαριασμό για το πώς χρησιμοποίησαν τα αγαθά Του και ότι δεν δέχεται τώρα ευμενέστερα τα εξευτελιστικά ποσά που φέρνουν στο ταμείο Του. Θα πράξει και τότεόπωςακριβώςέπραξε με τον Ανανία και την Σαπφείρα.ΠΑ 61.3

Από την αυστηρή τιμωρία που επιβλήθηκε στους επίορκους εκείνους, ο Θεός θέλει επίσης να διδαχθούμε και εμείς το πόσο μισεί και καταφρονεί την υποκρισία και την απάτη. Υποκρινόμενοι ότι τα πρόσφεραν όλα ο Ανανίας και η Σαπφείρα είπανψέματα στο Άγιο Πνεύμα. Το αποτέλεσμα ήταν να χάσουν αυτή την πρόσκαιρη ζωή τους αλλά επίσης και τη μέλλουσα. Ο ίδιος ο Θεός που τους τιμώρησε, καταδικάζει και σήμερα κάθε ψευτιά. Τα ψευδόμενα χείλη είναι βδέλυγμα σ’ Αυτόν. Καθορίζει ότι στην πόλη την αγία «δεν θέλει εισέλθει . . . ουδέν το οποίον μιαίνει και προξενεί βδέλυγμα και ψεύδος.» (Αποκ. 21:27.) Η αλήθεια δεν πρέπει να λέγεται με μισόλογα και με υπονοούμενα. Πρέπει να αποτελεί αναπόσπα-στο μέρος της ζωής. Το να παίζει κανείς με την αλήθεια και να την συγκαλύπτει έτσι ώστε να εξυπηρετεί τα εγωιστικά του σχέδια, σημαίνει ότι ναυάγησε η πίστη. «Σταθήτε λοιπόν περιεζωσμένοι την οσφύν σας με αλήθειαν.» (Εφ. 6:14.) Όποιος μεταχειρίζεται ανακρίβειες πουλάει την ψυχή του πολύ εξευτελιστικά. Οι ψευτιές μπορεί να του φαίνονται χρήσιμες σε κρίσιμες περιστάσεις. Μπορεί χρησιμοποιώντας αυτές να κερδίζει περισσότερα στην επιχείρησή του παρά αν φέρονταν τίμια. Τελικά όμως φτάνει στο σημείο όπου δεν έχει πια εμπι-στοσύνη σε κανένα. Ανέντιμος ο ίδιος, δεν έχει καμία εμπιστοσύνη στα λόγια των άλλων.ΠΑ 62.1

Στην περίπτωση του Ανανία και της Σαπφείρας, το αμάρτημα της εξαπάτησης του Θεού τιμωρήθηκε αμέσως. Το ίδιο αμάρτημα έχει συχνά επαναληφθεί στη μεταγενέστερη ιστορία της Εκκλησίας και επαναλαμβάνεται από πολλούς και στην εποχή μας. Επειδή όμως δεν αντιμετωπίζεται με την ορατή εκδήλωση της δυσμένειας του Θεού, αυτό δεν το καθιστά λιγότερο αποκρουστικό σήμερα από ότι στην εποχή των αποστόλων. Η προειδοποίηση έχει δοθεί. Ο Θεός καθαρά εκδήλωσε τον αποτροπιασμό Του για το αμάρτημα αυτό. Όσοι λοιπόν παρασύρονται από την υποκρισία και την πλεονεξία μπορούν να είναι βέβαιοι ότι καταστρέφουν την ίδια τους την ψυχή.ΠΑ 62.2