Obrona Szczepana

Szczepana zapytano, czy jest prawdą to, o co go oskarżają. W odpowiedzi Szczepan rozpoczął swą mowę obrończą jasnym i dźwięcznym głosem, słyszanym w całej sali, w której zasiadała Rada. Zaczął opowiadać historię wybranego ludu Bożego słowami, które trzymały w napięciu całe zgromadzenie. Wykazał, że doskonale zna wszystkie prawa i zwyczaje żydowskie oraz ich duchowe znaczenie objawione przez Jezusa Chrystusa. Począwszy od Abrahama, a skończywszy na Salomonie, wspominał wszystkie ważniejsze wydarzenia narodu izraelskiego, wybierając dla swej obrony najbardziej wymowne punkty. Wyjaśnił swoją wierność Bogu i wierze żydowskiej, wykazując jednak, że prawo, po którym spodziewano się zbawienia, nie zdołało powstrzymać Izraela od bałwochwalstwa. Włączył Jezusa Chrystusa do całej żydowskiej historii. Wspomniał o świątyni, którą wybudował Salomon, oraz o słowach Salomona i Izajasza, że “Najwyższy nie mieszka w budowlach rękami uczynionych (...) Niebo jest tronem moim, a ziemia podnóżkiem stóp moich; jaki dom zbudujecie mi, mówi Pan, albo jakie jest miejsce odpocznienia mego? Czy nie ręka moja uczyniła to wszystko?” Dzieje Apostolskie 7,48-50. Miejsce największego kultu Boga jest w niebie.HZ 162.3

Gdy Szczepan zaczął to omawiać, doszło do rozruchów. Podsądny odczytał swój wyrok, wypisany na twarzach tych, którzy przed nim stali. Wyczuł opór, jaki wywołały jego słowa dyktowane przez Ducha Świętego. Wiedział, że składa swoje ostatnie świadectwo. Niewielu czytających mowę Szczepana ocenia ją należycie. Trzeba uprzytomnić sobie jej okoliczności, czas i miejsce, aby zrozumieć znaczenie tych słów. Gdy Szczepan wykazał ścisły związek między Jezusem a proroctwami i wypowiedział zdanie o świątyni, kapłan, udając przerażonego, rozdarł swe szaty. Czyn ten był znakiem, że głos Szczepana umilknie na wieki. Chociaż oskarżony był dopiero w połowie swej mowy obrończej, zakończył ją nagle. Przerywając łańcuch historycznych wydarzeń Izraela i zwracając się do rozwścieczonych sędziów, rzekł: “Ludzie twardego karku i opornych serc i uszu, wy zawsze sprzeciwiacie się Duchowi Świętemu, jak ojcowie wasi, tak i wy! Któregoż z proroków nie prześladowali ojcowie wasi? Pozabijali też tych, którzy przepowiedzieli przyjście Sprawiedliwego, którego wy teraz staliście się zdrajcami i mordercami, wy, którzy otrzymaliście zakon, jak wam go dali aniołowie, a nie przestrzegaliście go”. Dzieje Apostolskie 7,51-53.HZ 162.4