Surowa kara

Oświadczając, że Mojżesz nie wejdzie do Ziemi Obiecanej, Bóg chciał usunąć mylne wyobrażenie, jakoby Mojżesz własną mocą uwolnił Izraelitów z Egiptu i prowadził ich przez pustynię. Pan bardzo wywyższył Mojżesza, okazując mu swoją chwałę i dopuszczając go do swojej świętej obecności na górze. Uniżył się, rozmawiając z nim tak, jak rozmawia się z przyjacielem. Oznajmił Mojżeszowi, a przez niego i ludziom, swoją wolę, swe ustawy i prawa. Fakt, że Mojżesz został tak wywyższony i uczczony przez Boga, tylko powiększył jego uchybienie. Mojżesz żałował swego czynu i upokorzył się przed Bogiem. Wobec wszystkich ludzi wyraził żal za grzech i nie ukrywał jego następstw. Oznajmił, że ponieważ nie oddał chwały Bogu, nie będzie mógł wejść do Ziemi Obiecanej i wprowadzić tam narodu. Powołując się na swoje uchybienie, zapytał, czy Izraelici zdają sobie sprawę, jak Bóg będzie zapatrywał się na ich ustawiczne szemranie i na to, że czynią go odpowiedzialnym za kary, które Pan zsyła za ich własne grzechy.HZ 101.1

W tym jednym wypadku Mojżesz, zamiast wywyższyć Boga, pozwolił, by ludzie odnieśli wrażenie, że to on sam wydobył dla nich wodę ze skały. Pan zamierzał więc jednoznacznie pokazać, że Mojżesz był tylko człowiekiem, którego On prowadził. Człowiekiem, którym kierował ktoś mocniejszy — sam Syn Boży. Chciał, aby od tej chwili naród nigdy nie wątpił w to, kto go prowadzi. Komu wiele dano, od tego wiele się wymaga. Mojżesz dostąpił wielkiego przywileju osobistego oglądania majestatu Bożego, Jego światłości i wspaniałości. Twarz Mojżesza promieniowała przed ludem tą chwałą, jaką Pan oświecił go na górze. Każdy będzie sądzony według przywilejów, jakie mu zostały udzielone, według światła i dobrodziejstw, jakich doznał.HZ 101.2

Bóg szczególnie brzydzi się grzechami ludzi, których postawa jest godna naśladowania. One bowiem sprawiają, że szatan triumfuje i drwi z aniołów Bożych za uchybienia ludzi — narzędzi wybranych przez Boga. One dają bezbożnym okazje do występowania przeciwko Bogu. Pan sam prowadził Mojżesza w nadzwyczajny sposób i objawił mu swoją chwałę jak nikomu innemu na ziemi. Mojżesz był z natury niecierpliwy, lecz uchwycił się łaski Bożej tak mocno i tak pokornie prosił o mądrość z nieba, że Bóg wzmocnił go i uzdolnił do przezwyciężenia niecierpliwości. Został nawet nazwany przez Boga najpokorniejszym człowiekiem na całej ziemi.HZ 101.3

Aaron umarł na górze Horeb. I jemu powiedział Pan, że nie wejdzie do Ziemi Obiecanej, bowiem wraz z Mojżeszem zgrzeszył, wydobywając wodę ze skały w Meriba. Mojżesz i synowie Aarona pochowali go na górze, aby lud nie pokusił się odprawiać jakichkolwiek obrzędów nad ciałem zmarłego i nie popełnił przez to grzechu bałwochwalstwa.HZ 101.4