Człowiek ma wybór

Bóg objaśnił naszym pierwszym rodzicom sens istnienia drzewa wiadomości. Byli doskonale poinformowani o upadku Lucyfera oraz o niebezpieczeństwie słuchania jego podszeptów. Stwórca nie pozbawił ich możliwości spożywania zakazanego owocu, lecz pozostawił im, jako istotom niezależnym, wybór: wierzyć Jego słowom, słuchać Jego przykazań i żyć albo wierzyć kusicielowi, być nieposłusznym i zginąć. Oboje zjedli owoc, a mądrość, jaką przez to zdobyli, ograniczyła się do poznania grzechu i świadomości winy. Wkrótce spadła z nich świetlista szata, jaką byli okryci. Gdy tylko uświadomili sobie winę i zobaczyli, że stracili podarowane przez Boga odzienie, wstrząsnął nimi dreszcz. Swe obnażone kształty usiłowali przykryć liśćmi.HZ 23.3

Nasi pierwsi rodzice woleli wierzyć słowom, które według nich pochodziły tylko od węża, chociaż nie było w nich żadnych dowodów miłości. Szatan nie uczynił niczego, co dałoby szczęście i było pożyteczne, gdy tymczasem Bóg dał wszystko, co było dobre i przyjemne. Gdzie tylko kierowali swój wzrok, wszędzie widzieli bogactwo i piękno, a mimo to Ewa dała się zwieść wężowi. Myślała, że ukryte zostało przed nimi coś, co uczyniłoby ich mądrymi na podobieństwo samego Boga. Zamiast wierzyć Bogu i polegać na Nim, zwątpili haniebnie w Jego dobroć i upodobali sobie słowa szatana.HZ 23.4

Zaraz po przestępstwie Adamowi zdawało się, że wzniósł się wyższy poziom bytu. Jednak myśl o nieposłuszeństwie go niepokoiła. Powietrze, dotąd łagodne, o stałej temperaturze, wydawało mu się teraz chłodne. Para uświadomiła sobie swój grzech. Zaczęła lękać się przyszłości i odczuwać jakiś brak, nagość duszy. Miłość, pokój i błogie zadowolenie gdzieś odeszły. Owładnęło nimi uczucie niedostatku, jakiego przedtem nie znali. Po raz pierwszy zwrócili uwagę na swój wygląd zewnętrzny. Nie nosili żadnego ubioru, byli przyodziani światłością, podobnie jak aniołowie niebiescy. Światłość ta zniknęła na zawsze. Aby temu zaradzić, zaczęli rozglądać się za czymś, czym okryliby swoją nagość. Jakże mogli się tak pokazać przed oczami Boga i aniołów?HZ 23.5

We właściwym świetle stanęła teraz przed nimi dokonana zbrodnia. Przestąpienie przykazania Bożego przybrało wyraźniejszy obraz. Adam strofował Ewę za popełnione głupstwo, za to, że oddaliła się od niego i dała się zwieść wężowi. Oboje łudzili się nadzieją, że Bóg, który dał wszystko, by ich uszczęśliwić, usprawiedliwi nieposłuszeństwo. Przecież kocha ich bardzo, więc może kara nie będzie straszna. Szatan triumfował. Skusił kobietę, wpoił w jej serce nieufność do Boga, zwątpienie w Jego mądrość i chęć wniknięcia w Jego plany. Przez nią spowodował upadek Adama, który z uwagi na miłość do Ewy nie usłuchał rozkazu Bożego i razem z nią zgrzeszył.HZ 24.1

W niebie rozeszła się wiadomość o upadku człowieka. Umilkły wszystkie harfy. Zasmuceni aniołowie pozrzucali z głów korony. Całe niebo poruszyło się. Aniołów zmartwiła wielka niewdzięczność ludzi, okazana w zamian za całe dobro, którym Bóg ich obdarzył. Zwołano naradę, aby zadecydować, co uczynić z grzeszną parą. Aniołowie obawiali się, że grzesznicy wyciągną ręce, zerwą i zjedzą owoc z drzewa żywota. Tym sposobem będą wiecznie żyli w grzechu. Pan postanowił odwiedzić Adama i Ewę i oznajmić im konsekwencje nieposłuszeństwa. Gdy Adam z Ewą usłyszeli zbliżającego się Boga w swym majestacie, starali się ukryć przed Jego wzrokiem. Wcześniej, jako święci i niewinni, cieszyli się na takie spotkanie. “Lecz Pan Bóg zawołał na Adama i rzekł do niego: Gdzie jesteś? A on odpowiedział: Usłyszałem szelest twój w ogrodzie i zląkłem się, gdyż jestem nagi, dlatego skryłem się. Wtedy rzekł Bóg: Kto ci powiedział, że jesteś nagi? Czy jadłeś z drzewa, z którego zakazałem ci jeść?” 1 Mojżeszowa 3,9-11. Pytanie to Pan postawił nie dlatego, że potrzebna Mu była odpowiedź, lecz aby przekonać grzeszną parę o winie. Bóg zapytał: Jak to się stało, że się wstydzisz i lękasz? Adam przyznał się do przestępstwa nie dlatego, że żałował swego wielkiego nieposłuszeństwa. Chciał jedynie zrzucić winę na Boga. “Kobieta, którą mi dałeś, aby była ze mną, dała mi z tego drzewa i jadłem”. Potem zwrócił się Bóg do kobiety: “Dlaczego to uczyniłaś?”. Ewa odpowiedziała: “Wąż mnie zwiódł i jadłam”. 1 Mojżeszowa 3,12-13.HZ 24.2