Skutki niedbalstwa Heliego

Heli, najwyższy kapłan, wyniósł do godności kapłańskiej swoich synów. Heli wchodził do miejsca najświętszego raz w roku, jego synowie sprawowali posługę przy zabijaniu zwierząt i usługiwali przy ołtarzu ofiarnym. I tutaj ustawicznie nadużywali swego świętego urzędu. Byli samolubni, chciwi i rozpustni. Bóg karcił Heliego za nieprzestrzeganie w rodzinie karności. Heli upominał synów, lecz nie powstrzymywał ich od złych uczynków. Słyszał o zachowaniu synów podczas sprawowania urzędu kapłańskiego — wiedział, że okradali lud izraelski z ofiar, że zuchwale przestępowali prawo Boże i gwałtownym postępowaniem doprowadzali Izraelitów do grzechu.HZ 111.1

Pan oznajmił młodemu Samuelowi, jaki sąd zamierza zesłać na dom Heliego za to niedbalstwo. “I Pan rzekł do Samuela: Oto Ja uczynię w Izraelu rzecz, od której każdemu, kto o niej usłyszy, w obu uszach zadźwięczy. W dniu owym spełnię na Helim wszystko, co mówiłem o jego domu, od początku do końca. Donieś mu, że Ja osądzę jego dom na wieki za grzech, o którym wiedział, że jego synowie znieważali Boga, a on ich nie strofował. Dlatego przysiągłem domowi Heliego, że grzech domu Heliego nie będzie zmazany ani ofiarą ze zwierząt, ani ofiarą z pokarmów na wieki”. 1 Samuela 3,11-14.HZ 111.2

Przestępstwo synów Heliego było tak jaskrawe i tak obrażało Boga, że żadna ofiara nie mogła dokonać za nie pojednania. Jako grzeszni kapłani zniesławili ofiary symbolizujące Syna Bożego. Przez swe bluźniercze postępowanie deptali krew przymierza stanowiącą o wartości wszystkich ofiar.HZ 111.3

Gdy Samuel opowiedział Heliemu słowo Pańskie, ten rzekł: “Pan to jest. Niech więc czyni, co jest dobre w oczach jego”. 1 Samuela 3,18. Heli wiedział, że zniesławił Boga i zgrzeszył. Pogodził się z tym, że Pan ukarze jego grzeszne niedbalstwo. Heli oznajmił całemu narodowi słowo Pańskie skierowane do Samuela. W ten sposób zamierzał naprawić w jakiejś mierze swoje dotychczasowe zaniedbanie obowiązków. Nieszczęścia przepowiedziane Heliemu nie dały na siebie długo czekać.HZ 111.4

Izraelici prowadzili wojnę z Filistyńczykami i ponieśli klęskę. Zginęło ich wtedy cztery tysiące. Hebrajczycy przestraszyli się. Zdawali sobie sprawę, że gdy inne narody dowiedzą się o tej porażce, nabiorą odwagi do walki z nimi. Wtedy starsi izraelscy stwierdzili, że porażka spowodowana była nieobecnością Skrzyni Bożej. Posłano więc do Sylo po Skrzynię Przymierza. Przypominali sobie przejście przez Jordan oraz łatwe zwycięstwo nad Jerychem, kiedy Skrzynia Boża szła przed nimi. Stwierdzili, że należy koniecznie sprowadzić Arkę, a wtedy zatriumfują nad wrogami. Nie wiedzieli, że ich moc polegała na posłuszeństwie wobec prawa Bożego spoczywającego w Skrzyni i wyobrażającego samego Boga. Kapłani Chofni i Pinechas, choć przestępowali prawo Boże, znajdowali się przy świętej Skrzyni, więc wprowadzili ją do obozu izraelskiego. Wojownicy nabrali ufności i spodziewali się zwycięstwa.HZ 111.5