Spojrzenie w przyszłość

Adamowi objawiono przyszłe ważne wydarzenia: od wypędzenia go z raju, przez potop, aż do pierwszego przyjścia Chrystusa na ziemię. Wielka miłość Syna Bożego do Adama i jego potomstwa spowoduje, że Jezus uniży się, przyjmie ludzką naturę i przez swoje upokorzenie podniesie z upadku wszystkich, którzy w Niego uwierzą. Taka ofiara będzie posiadała dostateczną wartość, aby zbawić cały świat, lecz niewielu skorzysta z tego zbawienia. Większość nie zgodzi się na warunki, które pozwolą im być uczestnikami wielkiego dzieła. Obierze raczej grzech i przestępstwo prawa Bożego niż pokutę, posłuszeństwo i poleganie na zasługach poniesionej przez Boga ofiary. Ofiara ta będzie posiadała tak nieskończoną wartość, że człowieka, który ją przyjmie, uczyni bardziej wartościowym od szczerego złota z Ofiru.HZ 29.5

Adam ujrzał następujące po sobie pokolenia, widział wzrost przestępczości i upodlanie człowieka, który ulegał wrodzonym skłonnościom do przestępowania prawa Bożego. Pokazano mu, że przekleństwo Boże w coraz większej mierze dotykać będzie rodzaj ludzki, zwierzęta i ziemię, ponieważ człowiek trwa w nieposłuszeństwie. Pokazano, że nieprawość i przemoc stale będą wzrastać. Ale Adam zobaczył też, że wśród tej powodzi ludzkiego nieszczęścia i biedy znajdą się jednostki przestrzegające Bożych zasad, ludzie, którzy wśród powszechnego zła pozostaną Bogu wierni. Adam pojął, że grzech jest przestępstwem prawa. Pokazano mu, że na skutek grzechu rodzaj ludzki skarłowacieje pod względem moralnym, umysłowym i fizycznym. Cały świat napełni się nieszczęściem.HZ 30.1

Wiek ludzi ulegnie skróceniu na skutek coraz większej przestępczości i odrzucenia sprawiedliwego prawa Bożego. Człowiek w końcu stoczy się na sam dół. Ludzie na ogół nie będą zdolni pojąć tajemnicy Golgoty — tego wielkiego dzieła pojednania — i planu zbawienia, a to z powodu zajmowania się przede wszystkim sprawami materialnymi, a nie duchowymi. Jednak mimo bezsilności ludzi, wielkiego upadku sił umysłowych, moralnych i fizycznych, Chrystus, wierny swemu zadaniu, dla którego ma opuścić niebiosa, nadal interesuje się słabymi, pozbawionymi wartości grzesznikami. Zaprasza ich, aby na Niego złożyli swą słabość i swój niedostatek. Jeśli przyjdą do Niego, zaspokoi ich wszystkie pragnienia.HZ 30.2