Przygotowanie do służby

Życiu Pawła groziło niebezpieczeństwo, dlatego otrzymał zlecenie od Pana, aby na pewien czas opuścił Damaszek. Udał się więc do Arabii, gdzie w głuchej ciszy obcował z Bogiem i rozmyślał. Pragnął być sam, by zbadać własne serce, pogłębić swoją pokutę i przez modlitwę i naukę przygotować się do dzieła, które wydawało mu się tak wielkie i ważne, że aż bał się go podjąć. Był apostołem wybranym nie przez ludzi, lecz przez Boga. Swoje dzieło, jak mu wyraźnie zaznaczono, miał sprawować wśród pogan.HZ 169.2

W czasie pobytu w Arabii Paweł, pozbawiony łączności z apostołami, z całego serca szukał Boga. Postanowił, że nie spocznie, dopóki nie zyska pewności, że jego pokuta została przyjęta, a grzech został przebaczony. Zamierzał prosić tak długo, aż osiągnie zapewnienie, że Jezus będzie z nim w przyszłej służbie. Na sobie będzie zawsze nosić ślady chwały Chrystusowej: oczy oślepione światłością z nieba. Mimo to pragnął łaski Bożej, która by go wzmacniała. Paweł nawiązał ścisłą łączność z niebem — Jezus obcował z nim i utwierdzał w wierze, darząc swoją mądrością i łaską.HZ 169.3