Śmierć męczennika

Kapłani i starsi ludu nie mogli po tych słowach opanować gniewu. Bardziej byli podobni do dzikich, drapieżnych bestii niż do istot ludzkich. Zgrzytając zębami, rzucali się na Szczepana, lecz on nie dał się zastraszyć — był na to przygotowany. Jego łagodna twarz jaśniała blaskiem. “On zaś, będąc pełen Ducha Świętego, utkwiwszy wzrok w niebo, ujrzał chwałę Bożą i Jezusa stojącego po prawicy Bożej i rzekł: Oto widzę niebiosa otwarte i Syna Człowieczego stojącego po prawicy Bożej”. Dzieje Apostolskie 7,55-56. Na chwilę przestał dostrzegać otoczenie. Bramy niebios otworzyły się na oścież i Szczepan, spojrzawszy w głąb, ujrzał mieszkanie Boże i Jezusa gotowego wesprzeć swego sługę, który miał ponieść męczeńską śmierć dla Jego imienia. Gdy Szczepan opowiedział o wspaniałej scenie, jaką odkryto przed nim, prześladowcy nie mogli dłużej znieść tego “bluźnierstwa”. Zatkali sobie uszy, aby nie słyszeć słów Szczepana, i wśród głośnych okrzyków rzucili się na niego z furią. “I kamienowali Szczepana, który się modlił tymi słowy: Panie Jezu, przyjmij ducha mego. A padłszy na kolana, zawołał donośnym głosem: Panie, nie policz im grzechu tego. A gdy to powiedział, skonał”. Dzieje Apostolskie 7,59-60.HZ 163.1

Wśród potwornych cierpień tej najokrutniejszej śmierci wierny męczennik, podobnie jak jego Mistrz, modlił się za swych morderców. Od świadków oskarżających Szczepana wymagano, aby pierwsi rzucili kamień. Złożyli oni swe odzienie u stóp Saula, który brał czynny udział w dyspucie i wyraził zgodę na śmierć więźnia.HZ 163.2

Męczeństwo Szczepana wywarło głębokie wrażenie na wszystkich obecnych. Była to dla zboru bolesna próba, która przyniosła jednak nawrócenie Saula. Wiara męczennika, jego stałość i uwielbienie Chrystusa nie dały się wymazać z pamięci młodego faryzeusza. Boska pieczęć na twarzy Szczepana i jego słowa przenikały do głębi duszy wszystkich słuchaczy, z wyjątkiem tych, którzy stawiając ciągły opór Duchowi Świętemu, znieczulili swe serca.HZ 163.3

Wyrok wydany na Szczepana był nielegalny. Przekupiono więc dużą sumą pieniędzy rzymskie władze, aby nie wszczynały śledztwa. Zdawało się, że podczas przesłuchania i śmierci Szczepana jakiś szał gorliwości owładnął Saulem. Irytowało go wewnętrzne przekonanie, że Bóg uczcił Szczepana wielką chwałą właśnie wtedy, kiedy był tak upokarzany przez ludzi.HZ 164.1

Saul w dalszym ciągu prześladował Kościół Boży, ścigając wierzących i chwytając ich w mieszkaniach, aby ich więzić i wydawać kapłanom i starszym na śmierć. Jego gorliwość i wytrwałość w prześladowaniu przejęła strachem chrześcijan w Jerozolimie. Rzymskie władze nie czyniły żadnych specjalnych wysiłków, aby powstrzymać okrutne dzieło, a wręcz przeciwnie — potajemnie wspierały Żydów, by pozyskać ich względy.HZ 164.2

Saul był potężnym narzędziem w rękach szatana, popierając bunt przeciwko Synowi Bożemu. Lecz Ktoś potężniejszy od szatana wybrał Saula, aby zajął miejsce zamęczonego Szczepana i pracował oraz cierpiał dla Jego imienia. Saul był bardzo poważany wśród Żydów nie tylko z uwagi na jego wiedzę, ale i z powodu gorliwości w prześladowaniu wierzących. Nie był jednak członkiem Sanhedrynu. Został nim wybrany dopiero po śmierci Szczepana, w nagrodę za czynny udział w tej sprawie.HZ 164.3