Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Η Τελικη Παγκοσμια Συρραξη - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Κεφάλαιο 26 - Ένα Μεταρρυθμιστικό Έργο

    Το μεταρρυθμιστικό έργο που έμελλε να πραγματοποιηθεί στις έσχατες ημέρες γιά την επαναφορά του Σαββάτου είχε προλεχθεί από τον προφήτη Ησαΐα: «Ούτω λέγει Κύριος: φυλάττετε κρίσιν, και κάμνετε δικαιοσύνην διότι η σωτηρία Μου πλησιάζει να έλθη, και η δικαιοσύνη Μου να αποκαλυφθή. Μακάριος ο άνθρωπος όστις κάμνει τούτο, και ο υιός του ανθρώπου όστις κρατεί αυτό όστις φυλάττει το σάββατον, ώστε να μη πράξη μηδέν κακόν.» «Περί δε των υιών του αλλογενούς, οίτινες ήθελον προστεθή εις τον Κύριον, διά να δουλεύωσιν εις Αυτόν, και να αγαπώσι το όνομα του Κυρίου, δια να είναι δούλοι Αυτού, όσοι φυλάττουσι το σάββατον ώστε να μη βεβηλώσωσιν αυτό, και κρατούσι την διαθήκην Μου, και τούτους θέλω φέρει εις το άγιόν Μου όρος, και θέλω ευφραίνει αυτούς εν τω οίκω της προσευχής Μου.» (Ησαΐας 56:1-2, 6-7.)TΠ88 538.1

    Τα λόγια αυτά βρίσκουν την εφαρμογή τους στη χριστιανική εποχή, όπως περιγράφεται στο ίδιο κείμενο: «Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός, ο συνάγων τους διεσκορπισμένσυς του Ισραήλ: Θέλω συνάξει έτι και άλλους εις αυτόν, εκτός των συνηγμένων αυτού.» (Εδ. 8.) Εδώ σκιαγραφείται η σύναξη των εθνικών σαν αποτέλεσμα του έργου του ευαγγελίου. Μία ιδιαίτερη ευλογία προφέρεται σε όσους από αυτούς τιμήσουν τότε το Σάββατο. Έτσι η τήρηση της τετάρτης εντολής επεκτείνεται πέρα από τη σταύρωση, την ανάσταση και την ανάληψη του Χριστού, μέχρι τον καιρό που οι δούλοι Του θα έφθαναν να κηρύξουν το χαροποιό ευαγγελικό μήνυμα σε όλα τα έθνη.TΠ88 538.2

    Με τον ίδιο προφήτη ο Θεός εντέλλεται: «Δέσον την μαρτυρίαν, σφράγισον τον νόμον μεταξύ των μαθητών Μου.» (Ησαΐας 8:16.) Η σφραγίδα του νόμου του Θεού βρίσκεται στην τετάρτη εντολή. Από όλες τις δέκα εντολές, αυτή είναι η μόνη στην οποία εμφαίνεται το όνομα και ο τίτλος του Νομοθέτη. Διακηρύττει ότι Αυτός είναι ο Δημιουργός του ουρανού και της γής αποδεικνύοντας μ’ αυτό ότι μόνος Εκείνος έχει το δικαίωμα να απαιτεί το σεβασμό και τη λατρεία πάνω από κάθε άλλον. Εκτός από την εντολή αυτή, κανένα άλλο στοιχείο δεν περιέχεται στο Δεκάλογο που να αποκαλύπτει ποιός ευθύνεται γιά τη νομοθέτησή του. Με την τροποποίηση του Σαββάτου από την παπική εξουσία, η σφραγίδα εξέλιπε από το νόμο. Αυτή τη σφραγίδα οι οπαδοί του Χριστού καλούνται να αποκαταστήσουν, επαναφέροντας το Σάββατο της τετάρτης εντολής στη νόμιμη θέση του σαν αναμνηστικό της αυθεντίας Του.TΠ88 538.3

    «Εις τον νόμον και εις την μαρτυρίαν.» Ενώ οι αντιθετικές θεωρίες και διδαχές πολλαπλασιάζονται διαρκώς, ο νόμος του Θεού εξακολουθεί να παραμένει ο μόνος αλάθητος κανόνας με βάση τον οποίο πρέπει να συγκρίνονται όλες οι γνώμες, οι διδαχές και οι θεωρίες. «Εάν δεν λαλώσι κατά τον λόγον τούτον, βεβαίως δεν είναι φώς εν αυτοίς,” λέγει ο προφήτης. (Ησαΐας 8:20.)TΠ88 539.1

    Παρακάτω δίνεται η προσταγή: «Αναβόησον δυνατά, μη φεισθής ύψωσον την φωνήν σου ως σάλπιγγα, και ανάγγειλον πρός τον λαόν Μου τας ανομίας αυτών και πρός τον οίκον Ιακώβ τας αμαρτίας αυτών.» Η επίπληξη δεν αφορά τον αμαρτωλό κόσμο, αλλά εκείνους που ο Θεός αποκαλεί «λαό Μου.» Αυτοί ακριβώς αποδοκιμάζονται γιά τις παραβάσεις τους. Όπως διασαφίζεται πιό κάτω: « Με ζητούσιν όμως καθ’ ημέραν, και επιθυμούσι να μανθάνωσι τας οδούς Μου, ως έθνος το οποίον έκαμε δικαιοσύνην, και δεν εγκατέλιπε την κρίσιν του Θεού αυτού.» (Ησαΐας 58:1-2.) Εδώ παρουσιάζεται μία τάξη ανθρώπων που θεωρούνται δίκαιοι και εκδηλώνουν ακραιφνή ζήλο στην υπηρεσία του Θεού. Αλλά η αυστηρή και επίσημη επίπληξη του καρδιογνώστη Θεού τους παρουσιάζει να ποδοπατούν τα θεϊκά εντάλματα.TΠ88 539.2

    Ο προφήτης αναφέρει συγκεκριμμένα γιά την περιφρονημένη εντολή: « Θέλεις ανεγείρει τα θεμέλια πολλών γενεών και θέλεις ονομασθή ο Επι διορθωτής των χαλασμάτων, ο Ανορθωτής των οδών δια τον κατοικισμόν. Εάν αποστρέψης τον πόδα σου από του σαββάτου, από του να κάμνης τα θελήματά σου εν τη αγία Μου ημέρα, και ονομάζης το σάββατον τρυφήν, αγίαν ημέραν του Κυρίου, έντιμον, και τιμάς αυτό, μη ακολουθών τας οδούς σου, μηδέ ευρίσκων εν αυτώ το θέλημά σου, μηδέ λαλών τους λόγους σου, τότε θέλεις εντρυφά εν Κυρίω.» (Ησαΐας 58:1214.) Και αυτή η προφητεία αφορά επίσης την εποχή μας. Το χάλασμα υπέστη ο νόμος τoυ Θεού όταν η παπική εξουσία μετέβαλε την ημέρα του Σαββάτου. Ο καιρός όμως γιά την αποκατάσταση του θεϊκού θεσπίσματος έφθασε. Τα χαλάσματα πρέπει να επιδιορθωθούν και τα θεμέλια πολλών γενεών να αναστηλωθούν.TΠ88 539.3

    Αγιασμένο με το παράδειγμα της ανάπαυσης του Δημιουργού και με την ευλογιά Tου, το Σάββατο τηρήθηκε το ίδιο από τον αθώο ακόμη Αδάμ μέσα στη θεσπέσια Εδεμική ατμόσφαιρα, όπως και από τον παραβάτη, αλλά μετανοημένο κατόπιν Αδάμ, εξορισμένο από τη θελκτική κατοικία του. Τηρήθηκε επίσης από όλους τους πατριάρχες, από τον Άβελ μέχρι το δίκαιο Νώε, τον Αβραάμ και τον Ιακώβ. Τον καιρό της αιχμαλωσίας του εκλεκτού λαού στην Αίγυπτο, πολλοί, μέσα στην επικρατούσα ειδωλολατρεία, έχασαν την επίγνωση του νόμου του Θεού. Όταν όμως ο Κύριος απελευθέρωσε το λαό του Ισραήλ, διακήρυξε το νόμο Ίου μπροστά στα συγκεντρωμένα πλήθη ανάμεσα από σκηνές φαντασμαγορικού μεγαλείου, ώστε να μπορέσουν να γνωρίσουν το θέλημά Του και να Τον φοβούνται και να Τον υπακούουν παντοτεινά.TΠ88 540.1

    Από εκείνη την ημέρα μέχρι σήμερα, τόσο η επίγνωση του νόμου του Θεού όσο και η αργία του Σαββάτου της τετάρτης εντολής, διατηρήθηκαν πάνω στη γή. Μολονότι ο «άνθρωπος της ανομίας” κατόρθωσε να ποδοπατήσει την αγία ημέρα του Θεού, όμως και σ’ εκείνη ακόμη την εποχή της απολυταρχίας του, υπήρχαν πιστοί άνθρωποι κρυμμένοι σε απόμακρα μέρη οι οποίοι την τιμούσαν. Από τον καιρό της Μεταρρύθμισης και δώθε, υπήρξαν σε κάθε γενεά οι ολιγάριθμοι εκείνοι πιστοί που συνέχισαν την τήρησή της. Αν και συχνά υπήρξε ο στόχος του ονειδισμού και του κατατρεγμού, η μαρτυρία όμως γιά το αμετάβλητο του νόμου του Θεού και γιά την ιερή υποχρέωση της τήρησης του Σαββάτου της δημιουργίας εξακολούθησε χωρίς διακοπή.TΠ88 540.2

    Οι αλήθειες αυτές, όπως παρουσιάζονται στο κεφάλαιο 14 της Αποκάλυψης σε σχέση με το « αιώνιο ευαγγέλιο,» θα είναι χαρακτηριστικές της εκκλησίας του Χριστού ιδιαίτερα στον καιρό της παρουσίας Του. Επειδή σαν αποτέλεσμα της τριπλής αγγελίας ακολουθεί η δήλωση: «Εδώ οι φυλάττοντες τας εντολάς του Θεού και την πίστην του Ιησού.» Αυτό είναι το τελευταίο άγγελμα που θα ακουσθεί πρίν από την επιστροφή του Κυρίου. Αμέσως μετά τη διάδοση της αγγελίας αυτής, ο προφήτης αντικρύζει τον Υιό του ανθρώπου να έρχεται με όλη Του τη δόξα γιά να θερίσει το θερισμό της γής.TΠ88 541.1

    Αυτοί που είχαν δεχθεί το φώς σχετικά με την ερμηνεία του αγιαστηρίου και το αμετάβλητο του νόμου του Θεού, ένοιωσαν χαρά και θαυμασμό μαζί καθώς αντιλαμβάνονταν να τους αποκαλύπτεται το ωραίο και αρμονικό σύστημα της αλήθειας. Ο πόθος της καρδιάς τους ήταν τώρα το φώς αυτό, το τόσο πολύτιμο γι’ αυτούς, να μεταδοθεί σε όλους τους Χριστιανούς. Και περίμεναν ότι όλοι θα το δέχονταν με χαρά. Αλήθειες όμως που θα τους εξέθεταν στα μάτια της κοινωνίας δεν γίνονταν εύκολα αποδεκτές από την πλειοψηφία των ισχυριζομένων ότι είναι οπαδοί του Χριστού. Η υπακοή της τετάρτης εντολής απαιτούσε θυσίες μπροστά στις οποίες η πλειοψηφία οπισθοχωρούσε.TΠ88 541.2

    Όταν τα στοιχεία που απαιτούν την τήρηση του Σαββάτου εκτέθηκαν μπροστά τους. πολλοί σκέφθηκαν σύμφωνα με τη νοοτροπία του κόσμου: «Εμείς την Κυριακή έχομε πάντοτε φυλάξει, όπως τη φύλαξαν και οι πατέρες μας και πολλοί καλοί και ευλαβείς άνθρωποι πέθαναν ικανοποιημένοι φυλάγοντάς την. Αν εκείνοι έπραξαν σωστά, και εμείς σωστά πράττομε. Η τήρηση αυτού του νέου Σαββάτου θα κατέστρεφε τις αρμονικές σχέσεις μας με τον υπόλοιπο κόσμο και δεν θα είχαμε καμία επιρροή στους ανθρώπους. Τι μπορεί να κάνει μία μικρή ομάδα τηρητών της εβδόμης ημέρας μπροστά σ’ ένα κόσμο ολόκληρο που φυλάγουν την Κυριακή;» Με παρόμοια επιχειρήματα προσπαθούσαν και οι Ιουδαίοι να δικαιολογήσουν την από μέρους τους απόρριψη του Χριστού. Αν οι πατέρες τους έγιναν αποδεκτοί από το Θεό με τις θυσίες και τις προσφορές που Του παρουσίαζαν, γιατί και τα παιδιά να μη μπορούν να αποκτήσουν τη σωτηρία τους ακολουθώντας την ίδια τακτική; Και στην εποχή του Λουθήρου, οι παπιστές ισχυρίζονταν ότι τόσοι πραγματικοί Χριστιανοί είχαν πεθάνει μέσα στην Καθολική θρησκεία επομένως η θρησκεία εκείνη ήταν αρκετή γιά την εξασφάλιση της σωτηρίας. Τέτοιοι συλλογισμοί καταλήγουν στο να φράζουν το δρόμο κάθε προόδου στον τομέα της θρησκευτικής πίστης ή της πρακτικής εφαρμογής.TΠ88 541.3

    Πολλοί ισχυρίζονταν ότι η τήρηση της Κυριακής αποτελούσε ένα πάγιο θέσπισμα και μία συνήθεια εκκλησιαστική επί πολλούς αιώνες. Στο επιχείρημα αυτό αντιτάσσονταν το γεγονός ότι το Σάββατο και η τήρησή του είχαν αρχαιότερη ακόμη καταγωγή και γενικότερη εφαρμογή, αφού το Σάββατο έχει την ίδια αρχαία προέλευση όπως και ο κόσμος και αγιάζεται τόσο από το Θεό όσο και από τους αγγέλους. Τον καιρό της θεμελίωσης της γής, « όταν τα άστρα της αυγής έψαλλον ομού και πάντες οι υιοί του Θεού ηλάλαζον,” (Ιώβ 38:6-7, Γένεση 2:1-3,) τότε θεμελιώθηκε και το Σάββατο. Ο θεσμός αυτός δεν ορίσθηκε από καμία ανθρώπινη εξουσία, ούτε στηρίζεται πάνω σε ανθρώπινες παραδόσεις, αλλά νομοθετήθηκε από τον « Παλαιόν των Ημερών,” και εντάλθηκε από τον αιώνιο λόγο Του, ώστε δικαιολογημένα απαιτεί το σεβασμό μας.TΠ88 542.1

    Όταν το θέμα του μεταρρυθμιστικού έργου γιά την επαναφορά της πραγματικής ημέρας αργίας επέστησε την προσοχή του κόσμου, γνωστοί θεολόγοι επεδόθηκαν στην παραποίηση του λόγου του Θεού, αποδίδοντας στη μαρτυρία του ερμηνείες τέτοιες που θα μπορούσαν να κατευνάσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τα αφυπνισμένα πνεύματα. Και όσοι δεν ενδιαφέρονταν να ερευνήσουν οι ίδιοι την Αγία Γραφή, ικανοποιημένοι παραδέχονταν τα συμπεράσματα των άλλων, όταν μάλιστα αυτά ανταποκρίνονταν στις επιθυμίες τους. Κάθε λογής προσπάθειες καταβλήθηκαν γιά την ανατροπή της αλήθειας: επιχειρηματολογίες, σοφιστείες, παραδόσεις των Πατέρων και η αυθεντία της εκκλησίας. Γιά την υπεράσπιση του κύρους της τετάρτης εντολής, οι υποστηρικτές της προσκολλήθηκαν στη Γραφή. Με μοναδικό τους όπλο το λόγο της αλήθειας, τα απλοϊκά εκείνα άτομα αντιμετώπιζαν τις επιθέσεις των πολυμαθών ανθρώπων. Έπληκτοι και οργισμένοι οι τελευταίοι αυτοί, διαπίστωναν την αποτυχία των ρητορικών σοφισμάτων τους στο να ανατρέψουν τον ανεπιτήδευτο αλλά βάσιμο συλλογισμό εκείνων που τις γνώσεις τους αντλούσαν από τη Γραφή και όχι από τα επιστημονικά λεπτολογήματα των διαφόρων σχολών.TΠ88 542.2

    Μη βρίσκοντας καμία Βιβλική βάση γιά την υποστήριξη των απόψεών τους—και λησμονώντας ότι η ίδια τακτική είχε τηρηθεί εναντίον του Χριστού και των αποστόλων Του, πολλοί επαναλάβαιναν με ακατάβλητη επιμονή: « Γιατί οι μεγάλοι άνθρωποι της κοινωνίας μας δεν το κατανοούν αυτό το θέμα του Σαββάτου; Ελάχιστοι πιστεύουν όπως εσείς. Δεν μπορεί να έχετε εσείς δίκαιο και όλος ο μορφωμένος κόσμος να έχει άδικο.»TΠ88 543.1

    Προκειμένου να πεισθούν γιά το αβάσιμο παρομοίων αντιρρήσεων, δεν είχαν οι άνθρωποι παρά να στρέψουν την προσοχή τους στις διδασκαλίες της Γραφής και στο ιστορικό της ανέκαθεν συμπεριφοράς του Θεού πρός το λαό Του. Ο Θεός εργάζεται με όσους ακούουν τη φωνή Του και υπακούουν στο θέλημά Του με όσους δεν διστάζουν να πούν τη γυμνή αλήθεια εκεί όπου χρειάζεται, ούτε φοβούνται να κατακρίνουν προσφιλείς στους ανθρώπους αμαρτίες. Ο λόγος γιά τον οποίο ο Θεός συχνά προτιμά να μη αναθέτει σε άτομα με μεγάλη μόρφωση και υψηλή κοινωνική θέση την ηγεσία ενός μεταρρυθμιστικού κινήματος, είναι ότι αυτοί στηρίζονται στις ατομικές θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, στις θεωρίες και στα θεολογικά συστήματα και δεν αισθάνονται την ανάγκη να γίνουν οι διδακτοί του Θεού. Μόνο όσοι έρχονται σε στενή, προσωπική επαφή με την πηγή της σοφίας είναι σε θέση να καταλάβουν και να ερμηνεύσουν τις Γραφές. Μερικές φορές άτομα με περιορισμένη μόρφωση καλούνται να διακηρύξουν μία ορισμένη αλήθεια, όχι γιατί είναι αμόρφωτοι, αλλά γιατί, αναγνωρίζοντας την αναξιότητά τους, δέχονται την καθοδήγηση του Θεού χωρίς να στηρίζονται στον εαυτό τους. Μαθητεύουν στο σχολείο του Χριστού και η αξία τους έγκειται αποκλειστικά στην ταπεινοφροσύνη και στην υπακοή. Εμπιστευόμενος σ’ αυτούς τη γνώση της αλήθειας Του, ο Θεός τους περιβάλλει με μία τέτοια τιμή, που μπροστά της ωχριούν όλες οι ανθρώπινες τιμές και τα μεγαλεία του κόσμου.TΠ88 543.2

    Η πλειοψηφία των Αντβεντιστών απέρριψε την αλήθεια του αγιαστηρίου και του νόμου του Θεού και πολλοί εγκατέλειψαν τότε ολοκληρωτικά την πίστη του κινήματος του Αντβεντισμού και υιοθέτησαν παράλογες αντιφατικές απόψεις σχετικά με τις προφητείες τις εφαρμόσιμες στο έργο αυτό. Μερικοί έπεσαν στο λάθος του να προσδιορίζουν επανειλημμένες ακριβείς χρονολογίες γιά τη δευτέρα παρουσία του Χριστού. Το φώς που τώρα περιέβαλλε το θέμα του αγιαστηρίου έφθανε γιά να τους αποδείξει ότι καμία προφητική περίοδος δεν επεκτείνεται μέχρι την ημέρα της δευτέρας παρουσίας και ότι η ακριβής χρονολογία της παρουσίας αυτής είναι άγνωστη. Αλλ’ αυτοί απορρίπτοντας το φώς, εξακολουθούν να προσδιορίζουν κάθε φορά καινούργιες ημερομηνίες της επιστροφής του Χριστού και κάθε φορά ένοιωθαν καινούργιες απογοητεύσεις.TΠ88 544.1

    Στους Θεσσαλονικείς πιστούς που είχαν υιοθετήσει εσφαλμένες αντιλήψεις γιά την επιστροφή του Χριστού, ο απόστολος Παύλος συνέστησε να αντιπαραβάλουν με προσοχή τις ελπίδες και τις προσδοκίες τους με το λόγο του Θεού. Τους ανέφερε, ορισμένες προθεσμίες με ανεκπλήροοτα ακόμη γεγονότα που έπρεπε να προηγηθούν από την παρουσία του Χριστού και τους απέδειξε ότι δεν είχαν λόγους γιά να περιμένουν το Χριστό στις μέρες τους. «Μηδείς ας μη σας εξαπατά κατ’ συδένα τρόπον» (Β’ Θεσσαλονικείς 2:3,) τους προειδοποιούσε. Αν ενέμεναν στις αστήρικτες από τη Γραφή προσδοκίες τους, θα έπαιρναν εσφαλμένη πορεία δράσης. Η απογοήτευση θα τους εξέθετε στους χλευασμούς των απίστων. Θα κινδύνευαν να αποκάμουν αποκαρδιωμένοι, και θα έπεφταν στον πειρασμό να αμφιβάλουν γιά τις επιτακτικές γιά τη σωτηρία τους αλήθειες. Η αποστολική παρότρυνση πρός τους Θεσσαλονικείς περιέχει ένα σπουδαίο μάθημα γιά όσους ζούν στις έσχατες ημέρες. Πολλοί Αντβεντιστές αισθάνονταν ότι αν δεν στερέωναν την πίστη τους επάνω σε μία καθορισμένη χρονολογία της παρουσίας του Κυρίου, δεν θα μπορούσαν να επιδοθούν με ζήλο και επιμέλεια στην κατάλληλη προετοιμασία. Αλλά με την αλλεπάλληλη έξαψη των ελπίδων τους και την απογοήτευση που ακολουθεί, η πίστη τους υφίσταται κάθε φορά τέτοιο δυνατό κλονισμό, που καταντάει σχεδόν αδύνατο γι’ αυτούς να δώσουν τη δέουσα προσοχή στις βαρυσήμαντες προφητικές αλήθειες.TΠ88 544.2

    Η διακήρυξη μιάς καθορισμένης χρονολογίας γιά την κρίση κατά τη διάδοση της πρώτης αγγελίας, ήταν ενταλμένη από το Θεό. Ο υπολογισμός των προφητικών περιόδων όπου στηρίζονταν η αγγελία εκείνη, τοποθετώντας τον τερματισμό των 2300 ημερών στο φθινόπωρο του 1844, είναι αναμφισβήτητος. Οι επανειλημμένες όμως προσπάθειες καθορισμού νέων χρονολογικών ορίων γιά την αφετηρία και τον τερματισμό των προφητικών περιόδων, καθώς και οι παράλογες επιχειρηματολογίες που προβάλλονται γιά την υποστήριξή τους, όχι μόνο αποσπούν την προσοχή από την παρούσα αλήθεια, αλλά οδηγούν γενικά στην περιφρόνηση όλων των καταβαλλομένων προσπαθειών γιά την ερμηνεία των προφητειών. Όσο περισσότερο πολλαπλασιάζονται και διαδίδονται οι καινούργιες αυτές της δευτέρας παρουσίας προθεσμίες, τόσο μεγαλύτερη επιτυχία σημειώνουν τα σχέδια του Σατανά. Κάθε φορά που περνάει η προθεσμία, ξεσηκώνει το χλευασμό και την καταφρόνια των ανθρώπων πρός τους υποστηρικτές της, καλύπτοντας έτσι με γενική περιφρόνηση το μεγάλο κίνημα του Αντβεντισμού του 1843-1844. Όσοι επιμένουν στην πλάνη τους αυτή θα καταλήξουν να προσδιορίσουν μία ημερομηνία γιά την επιστροφή του Χριστού κάπου στο απώτερο μέλλον και, επαναπαυόμενοι μέσα στό λίκνισμα της ανύπαρκτης σιγουριάς, πολλοί δεν θα ξυπνήσουν από την πλάνη τους παρά όταν θα είναι πιά πολύ αργά.TΠ88 545.1

    Η ιστορία του αρχαίου Ισραήλ αποτελεί ανάγλυφη εικόνα της πείρας που πέρασαν οι Αντβεντιστές. Ο Θεός οδήγησε το λαό Του στο κίνημα του Αντβεντισμού όπως οδήγησε το λαό του Ισραήλ στην έξοδο από την Αίγυπτο. Με τη μεγάλη απογοήτευση, η πίστη τους δοκιμάσθηκε όπως δοκιμάσθηκε και η πίστη των Εβραίων στην Ερυθρά θάλασσα. Αν εξακολουθούσε ο λαός να εμπιστεύεται το χέρι που τους είχε οδηγήσει μέχρι τότε, θα αξιώνονταν να ιδούν το σωτήριο έργο του Θεού. Αν όλοι όσοι συνεργάσθηκαν αρμονικά στο έργο του 1844 δέχονταν την αγγελία του τρίτου αγγέλου και τη μετέδιδαν με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, ο Θεός θα είχε επιτελέσει θαυμάσια πράγματα με τις προσπάθειές τους. Ένας χείμαρρος φωτός θα είχε περιβάλει τον κόσμο. Εδώ και χρόνια πρίν οι κάτοικοι της γής θα είχαν προειδοποιηθεί, η τελική φάση του έργου θα είχε επιτελεσθεί και ο Χριστός θα είχε ήδη εμφανισθεί γιά την απολύτρωση του λαού Του.TΠ88 546.1

    Δεν ήταν το θέλημα του Θεού να περιπλανώνται οι Ισραηλίτες σαράντα χρόνια στην έρημο. Η επιθυμία Του ήταν να τους οδηγήσει κατευθείαν στη γή Χαναάν και να τους εγκαταστήσει εκεί, ένα λαό άγιο και ευτυχισμένο. Αλλά «δια απιστίαν δεν ηδυνήθησαν να εισέλθωσι.» (Εβραίους 3:19.) Τα συνεχή ολισθήματα και η αποστασία τους τους έκαναν να απολεσθούν στην ερημιά και άλλοι παρουσιάσθηκαν γιά να εισέλθουν στη γή της επαγγελίας. Ούτε και τώρα είναι θέλημα Θεού να βραδύνει τόσο πολύ η παρουσία του Χριστού και να παραμένει ο λαός Του τόσα πολλά χρόνια μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο της αμαρτίας και της θλίψης. Αλλά η απιστία τους χώρισε από το Θεό. Αφού αυτοί αρνήθηκαν να εκτελέσουν το έργο που τους είχε αναθέσει, άλλοι παρουσιάσθηκαν γιά να κηρύξουν την αγγελία. Από ευσπλαχνία Του γιά τον κόσμο επιβραδύνει ο Χριστός την παρουσία Του, ώστε οι αμαρτωλοί να έχουν την ευκαιρία να ακούσουν την προειδοποίηση και να ζητήσουν να καταφύγουν σ’ Αυτόν πρίν ξεσπάσει η οργή του Θεού.TΠ88 546.2

    Στις μέρες μας, όπως και στις περασμένες εποχές, η υπόδειξη μιάς αλήθειας που καυτηριάζει τις σύγχρονες αμαρτίες και πλάνες θα διεγείρει οπωσδήποτε αντίδραση. «Πας όστις πράττει φαύλα μισεί το φώς, διά να μη ελεγχθώσι τα έργα αυτού.» (Ιωάννη 3:20.) Αφού οι άνθρωποι βλέπουν ότι η άποψή τους δεν έχει κανένα γραφικό στήριγμα, πολλοί μολαταύτα επιμένουν στο να την υποστηρίζουν πάση θυσία και με κακεντρέχεια διαβάλλουν το χαρακτήρα και τα κίνητρα εκείνων που υπερασπίζονται μία ανεπιθύμητη αλήθεια. Ακριβώς η ίδια διαγωγή εκδηλώθηκε σε κάθε εποχή. Ο Ηλίας κατηγορήθηκε ότι τάραττε τον Ισραήλ, ο Ιερεμίας ότι τον πρόδοσε, ο Παύλος ότι του βεβήλωσε το ναό. Απ’ αρχής μέχρι σήμερα, όσοι προσκολλώνται στην αλήθεια αποκηρύχθηκαν σαν στασιαστές, αιρετικοί ή σχισματικοί. Πλήθη ολόκληρα που αδυνατούν να πιστέψουν στο βέβαιο λόγο της προφητείας, πιστεύουν χωρίς καμία αμφιβολία τις κατηγορίες που εκτοξεύονται εναντίον όσων τολμούν να ελέγχουν τις αμαρτίες του συρμού. Το πνεύμα αυτό θα εκδηλώνεται όλο και πιο έντονα με το πέρασμα του χρόνου. Και η Βίβλος με σαφήνεια διδάσκει ότι πλησιάζει ο καιρός οπότε η κυβερνητική νομοθεσία θα έρθει σε τέτοια σύγκρουση με το νόμο του Θεού, ώστε όσοι προτιμήσουν να μείνουν πιστοί σε όλες τις εντολές του Θεού θα έχουν να αντιμετωπίσουν μομφή και τιμωρία σαν να είναι κακοποιά στοιχεία.TΠ88 547.1

    Ενόψη του γεγονότος αυτού, ποιό είναι το καθήκον του αγγελιοφόρου της αλήθειας; Πρέπει να συμπεράνει ότι η αλήθεια οφείλει να αποσοβηθεί, αφού συχνά το μοναδικό αποτέλεσμα είναι να διεγείρει τους ανθρώπους να παρακάμπτουν ή να ανθίστανται στις αξιώσεις της; Όχι. Κανένα περισσότερο δικαίωμα δεν έχει να κατακρατήσει τη μαρτυρία του λόγου του Θεού εξαιτίας της προκαλουμένης αντίδρασης από ότι είχαν οι προηγούμενοι Μεταρρυθμιστές. Η ομολογία της πίστης από μέρους αγίων και μαρτύρων του παρελθόντος έχει καταχωρηθεί γιά το καλό των μεταγενεστέρων ανθρώπων. Τα ζωντανά εκείνα παραδείγματα της αγιωσύνης και της σταθερής ακεραιότητας έχουν φθάσει μέχρι τις ημέρες μας με σκοπό να ενθαρρύνουν όσους καλούνται να παραστούν σύγχρονοι μάρτυρες γιά το Θεό. Η χάρη και η αλήθεια που τους χορηγήθηκε δεν ήταν μόνο γιά τον εαυτό τους, αλλά γιά να φωτίσει η γνώση του Θεού μέσο αυτών τον κόσμο. Έχει χορηγήσει ο Θεός ιδιαίτερο φώς στους δούλους Του της σύγχρονης γενεάς; Τότε αυτοί είναι υποχρεωμένοι να το μεταδώσουν στον κόσμο.TΠ88 547.2

    Στην παλιά εποχή ο Θεός είπε σε κάποιον που έπρεπε να μιλήσει στο όνομά Του: «Ο οίκος όμως Ισραήλ δεν θέλει να σου ακούση • διότι δεν θέλουσι να εισακούωσιν Εμού.» (Ιεζεκιήλ 3:7.) Παρ’ όλα αυτά όμως τον πρόσταζε: «Θέλεις λαλήσει τους λόγους Μου πρός αυτούς, εάν τε ακούσωσιν, εάν τε απειθήσωσι.» (Ιεζεκιήλ 2:7.) Στο σύγχρονο δούλο του Θεού δίνεται η εντολή: «Ύψωσον την φωνήν σου ως σάλπιγγα, και ανάγγειλον πρός τον λαόν Μου τας ανομίας αυτών και πρός τον οίκον Ιακώβ τας αμαρτίας αυτών.» (Ησαΐας 58:1.)TΠ88 548.1

    Ανάλογα με τις παρουσιαζόμενες ευκαιρίες, καθένας που έχει δεχθεί το φώς της αλήθειας ευθύνεται με την ίδια ιερή και φοβερή υποχρέωση όπως ο προφήτης του Ισραήλ στον οποίο ο Θεός απηύθυνε τα ακόλουθα λόγια: «Υιέ ανθρώπου, Εγώ σε έθεσα φύλακα επί τον οίκον Ισραήλ • άκουσον λοιπόν λόγον εκ του στόματός Μου, και νουθέτησον αυτούς παρ’ Εμού. Όταν λέγω εις τον άνομον, Άνομε, θέλεις εξάπαντος θανατωθή και σύ δεν λαλήσης διά να αποτρέψης τον άνομον από της οδού αυτού, εκείνος μεν ο άνομος θέλει αποθάνει εν τη ανομία αυτού, πλήν εκ της χειρός σου θέλω εκζητήσει το αίμα αυτού. Αλλ’ εάν συ αποτρέπης τον άνομον από της οδού αυτού διά να επιστρέψη απ’ αυτής, και δεν επιστρέψη από της οδού αυτού, εκείνος μεν θέλει αποθάνει εν τη ανομία αυτού, σύ δε ηλευθέρωσας την ψυχήν σου.» (Ιεζεκιήλ 33:7-9.)TΠ88 548.2

    Το σημαντικότερο πρόσκομμα τόσο γιά την αποδοχή όσο και γιά τη διάδοση της αλήθειας είναι ότι αυτή δημιουργεί ενόχληση και προκαλεί τα σκώμματα των ανθρώπων. Αυτό είναι το μοναδικό κατά της αλήθειας επιχείρημα που οι υποστηρικτές της δεν μπόρεσαν ποτέ να διαψεύσουν. Αλλά οι πραγματικοί ακόλουθοι του Χριστού, δεν πτοούνται από αυτό. Αυτοί δεν περιμενουν πρώτα να γίνει η αλήθεια δημοφιλής. Σίγουροι γιά το καθήκον τους, σηκώνουν εθελοντικά το σταυρό, κρίνοντας μαζί με τον απόστολο Παύλο ότι «η προσωρινή ελαφρά θλίψις ημών εργάζεται εις ημάς καθ’ υπερβολήν εις υπερβολήν αιώνιον βάρος δόξης,» (Β’ Κορινθίους 4:17,) και θεωρώντας όπως ο Μωϋσής «τον υπέρ του Χριστού ονειδισμόν μεγαλύτερον πλούτον παρά τους εν Αιγύπτω θησαυρούς.» (Εβραίους 11:26.)TΠ88 548.3

    Όποιες και αν είναι οι θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, μόνο οι άνθρωποι που κατά βάθος ζούν γιά τον κόσμο κινούνται από κίνητρα συνηθειών μάλλον παρά αρχών όταν πρόκειται γιά θρησκευτικά ζητήματα. Οφείλομε να διαλέξομε το σωστό επειδή είναι σωστό, αφίνοντας τις συνέπειες στα χέρια του Θεού. Γιά όλες τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις του παρελθόντος, ο κόσμος οφείλει ευγνωμοσύνη σε ανθρώπους ήθους, πίστης και θάρρους. Με τέτοιους ανθρώπους πρέπει να διεκπεραιωθεί και το μεταρρυθμιστικό έργο των ημερών μας.TΠ88 549.1

    Ούτω λέγει Κύριος: «Ακούσατέ Μου, σεις οι γνωρίζοντες δικαιοσύνην λαέ, εν τη καρδία του οποίου είναι ο νόμος Μου. Μη φοβείσθε τον ονειδισμόν των ανθρώπων, μηδέ ταράττεσθε εις τας ύβρεις αυτών. Διότι ως ιμάτιον θέλει καταφάγει αυτούς ο σκώληξ, και ως μαλλίον θέλει καταφάγει αυτούς ο σής αλλ’ η δικαιοσύνη Μου θέλει μένει εις τον αιώνα, και η σωτηρία Μου εις γενεάς γενεών.» (Ησαḯας 51:7-8.)TΠ88 549.2

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents