Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Η Τελικη Παγκοσμια Συρραξη - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Κεφάλαιο 31 - Αγαθά και Πονηρά Πνεύματα

    Η σχέση ανάμεσα στον ορατό και αόρατο κόσμο, η διακονία των αγίων αγγέλων, και η δράση των πονηρών πνευμάτων αποτελούν θέματα αναπόσπαστα συνυφασμένα με την ανθρώπινη ιστορία και αναφέρονται με σαφήνεια μέσα στην Αγία Γραφή. Διαρκώς αυξάνει η τάση να αμφισβητούν οι άνθρωποι την ύπαρξη των πονηρών πνευμάτων ενώ, από το άλλο μέρος, τα πνεύματα των αγίων αγγέλων τα « εις υπηρεσίαν αποστελλόμενα διά τους μέλλοντας να κληρονομήσωσι σωτηρίαν,” (Εβραίους 1:14,) εκλαμβάνονται από πολλούς σαν πνεύματα των νεκρών. Η Γραφή όμως όχι μόνο διδάσκει την ύπαρξη των αγγέλων, αγαθών και πονηρών, αλλά παρέχει και αναντίρρητα αποδεικτικά στοιχεία ότι δεν πρόκειται γιά πνεύματα που έχουν αποχωρισθεί από τα σώματα νεκρών ανθρώπων.TΠ88 610.1

    Οι άγγελοι υπήρχαν πρίν από τη δημιουργία του ανθρώπου, αφού όταν θεμελιώνονταν η γή, «οι αστέρες της αυγής έψαλλαν ομού και πάντες οι υιοί του Θεού ηλάλαζον.» (Ιώβ 38:7.) Μετά την πτώση του ανθρώπου, άγγελοι είχαν σταλεί γιά να φυλάξουν το δένδρο της ζωής, και αυτό πρίν ακόμη μεσολαβήσει ο θάνατος καμιάς ανθρώπινης ύπαρξης. Εξ άλλου η φυσική υπόσταση των αγγέλων είναι ανώτερη από την υπόσταση των ανθρώπων, επειδή ο ψαλμωδός λέγει ότι ο Θεός έκαμε τον άνθρωπο «ολίγον τι κατώτερον των αγγέλων.» (Ψαλμοί 8:5.)TΠ88 610.2

    Η Γραφή μας παρέχει πληροφορίες σχετικά με τον αριθμό, τη δύναμη και τη δόξα των ουρανίων υπάρξεων, καθώς και τη θέση που κατέχουν στην επικράτεια του Θεού και ακόμη το ρόλο της συμμετοχής τους στο απολυτρωτικό έργο. «Ο Κύριος ητοίμασε τον θρόνον Αυτού εν τω ουρανώ και η βασιλεία Αυτού δεσπόζει τα πάντα.» (Ψαλμοί 103:19.) Και ο προφήτης λέγει: «Ήκουσα φωνήν αγγέλων πολλών κυκλόθεν του θρόνου.» (Αποκάλυψη 5:11.) Στην αίθουσα της παρουσίασης του «Βασιλέως των βασιλέων,” περιμένουν «άγγελοι υπερέχοντες εις δύναμιν,» «λειτουργοί Αυτού, εκτελoύντες το θέλημα Αυτού,» «ακούοντες της φωνής του λόγου Αυτού.» (Ψαλμοί 103:19, 21.) Ο Δανιήλ αναφέρει ότι οι ουράνιοι απεσταλμένοι που αντίκρυσε ήταν «χίλιαι χιλιάδες και μύριαι μυριάδες.» (Δανιήλ 7:10.) Επίσης και ο απόστολος Παύλος αναφέρεται «εις μυριάδας αγγέλων.» (Εβραίους 12:22.) Οι απεσταλμένοι αυτοί του Θεού μετακινούνται με τέτοια ένδοξη λάμψη και καταπληκτική ταχύτητα, ώστε ο προφήτης τους περιγράφει ως «θέα της αστραπής.» (Ιεζεκιήλ 1:14.) γιά τον άγγελο που παρουσιάσθηκε στο μνημείο του Σωτήρα μας λέγεται ότι «ήτο η όψις αυτού ως αστραπή, και το ένδυμα αυτού λευκόν ως χιών » και το αποτέλεσμα της παρουσίας του: «Από του φόβου αυτού εταράχθησαν οι φύλακες, και έγειναν ως νεκροί.» (Ματθαίου 28:3, 4.) Όταν ο υπεροπτικός Ασσύριος μονάρχης Σενναχειρείμ, ονειδίζοντας και βλασφημώντας το Θεό, απειλούσε ότι θα αφάνιζε τελείως το λαό Του, «τη νύκτα εκείνη εξήλθεν ο άγγελος του Κυρίου, και επάταξεν εν τω στρατοπέδω των Ασσυρίων εκατόν ογδοήκοντα πέντε χιλιάδας,” και «ηφάνισε πάντας τους δυνατούς εν ισχύϊ, και τους άρχοντας, και τους στρατηγούς εν τω στρατοπέδω,” ώστε ο Σενναχειρείμ επέστρεψε με κατησχυμμένον πρόσωπον εις την γήν αυτού.» (Β’ Βασιλέων 19:35, Β’ Χρονικών 32:21.)TΠ88 610.3

    Οι άγγελοι στέλλονται σε ειδικές αποστολές ευσπλαχνίας πρός τα παιδιά του Θεού: στον Αβραάμ με υποσχέσεις ευλογίας στο δίκαιο Λώτ, στις πύλες των Σοδόμων, με γλυτωμό από τη φλογερή καταστροφή της κολασμένης πόλης στον Ηλία με ενίσχυση όταν, εξαντλημένος και νηστικός, κόντευε να αποκάμει μέσα στην ερημιά στον Ελισσαιέ, παγιδευμένο από τον εχθρό, με πλήθος πύρινα άρματα και άλογα ολόγυρα από τη μικρή του κώμη στο Δανιήλ την ώρα που στην αυλή του ειδωλολάτρη βασιλιά ζητούσε τη θεϊκή σοφία, ή ενώ κατάμονος είχε εγκαταληφθεί των λιονταριών η λεία στον Πέτρο μελλοθάνατο στη φυλακή του Ηρώδη στους δύο φυλακισμένους ιεραποστόλους στην πόλη των Φιλίππων στον Παύλο και στους συντρόφους του νυχτιάτικα μέσα στη φουρτουνιασμένη θάλασσα στον Κορνήλιο ανοίγοντας την καρδιά του στο άγγελμα του ευαγγελίου στον Πέτρο με ένα σωτήριο μήνυμα γιά τον άγνωστο εθνικό. Έτσι βοήθησαν ανά τους αιώνες οι άγιοι άγγελοι το λαό του Θεού.TΠ88 611.1

    Κάθε οπαδός του Χριστού έχει τον ιδιαίτερο φύλακα άγγελό του. Οι ουράνιοι αυτοί φρουροί προστατεύουν τους δικαίους από τη δύναμη του πονηρού. Αυτή την αλήθεια την αναγνωρίζει ο ίδιος ο Σατανάς όταν ισχυρίζεται: «Μήπως δωρεάν φοβείται ο Ιώβ τον Θεόν; Δεν περιέφραξας κυκλόθεν αυτόν, και την οικίαν αυτού, και πάντα όσα έχει;” (Ιώβ 1:9, 10.) Τους πράκτορες στους οποίους ο Θεός αναθέτει την προστασία του λαού Του παρουσιάζει ο ψαλμωδός με τα ακόλουθα λόγια: «’Αγγελος Κυρίου στρατοπεδεύει κύκλω των φοβουμένων Αυτόν και ελευθερώνει αυτούς.» (Ψαλμοί 34:7.) Και ο Σωτήρας, αναφερόμενος στους πιστούς Του, λέγει: «Προσέχετε, μη καταφρονήσητε ένα των μικρών τούτων διότι σας λέγω, ότι οι άγγελοι αυτών εν τοις ουρανοίς δια παντός βλέπουσι το πρόσωπον του Πατρός Μου του εν τοις ουρανοίς.» (Ματθαίου 18:10.) Οι άγγελοι επιφορτισμένοι με το καθήκον της εξυπηρετησης των τέκνων του Θεού, μπορούν οποιαδήποτε ώρα να παρουσιάζονται μπροστά Του.TΠ88 612.1

    Με τον τρόπο αυτό, λαός του Θεού, εκτεθειμένος καθώς είναι στην παραπλανητική δύναμη και στην άγρυπνη παρακολούθηση του άρχοντα του σκότους, και ερχόμενος σε σύγκρουση με όλα τα πονηρά στοιχεία, έχει εξασφαλισμένη τη συνεχή κηδεμονία των ουρανίων αγγέλων. Και μία τέτοια εξασφαλισμένη κηδεμονία δεν χορηγείται χωρίς να υπάρχει ανάγκη. Αν ο Θεός υπόσχεται την προστατευτική Του χάρη στα παιδιά Του, αυτό συμβαίνει γιατί έχουν να αντιμετωπίσουν τις ισχυρές δυνάμεις του πονηρού—δυνάμεις πολυπληθείς, αποφασιστικές και ακούραστες των οποίων τη βία και την κακεντρέχεια κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει ή να υποτιμήσει χωρίς να εκτεθεί σε κίνδυνο.TΠ88 612.2

    Αναμάρτητα πλασμένα κατ’ αρχή όντα, τα πονηρά πνεύματα ήταν ισότιμα στη φύση, στη δόξα και στη δύναμη με τις άγιες υπάρξεις που αποτελούν τους τωρινούς απεσταλμένους του Θεού. Αφ’ ότου όμως παρασύρθηκαν στην αμαρτία, έχουν συνασπισθεί μεταξύ τους επιδιώκοντας την προσβολή του Θεού και την καταστροφή του ανθρώπου. Σύμμαχοι του Σατανά κατά την ανταρσία του, και συνεξόριστοί του κατά την αποβολή του από τον ουρανό, ανέκαθεν υπήρξαν οι αχώριστοι συνεργάτες του στον αγώνα κατά της θεϊκής κυριαρχίας. Οι Γραφές μας πληροφορούν γιά το συνασπισμό τους και γιά τη διοίκησή τους, γιά τα διάφορα τάγματά τους, για την ευφυΐα και την πονηρία τους, καθώς και γιά τα καταχθόνια σχέδιά τους να καταστρέψουν την ειρήνη και την ευτυχία του ανθρώπου.TΠ88 613.1

    Αφηγήσεις της Παλαιάς Διαθήκης μνημονεύουν κατά διαστήματα περιπτώσεις σχετικές με την ύπαρξη και τη δράση τους. Η δράση όμως των πονηρών πνευμάτων ποτέ δεν εκδηλώθηκε με καταπληκτικότερο τρόπο από ότι την εποχή της επίγειας ζωής του Χριστού. Ο Χριστός είχε έρθει γιά να εκπληρώσει το σχέδιο της σωτηρίας του ανθρώπου και εδώ ακριβώς ο Σατανάς ήταν αποφασισμένος να διεκδικήσει τα κυριαρχικά του δικαιώματα επάνω στη γή. Είχε κατορθώσει να βυθίσει στην παγκόσμια ειδωλολατρεία όλα τα μέρη της γής εκτός από τη χώρα της Παλαιστίνης. Σ’ αυτή τη μοναδική γωνιά της γής που δεν είχε οριστικά υποκύψει στη δύναμη του πειραστή, ήρθε ο Χριστός να μεταδώσει στους ανθρώπους το φώς του ουρανού. Σ’ αυτό το σημείο δύο αντίπαλες δυνάμεις πρόβαλλαν κυριαρχικές αξιώσεις. Γεμάτος αγάπη, ο Χριστός, με ανοιχτές αγκάλες, καλούσε όλους όσους ήθελαν να Τον δεχθούν, προσφέροντάς τους συγχώρηση και ειρήνη. Τα στρατεύματα του σκότους αντελήφθηκαν τότε ότι είχαν υποστεί εισβολή του εδάφους τους, χάνοντας την αποκλειστικότητα του ελέγχου και ότι αν η αποστολή του Χριστού στέφονταν με επιτυχία, το τέλος της δικής τους κυριαρχίας δεν θα αργούσε να σημάνει. Ο Σατανάς μαίνονταν σαν αλυσοδεμένο λιοντάρι και με θρασύτητα πρόβαλε τις αξιώσεις του όχι μόνο πάνω στα σώματα, αλλά και στις ψυχές των ανθρώπων.TΠ88 613.2

    Περιπτώσεις δαιμονισμένων ανθρώπων αναφέρονται με σαφήνεια στην Καινής Διαθήκη. Άτομα καταδυναστευόμενα από το διάβολο δεν υπέφεραν μόνο από ασθένειες που οφείλονταν σε φυσιολογικά αίτια. Ο Χριστός είχε πλήρη συναίσθηση με ποιόν είχε να κάνει. Στις περιπτώσεις αυτές αναγνώρισε την άμεση παρουσία και δράση των πονηρών πνευμάτων.TΠ88 614.1

    Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του αριθμού, της δύναμης και της κακεντρέχειάς τους, αλλά παράλληλα και της δύναμης και ευσπλαχνίας του Χριστού, μας παρέχει η Γραφική αφήγηση της θεραπείας των δαιμονισμένων Γαδαρηνών. Οι δυστυχισμένοι εκείνοι μανιακοί, περι φρονώντας κάθε δεσμό, σπαρταρούσαν, άφριζαν, φρένιαζαν, γέμιζαν τον αέρα με τις στριγγλιές τους, πετσοκόβονταν και είχαν γίνει ο φόβος και ο τρόμος όλων όσοι τύχαιναν να βρεθούν μπροστά τους. Τα παραμορφωμένα, καταματωμένα σώματά τους και το σαλεμένο τους μυαλό παρουσίαζαν θέαμα αγαλλίασης γιά τον άρχοντα του σκότους. Ένας από τους καταδυνάστες δαίμονες των δυστυχών εκείνων δήλωσε: «Λεγεών είναι το όνομά μου διότι πολλοί είμεθα.» (Μάρκου 5:9.) Στο στρατό μία ρωμαϊκή λεγεώνα αποτελείτο από τρείς μέχρι πέντε χιλιάδες άνδρες. Τα στρατεύματα του Σατανά συγκροτούνται και αυτά κατά παρατάξεις. Και μία τέτοια παράταξη σαν αυτή όπου ανήκαν οι δαίμονες, αριθμούσε όχι λιγότερο από μία λεγεώνα.TΠ88 614.2

    Στην προσταγή του Χριστού, τα πονηρά πνεύματα εγκατέλειψαν τα θύματα τους που, ξαναβρίσκοντας την ηρεμία τους, κάθονταν τώρα υποτακτικοί, γαλήνιοι και λογικευμένοι στα πόδια του Σωτήρα. Αλλα στους δαίμονες είχε επιτραπεί να εισέλθουν σ’ ένα κοπάδι χοίρων και να το παρασύρουν μαζύ τους στο γκρεμό. Γιά τους Γαδαρηνούς η ζημιά εκείνη ήταν πολύ πιό υπολογίσιμη από το κέρδος των ευλογιών που τους χάρισε ο Χριστός γι’ αυτό και ζήτησαν από το θεϊκό Θεραπευτή να απομακρυνθεί από την περιοχή τους. Αυτό ακριβώς επεδίωκε ο Σατανάς. Ενοχοποιώντας το Χριστό γιά την απώλεια, διήγειρε τους συμφεροντολογικούς φόβους των ανθρώπων και τους εμπόδισε να δώσουν προσοχή στα λόγια Του. Έτσι πάντοτε κατηγορεί ο Διάβολος τους Χριστιανούς σαν υπαίτιους κάθε ζημιάς, κακοτυχιάς και συμφοράς, αντί να αποδώσει την κατηγορία στους πραγματικούς υπαίτιους: στον εαυτό του και στους πράκτορές του.TΠ88 614.3

    Τα σχέδια όμως του Χριστού δεν ματαιώθηκαν. Επέτρεψε στους δαίμονες να εξολοθρεύσoυν το κοπάδι των χοίρων γιά να δώσει ένα μάθημα στους Εβραίους εκείνους που, χάρη του κέρδους, έτρεφαν ζώα ακάθαρτα. Αν ο Χριστός δεν συγκρατούσε τα δαιμόνια, θα είχαν παρασύρει στο βυθό της θάλασσας όχι μόνο τους χοίρους, αλλά και τους χοιροβοσκούς και τα αφεντικά τους μαζί. Τη διατήρηση της ζωής τους, τόσο οι τσομπάνηδες όσο και οι αφέντες τους, τη χρωστούσαν αποκλειστικά στην ευσπλαχνική Του δύναμη που εξήσκησε γιά να τους σώσει. Αλλά και γιά άλλον ένα λόγο επετράπηκε το γεγονός αυτό: γιά να μπορέσουν οι μαθητές να αντιληφθούν τη φοβερή δύναμη που ασκεί ο Σατανάς πάνω σε ζώα και σε ανθρώπους. Ο Σωτήρας επιθυμούσε να έχουν οι μαθητές Του πραγματική γνώση του εχθρού που θα αντιμετώπιζαν, ώστε να μη εξαπατηθούν και να μη νικηθούν από τις σκευωρίες του. Επιθυμούσε ακόμη ο Χριστός να αναγνωρίσουν οι κάτοικοι της περιοχής εκείνης τη δύναμή Του να σπάζει τα δεσμά του Σατανά και να ελευθερώνει τους αιχμαλώτους του. Μολονότι ο Χριστός απομακρύνθηκε, οι άνθρωποι όμως που με ένα τέτοιο θαυμάσιο τρόπο είχαν ελευθερωθεί, έμειναν γιά να διηγούνται την ευσπλαχνία του μεγάλου τους Ευεργέτη.TΠ88 615.1

    Η Γραφή αναφέρει και άλλες τέτοιες παρόμοιες περιπτώσεις. Η κόρη μιάς γυναίκας Συροφοίνισας βασανίζονταν σκληρά από ένα δαιμόνιο που της αφήρεσε με ένα Του λόγο ο Χριστός. (Μάρκου 7:26-30.) Κάποιος άλλος φέρθηκε σ’ Αυτόν «δαιμονιζόμενος, τυφλός και κωφός.» (Ματθαίου 12:22.) Ένας πατέρας οδήγησε το γιό του «έχοντα πνεύμα άλαλον,” ” και πολλάκις αυτόν και εις πύρ έρριψε και εις ύδατα, δια να απολέση αυτόν.» (Μάρκου 9:17-27.) Και άλλος ένας μανιακός, «έχων πνεύμα δαιμονίου ακαθάρτου,» τάραξε την ησυχία της συναγωγής την ημέρα του Σαββάτου. (Λουκά 4:33-36.) Όλοι αυτοί θεραπεύθηκαν από το συμπονετικό Σωτήρα. Σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις ο Χριστός απευθύνονταν στο δαιμόνιο όπως σε μία οντότητα με νοημοσύνη, προστάζοντάς το να εξέλθει από το θύμα του και να πάψει να το βασανίζει. Στη θέα της μεγάλης δύναμης του Χριστού, οι προσκηνυτές της Καπερναούμ «εξεπλάγησαν πάντες, και συνελάλουν πρός αλλήλους, λέγοντες, τις είναι ο λόγος ούτος, ότι μετά εξουσίας και δυνάμεως προστάζει τα ακάθαρτα πνεύματα και εξέρχονται;” (Λουκά 4:36.)TΠ88 615.2

    Η εικόνα που παρουσίαζαν τα δαιμονισμένα άτομα ήταν συνήθως εικόνα φοβερών βασάνων. Υπήρχαν όμως και εξαιρέσεις στον κανόνα αυτόν. Μερικοί, επιδιώκοντας να αποκτήσουν υπερφυσική δύναμη, γίνονταν οι εκούσιοι δέκτες μιάς σατανικής επιρροής. Φυσικά αυτοί δεν έρχονταν σε σύγκρουση με τους δαίμονες. Σ’ αυτή την τάξη ανήκαν όσοι κατέχονταν από πνεύμα μαντείας: ο Σίμωνας ο Μάγος, ο μάντης Ελύμας, καθώς και η κόρη που ακολουθούσε το Σίλα και τον Παύλο στους Φιλίππους.TΠ88 616.1

    Κανείς δεν διατρέχει σοβαρότερο κίνδυνο να βρεθεί κάτω από την επιρροή των πονηρών πνευμάτων, από ότι εκείνοι που, παρά την άμεση και σαφή μαρτυρία των Γραφών, αρνούνται την ύπαρξη και τη δράση του διαβόλου και των αγγέλων του. Όσο αγνοεί κανείς τα τεχνάσματά τους, αυτοί βρίσκονται σε αφάνταστα προνομιούχο θέση. Πολλοί υπακούουν σε υποδείξεις προερχόμενες από τα πνεύματα, ενώ κατά βάθος πιστεύουν ότι ακολουθούν τις υπαγορεύσεις της δικής τους ορθής κρίσης. Αυτό εξηγεί το ότι όσο πλησιάζομε πρός το τέλος—τότε που ο Σατανάς θα εργασθεί με τη μεγαλύτερη παραπλανητική και εξολοθρευτική του δύναμη—τόσο ευρύτερα διαδίδεται το μύθευμα ότι στην πραγματικότητα ο Διάβολος δεν υφίσταται. Η τακτική του ανέκαθεν ήταν να κινείται και να εργάζεται καμουφλαρισμένος.TΠ88 616.2

    Τίποτε δεν τρομάζει περισσότερο το μεγάλο απαταιώνα από το φόβο μη τυχόν αποκαλυφθούν οι μεθοδείες του. Γιά την αποτελεσματικότερη παραποίηση του χαρακτήρα του και των προθέσεών του, κατόρθωσε να παραστήσει τον εαυτό του με τέτοιον τρόπο ώστε η απεικόνησή του να μη προκαλεί κανένα βαθύτερο αίσθημα από την ειρωνία και την περιφρόνηση. Ικανοποιείται όταν βλέπει να παριστάνεται από τους ανθρώπους σαν ένα γελοίο και αποκρουστικό αντικείμενο, παραμορφωμένο, μισό-ζώο και μισό-άνθρωπος. Ευχαριστείται να ακούει το όνομά του να αναφέρεται σε αστεϊσμούς ή φάρσες από εκείνους που πιστεύουν ότι είναι έξυπνοι και ότι τα ξέρουν όλα.TΠ88 616.3

    Ακριβώς επειδή κατόρθωσε να παραμορφωθεί σ’ αυτό το πανέξυπνο σημείο, πολλοί διερωτώνται: « Μα μπορεί πραγματικά να υφίσταται μία τέτοια ύπαρξη;” Η τρανότερη απόδειξη της επιτυχίας του είναι ότι θεωρίες που διαψεύδουν ως ανύπαρκτες τις κατηγορηματικότερες μαρτυρίες της Γραφής, βρίσκουν τέτοια γενική απήχηση στους θρησκευτικούς κύκλους. Ακριβώς επειδή ο Σατανάς μπορεί με τέτοια καταπληκτική ευκολία να κυριαρχεί στη σκέψη των ανίδεων οσοναφορά την ύπαρξή τoυ, ο λόγος του Θεού μας παρέχει τόσα παραδείγματα της ύπουλης δράσης του. Μας αποκαλύπτει τις απόκρυφες δυνάμεις του ώστε να βρεθούμε προειδοποιημένοι γιά τις επιθέσεις του.TΠ88 617.1

    Η δύναμη και η κακεντρέχεια του Σατανά και των σατανικών ορδών θα μπορούσαν δίκαια να μας αναστατώσουν, αν γιά την προστασία και το γλυτωμό μας δεν μπορούσαμε να καταφύγομε στην κατά πολύ ανώτερη δύναμη του Λυτρωτή μας. Κλειδώνομε προσεκτικά και αμπαρώνομε τα σπίτια μας γιά να προφυλάξομε την περιουσία μας και τη ζωή μας από τους κακοποιούς ανθρώπους. Σπάνια όμως σκεπτόμαστε τα κακοποιά πνεύματα που αδιάκοπα προσπαθούν να μας καταβάλουν και που γιά την αντίκρουσή τους, κανένα ανθρώπινο αμυντικό μέσο δεν διαθέτομε. Αν τους επιτρεπόταν, θα μπορούσαν να διασαλεύσουν το νού μας, να βασανίσουν και να παραμορφώσουν τα σώματά μας, να καταστρέψoυν την περιουσία μας και να αφανίσουν τη ζωή μας. Τη μοναδική τους απολαβή αποτελεί η συμφορά και η μιζέρια. Φοβερή είναι η κατάσταση εκείνων που προβάλλουν αντίσταση στις θείες αξιώσεις και υποχωρούν στους πειρασμούς του Σατανά, ώσπου ο Θεός βρίσκεται αναγκασμένος να τους εγκαταλείψει στον έλεγχο των πονηρών πνευμάτων. Όσοι όμως ακολουθούν το Χριστό είναι πάντοτε ασφαλείς κάτω από την επιτήρησή Του. Άγγελοι υπερέχοντες σε δύναμη στέλλονται από τον ουρανό γιά την προστασία τους. Ο πονηρός δεν έχει τη δύναμη να σπάσει τη φρουρά της προστατευτικής άμυνας που περιβάλλει από παντού το λαό του Θεού.TΠ88 617.2

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents