Wizja walki

W zachwyceniu widziałam dwie armie zwarte w straszliwym boju. Jedną armię wiodły chorągwie noszące znaki świata, drugą — krwią zbroczony sztandar Księcia Immanuela. Sztandar za sztandarem tarzały się w pyle, kiedy oddział za oddziałem z armii Pańskiej przechodził do wroga, a szczep za szczepem z szeregów nieprzyjacielskich łączył się z ludem Bożym, zachowującym przykazania Boże. Anioł lecący przez pośrodek nieba dawał wielu osobom do rąk sztandar Immanuela, a potężny dowódca wołał donośnym głosem: “Wstępujcie do szeregów! Wszyscy, którzy posłuszni jesteście przykazaniom Bożym i wierni świadectwu Chrystusowemu, zajmujcie stanowiska! Wyjdźcie spośród nich, odłączcie się i nie dotykajcie się nieczystego, a Ja was przyjmę i będę waszym Ojcem, wy zaś będziecie moimi synami i córkami. Przyjdźcie wszyscy, którzy chcecie, pomóc Panu w walce z potężnym przeciwnikiem!”SS3 157.3

Walka srożyła się. Szala zwycięstwa przechylała się raz na jedną, raz na drugą stronę. Czasem bojownicy Krzyża cofali się “jako chorąży od strachu uciekający”. Izajasza 10,18 (BG). Ich pozorny odwrót był jednak tylko dążeniem do zajęcia bardziej dogodnej pozycji. Słychać było okrzyki radości. Hymn chwały wznosił się do Boga, anielskie głosy włączyły się do tego chóru, bojownicy Chrystusa bowiem zatknęli Jego sztandar na murach obronnych fortecy tak długo zajmowanej przez wroga. Wódz naszego zbawienia kierował bitwą i niósł pomoc swoim żołnierzom. Jego moc była możnie ukazana, co zachęciło walczących do prowadzenia walki pod bramami. Wódz uczył ich rzeczy nadzwyczajnych. W sprawiedliwości wiódł ich krok za krokiem zwycięsko, by pobili wroga.SS3 157.4

W końcu osiągnięto zwycięstwo. Armia, maszerująca pod sztandarem, na którym widniał napis: “Przykazania Boże i wiara w Jezusa” triumfowała, gdyż chwalebnie zwyciężyła. Bojownicy Chrystusa znajdowali się tuż pod bramami miasta i z okrzykami radości miasto przyjmowało swego Króla. Królestwo pokoju, radości i wiecznej sprawiedliwości zostało ustanowione.SS3 158.1

Obecnie Kościół walczy. Dzisiaj stawiamy czoło światu tkwiącemu w średniowiecznych ciemnościach, niemal całkowicie oddanemu bałwochwalstwu, ale nadejdzie dzień, w którym będzie stoczony ostatni bój i zostanie odniesione zwycięstwo. Później narody nie będą miały innego prawa poza prawem niebios i tego prawa będą przestrzegać. Wszyscy będą jedną, szczęśliwą, zgodną rodziną, pełną uwielbienia i dziękczynienia, przyodzianą w szaty Chrystusowej sprawiedliwości. Cała natura w swym niezrównanym uroku ustawicznie będzie oddawać Bogu uwielbienie i cześć. Świat zanurzy się w światłości niebios. Lata będą mijać w radości i weselu. Światło księżyca będzie jako światło słoneczne, a blask słońca siedmiokrotnie jaśniejszy niż obecnie! Na ten widok gwiazdy zaranne będą śpiewać, synowie Boży radośnie wykrzykiwać, a Bóg i Chrystus wspólnie oświadczą: “Nie będzie więcej grzechu i nie będzie więcej śmierci”.SS3 158.2

Taką scenę przedstawiono moim oczom. Kościół jednak musi i będzie toczył walkę z widzialnymi i niewidzialnymi wrogami. Narzędzia szatana w ludzkiej postaci są już na stanowiskach. Ludzie sprzymierzyli się, by stawić opór Panu Zastępów. Będzie to trwać dopóty, dopóki Chrystus nie opuści tronu łaski i nie przyoblecze się w szaty zemsty. Narzędzia szatana są w każdym mieście, gorliwie organizują w grupy przeciwników zakonu Pańskiego. Ci, którzy uważają się za świętych, a także i ci, którzy otwarcie przyznają się do niewiary, stają po stronie tych grup. Nie czas więc, by dzieci Boże wykazywały bezsilność. Ani na chwilę nie wolno nam przestać czuwać.SS3 158.3