Ożywcie nabożeństwo

Ojcowie i matki! Uczyńcie godzinę nabożeństwa, godziną najbardziej interesującą! Dlaczego nie ma być najprzyjemniejszą i najradośniejszą godziną z całego dnia? Kilka chwil przygotowania pozwoli wam uczynić ją ciekawą, przynoszącą korzyść. Od czasu do czasu można wprowadzić jakąś zmianę. Można stawiać pytania na temat przeczytanego Słowa. Można śpiewać pieśni hołdu i uwielbienia. Modlitwa powinna być krótka i treściwa. W prostych, żarliwych słowach niech modlący się dziękują Bogu za Jego dobroć i proszą Go o pomoc! Gdy pozwolą na to okoliczności, niechaj dzieci biorą udział w czytaniu i modlitwie.SS3 66.6

Dopiero wieczność objawi dobro, jakie przyniosły tego rodzaju nabożeństwa.SS3 67.1

Życie Abrahama, przyjaciela Bożego, było życiem modlitwy. Gdziekolwiek rozbijał namiot, tuż przy nim stawiał ołtarz, na którym składał ofiarę poranną i wieczorną. Gdy zwijał namiot, ołtarz pozostawał. Wędrujący Kanaanita, gdy dochodził do ołtarza, wiedział, kto tam był. Po rozbiciu swojego namiotu wędrowiec naprawiał ołtarz i modlił się do Boga żywego.SS3 67.2

Tak więc domy chrześcijan powinny być światłością w świecie. Z nich rano i wieczorem powinna wznosić się modlitwa i wstępować do Boga jak wonne kadzidło. Wtedy, jak poranna rosa, Jego łaski i błogosławieństwa będą spływać na proszących.SS3 67.3

Ojcowie i matki! Każdego ranka i wieczora zbierajcie dzieci wokół siebie i w pokornym błaganiu wznoście serce ku Bogu z wołaniem o pomoc. Wasi najdrożsi wystawieni są na pokusy. Codziennie zarówno młodzi, jak i starsi doświadczają przykrości na swojej ścieżce. Ten, kto chce żyć w cierpliwości, miłości i radości, musi się modlić. Jedynie stale otrzymując pomoc od Boga możemy odnieść zwycięstwo nad sobą.SS3 67.4

Każdego ranka poświęcajcie Bogu siebie i swoje dzieci na nowo! Nie róbcie planów na miesiące i lata. Czas nie należy do was. Dano wam jeden krótki dzień. Działajcie w czasie tych godzin dla Mistrza tak, jak gdyby to był wasz ostatni dzień życia na ziemi! Przedstawcie Bogu wszystkie plany i zastanówcie się, czy możecie je wykonać tak, jak tego wymaga Jego Opatrzność, czy też musicie tych planów zaniechać. Jego plany przyjmijcie za własne, gdyby nawet wymagało to porzucenia wymarzonych projektów. W ten sposób wasze życie będzie się coraz bardziej upodabniać do boskiego wzorca, a “pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, strzec będzie serc waszych i myśli waszych w Chrystusie Jezusie”. Filipian 4,7.SS3 67.5

*****

Chrystus jest ogniwem łączącym Boga z człowiekiem. Obiecał swoje osobiste wstawiennictwo. Stawia do dyspozycji proszącego wszelaką cnotę swej sprawiedliwości. Wstawia się za człowiekiem, a on, potrzebując pomocy Bożej, śle prośby za siebie samego w obecności Boga korzystając z protekcji Tego, który oddał swoje życie za życie tego świata. Gdy cenimy i uznajemy przed Bogiem wartość łaski Chrystusa, Jego wstawiennictwo zostaje przyjęte. Gdy zbliżamy się do Boga dzięki zasługom Odkupiciela, Chrystus umieszcza nas blisko Niego, obejmując nas swoim ludzkim ramieniem, podczas gdy Jego boskie ramię dotyka tronu Przedwiecznego. Wkłada swoje zasługi, niczym wonne kadzidło, w kadzielnicę w naszych dłoniach, w celu poparcia naszych próśb. Obiecuje wysłuchać nasze błagania i odpowiedzieć na nie. — Testimonies for the Church VIII, 178 (1904).SS3 67.6