Panowanie nad sobą i obowiązkowość

Nie mamy do tego stopnia wyczerpywać swoich władz umysłowych czy fizycznych, by łatwo wpadać w podniecenie i dać się porwać słowom, które obrażają Boga. Pan chce, żebyśmy zawsze byli spokojni i cierpliwi. Bez względu na postępowanie innych, na to, cokolwiek by oni zrobili, my mamy reprezentować Chrystusa i tak postępować, jakby On postąpił w podobnych okolicznościach.SS3 129.4

Codziennie osoba zajmująca odpowiedzialne stanowisko podejmuje decyzje, które pociągają za sobą doniosłe skutki. Często musi szybko myśleć, ale z dobrym skutkiem może to czynić tylko ten, kto umie panować nad sobą. Rozum wzmacnia się przez właściwe obchodzenie się z siłami fizycznymi i umysłowymi. Jeżeli wysiłek nie był zbyt duży, to za każdym razem zdobywa się nową siłę.SS3 129.5

Tylko ten, kto z całego serca jest chrześcijaninem, może być prawdziwie szlachetnym człowiekiem.SS3 129.6

Zaniedbywanie wypełniania w każdym szczególe zadań Bożych oznacza niezawodną stratę i niepowodzenie. Kto zbacza z drogi Pańskiej, pozbawia swego Mistrza służby tylko Jemu należnej. Sam również ponosi szkodę; błądzi, nie otrzymuje tej łaski, siły i mocy charakteru, które są przywilejem każdego, kto całkowicie poświęca się Bogu. Jeśli żyje w oddaleniu od Chrystusa, jest wystawiony na pokusy. W służbie dla Mistrza popełnia błędy. Jeśli jest już w drobnych sprawach nieobowiązkowy, zawodzi, kiedy Bóg żąda od niego rzeczy większych. Działa na podstawie zasad, które sam sobie stworzył.SS3 129.7

Bóg nie może być z tymi, którzy żyją według własnego upodobania i stawiają siebie na pierwszym miejscu. Kto tak postępuje, będzie w końcu ostatni ze wszystkich. Grzechem niemalże beznadziejnym, niewybaczalnym są zarozumiałość i pycha. Staje on na drodze wszelkiemu wzrostowi. Gdy człowiek ma wady charakteru i nie zdaje sobie z nich sprawy, jest tak pełen przeświadczenia o własnej doskonałości, iż nie potrafi dostrzec u siebie uchybień, to jak może być oczyszczony? “Nie potrzebują zdrowi lekarza, lecz ci, co się źle mają”. Mateusza 9,12. Jak może poprawić się ten, kto uważa się za doskonałego?SS3 130.1

Gdy ktoś, kim, jak sądzimy, kieruje Bóg i naucza go, zboczy z właściwej drogi przez swą zarozumiałość, wielu pójdzie za jego przykładem. Jego fałszywy krok może sprowadzić na manowce tysiące ludzi.SS3 130.2