Scena pełna wyrazu

W widzeniach nocnych przeciągnęła przed moimi oczami scena, która wywarła na mnie ogromne wrażenie. Widziałam potężną kulę ognistą, która wpadła między wspaniałe budynki i natychmiast je zniszczyła. Słyszałam, jak ktoś powiedział: “Wiedzieliśmy, że sądy Boże mają dotknąć ziemię, ale nie przypuszczaliśmy, że stanie się to tak szybko”. Inni odpowiadali głosem, w którym wyczuwało się lęk: “Wiedzieliście? Dlaczego nic nie mówiliście nam o tym? Myśmy nie wiedzieli”. Zewsząd słyszałam podobne słowa wyrzutu.SS3 207.1

Obudziłam się pełna troski i smutku. Kiedy zasnęłam znowu, zdawało mi się, że znajduję się na wielkim zebraniu. Ktoś posiadający autorytet i moc przemawiał do zgromadzonych, przed którymi leżała mapa świata. Mówił, że przedstawia ona winnicę Bożą, która musi być uprawiona. Gdy światło z nieba oświeci kogokolwiek, musi on tym światłem oświecać innych. Światła powinny zapłonąć w wielu miejscach, od nich powinny rozbłysnąć następne światła, a potem jeszcze kolejne.SS3 207.2

Powtórzono słowa: “Wy jesteście solą ziemi; jeśli tedy sól zwietrzeje, czymże ją nasolą? Na nic więcej już się nie przyda, tylko, aby była precz wyrzucona i przez ludzi podeptana. Wy jesteście światłością świata; nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapalają też świecy i nie stawiają jej pod korcem, lecz na świeczniku, i świeci wszystkim, którzy są w domu. Tak niechaj świeci wasza światłość przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie”. Mateusza 5,13-16.SS3 207.3

Widziałam promienie światła bijące z miast i wsi, z wysokich i niskich miejsc na ziemi. Dzięki posłuszeństwu okazanemu Słowu Bożemu powstały pomniki Boga w każdym mieście i w każdej wsi. Jego prawda była głoszona na całym świecie.SS3 207.4

Potem zabrano tę mapę i zastąpiono ją inną. Na tej mapie tylko w niewielu miejscach świeciło światło. Reszta świata pogrążona była w ciemności, tylko tu i ówdzie widać było przebłysk światła. Nasz Nauczyciel powiedział: “Ciemność ta jest skutkiem tego, że ludzie poszli własnymi drogami. Ulegali oni wrodzonym i nabytym skłonnościom do zła. Wątpili, kwestionowali, wyszukiwali błędy, oskarżali i to było ich głównym zajęciem w życiu. Ich serca nie dochowały Bogu wierności. Ukryli swe światło pod korcem”.SS3 207.5

Gdyby każdy żołnierz Chrystusa wypełnił swój obowiązek, a każdy strażnik na murach Syjonu dął w trąbę, nadając jej wyraźny głos, to świat dawno już usłyszałby przestrogę. Dzieło pozostało jednak daleko za nami. Gdy ludzie spali, szatan wykorzystał czas i wyprzedził nas.SS3 207.6

Powinniśmy w Bogu pokładać zaufanie i nie odwracając się do tyłu stale iść naprzód, wykonując Jego dzieło bezinteresownie, w pokornej zależności od Niego, powierzywszy swoją teraźniejszość i przyszłość Jego mądrej opatrzności. Tę ufność zachowajmy do końca, pamiętając o tym, że nie nasze, lecz Chrystusa zasługi sprawiły, iż niebiosa obdarzyły nas swoimi błogosławieństwami i że my, dzięki wierze w Niego i bezgranicznej łasce, zostaliśmy przyjęci przez Boga.SS3 208.1