Służba literatury

Gdy układamy plany zgodnie ze wskazówkami Pana, to jesteśmy “współpracownikami Bożymi”. Bez względu na zajmowane stanowisko, przewodniczącego zjednoczenia, kaznodziei, nauczyciela, ucznia czy zwykłego członka zboru, będziemy musieli zdać sprawę Panu z tego, czy wykorzystaliśmy nadarzające się okazje, by oświecić tych, którzy potrzebują prawdy na obecny czas. A jednym z głównych narzędzi, jakie Bóg przeznaczył do naszego użytku, jest drukowane słowo. W naszych szkołach i sanatoriach, w naszych macierzystych zborach, a szczególnie na dorocznych zebraniach obozowych musimy uczyć się, jak używać tego cennego narzędzia z mądrością. Z nieustanną cierpliwością i pilnością muszą wybrani pracownicy uczyć braci i siostry, jak zbliżyć się do niewierzących w uprzejmy, skuteczny sposób, jak skłonić do wzięcia w ręce literatury zawierającej prawdę na obecny czas, która jest w niej przedstawiona wyraźnie, z wielką mocą i siłą.SS3 226.3

*****

Inny pogląd na rozpowszechnianie książek. Później byliśmy obecni na zebraniach obozowych i braliśmy udział w wielkich spotkaniach w naszych zborach, gdzie kaznodzieje wyraźnie przedstawiali niebezpieczeństwa naszych czasów, oraz doniosłość wzmożenia akcji rozpowszechniania naszej literatury. W odpowiedzi na te wezwania bracia i siostry wychodzili do przodu i kupowali dużo książek. Jedni brali kilka, drudzy pokaźne ilości. Większość płaciła za nie od razu, inni zobowiązali się zapłacić później.SS3 227.1

*****

Ponieważ książki sprzedawano po niskich cenach (cena niektórych została z tej okazji specjalnie obniżona), wiele osób je kupowało, a wśród nich byli również ludzie spoza naszego Kościoła. Mówili: “Te książki muszą zawierać poselstwo dla nas. Sprzedawcy są gotowi ponieść ofiarę, byśmy tylko mogli te książki mieć; wobec tego kupimy je dla siebie i dla naszych przyjaciół”.SS3 227.2

Jednak niektórzy z naszych współbraci wyrażali niezadowolenie. Ktoś powiedział: “Trzeba położyć kres takiemu postępowaniu, inaczej zepsują nam cały interes”.SS3 227.3

Kiedy jeden z braci odchodził ze stosem książek w rękach, pewien kolporter położył mu dłoń na ramieniu i zapytał: “Bracie mój, co zrobisz z tak wieloma książkami?”. Wtedy usłyszałam głos naszego Doradcy, który powiedział: “Nie zabraniaj im. To jest praca, która powinna być wykonana. Koniec jest bliski. Stracono wiele czasu, te książki winny być już dawno rozpowszechniane. Sprzedawajcie je daleko i blisko. Rozrzućcie je jak jesienne liście. Ta praca musi być kontynuowana bez jakichkolwiek zakazów. Dusze bez Chrystusa są zgubione. Pozwólcie, niech zostaną ostrzeżone o Jego rychłym przyjściu na obłokach niebieskich!”.SS3 227.4

Mimo to niektórzy z pracowników zdawali się mocno przygnębieni. Jeden z nich ze łzami w oczach powiedział: “Ci bracia czynią wydawnictwu krzywdę, gdy nabywają książki po tak niskich cenach. Poza tym ograbiają nas z wpływów, dzięki którym utrzymujemy nasze dzieło”. Głos odparł: “Nie poniesiecie straty. Ewangeliści, którzy wzięli książki po obniżonych cenach, nie mogliby ich tak szybko sprzedać, gdyby nie ta, tak zwana ofiara. Wielu, którzy w ogóle nie pomyśleliby o kupnie, kupuje teraz książki dla przyjaciół i dla siebie”. — Testimonies for the Church IX, 71-73 (1909).SS3 227.5